Είναι προφανές από τις διατυπώσεις του Σχεδίου Ανάν, του οποίου τη νεκρανάσταση δεν αποκρύβει ότι επιδιώκει η τουρκική πλευρά, ότι η «κυριαρχία» δεν θα είναι «μία, μόνη και αδιαίρετη», αλλά θα είναι τρικέφαλος

Οι εποικοδομητικές, καλύτερα μη εποικοδομητικές ασάφειες, που οδηγούν σε αμφισημίες στην ερμηνεία της κυριαρχίας, αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο σε μια «κοινή διακήρυξη» ή σε ένα «κοινό ανακοινωθέν» που θα συνιστά συμφωνημένη βάση για μια νέα διαπραγμάτευση. Η κυριαρχία πρέπει να προσδιορίζεται ως «μία, μόνη και αδιαίρετη», η οποία εκπηγάζει από τον λαό και όχι από τις «κοινότητες» ή «τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους». Η τουρκική πλευρά είναι προφανές ότι επιδιώκει υιοθέτηση των προνοιών του Σχεδίου Ανάν για την «κυριαρχία».

Οι πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν -άρθρο 2 (1) (α) (β) και (γ) του Μέρους «Κύρια άρθρα»- προνοούν:

- (1) (β) : Ότι «η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση κυριαρχικά ασκεί τις εξουσίες που καθορίζονται στο Σύνταγμα, ώστε να διασφαλίζεται ότι η Κύπρος θα μπορεί να μιλά και να ενεργεί με μία φωνή διεθνώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση….», ενώ στο αμέσως επόμενο άρθρο αναφέρεται:

- (1) (γ): Οι συνιστώσες πολιτείες έχουν ίσο καθεστώς (status). Εντός των ορίων του Συντάγματος, αυτές θα ασκούν κυριαρχικά όλες τις εξουσίες που δεν ανήκουν («vested») διά του Συντάγματος στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση….

Είναι προφανές από αυτές τις διατυπώσεις του Σχεδίου Ανάν, του οποίου τη νεκρανάσταση δεν αποκρύβει ότι επιδιώκει η τουρκική πλευρά, ότι η «κυριαρχία» δεν θα είναι «μία, μόνη και αδιαίρετη», αλλά θα είναι τρικέφαλος. Πολύ περισσότερο που επιδίωξη της τουρκικής πλευράς είναι το κατάλοιπο εξουσίας να αποτελεί κεκτημένο των «συνιστωσών πολιτειών».

Καλό είναι να μην ξεχνούμε την άκρως ανεπαρκή, νεφελώδη και τελικώς άκρως επικίνδυνη αναφορά στην κοινή δήλωση Χριστόφια - Ταλάτ της 1ης Ιουλίου του 2008 όπου τα θέματα «της μίας κυριαρχίας και ιθαγένειας» γίνονταν δεκτά ως «θέμα αρχής», αλλά «οι λεπτομέρειες εφαρμογής τους» παραπέμπονταν στις διαπραγματεύσεις. Γεγονός που επέτρεψε στον Ταλάτ να καταθέσει τον Ιανουάριο του 2010 το γνωστό τουρκικό συνομοσπονδιακό έγγραφο. Άκρως επικίνδυνη και η αποδοχή της τουρκικής απαίτησης να υιοθετηθεί, σε ό,τι αφορά την κυριαρχία, ότι «εκπηγάζει ισότιμα από τις δύο κοινότητες» όπως προέβλεπαν «οι Ιδέες Γκάλι» έστω και αν αντί της αναφοράς σε κοινότητες θα γίνει αναφορά σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Όπως και η αναφορά σε «εσωτερική ιθαγένεια» που αναπόδραστα και αναπόφευκτα ενισχύει την τρικέφαλο κυριαρχία.

Επανειλημμένα τονίστηκε η ανάγκη και μάλιστα ως «εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση» για έναρξη συνομιλιών, μια σαφής διαπραγματευτική βάση μη επιδεχόμενη οιανδήποτε αμφισβήτηση.
Ωστόσο από τα μέχρι τώρα δεδομένα και την «ανταλλαγή εγγράφων» όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται μια τέτοια σαφής διαπραγματευτική βάση, αλλά αντίθετα διευκολύνεται η τουρκική πλευρά στη μόνιμη επιδίωξή της για συνομοσπονδιακή λύση.

Καθήκον του Προέδρου της Δημοκρατίας η απόσυρση κάθε ασαφούς και επιδεχόμενης αμφίσημες ερμηνείες πρότασης και η αδιαπραγμάτευτη επιμονή σε κοινό ανακοινωθέν που θα διασφαλίζει «τη μία, μόνη και αδιαίρετη κυριαρχία, μία και μόνη ιθαγένεια και μία και μόνη διεθνή νομική προσωπικότητα».
Κάθε άλλη διατύπωση θα ισοδυναμεί με διολίσθηση στις τουρκικές θέσεις.

ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΟΜΗΡΟΥ
Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων και Πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ