Συμμαχίες σημαίνει πως εμείς πρώτα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο, καλά εκπαιδευμένο και καλύτερα εξοπλισμένο στρατό

Οι άνθρωποι για λόγους ασφαλείας, για να προστατεύσουν αυτήν την ίδια τους τη ζωή, ζούσαν στην αρχή σε σπηλιές και πάνω στα δέντρα, μετά κατέβηκαν από τα δέντρα και βγήκαν από τις σπηλιές για να δημιουργήσουν, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, τη ζωή εν κοινωνία, στη συνέχεια επινόησαν και δημιούργησαν την πολιτική οργάνωση, τα κράτη-πόλεις, τις αμφικτιονίες ή συμμαχίες κρατών, για να καταλήξουν στη σύγχρονη εποχή, στα κράτη όπως τα γνωρίζουμε σήμερα, στις συμμαχίες, τους συνασπισμούς και τις ενώσεις τους.

Οι κοινές γεωγραφικές συνθήκες, τα κοινά συμφέροντα, οι κοινές ανάγκες, προπαντός όμως οι κοινοί εχθροί και οι κοινοί κίνδυνοι όχι μόνον καθιέρωσαν και εδραίωσαν την κοινή μοίρα των μελών μιας κοινωνίας, όχι μόνον ανάγκασαν τις ανθρώπινες κοινωνίες να δημιουργηθούν, αλλά τις υποχρέωσαν και να μετεξελιχθούν από αδόμητες και εν πολλοίς άναρχες, σε κράτη, με πρώτη, διαρκέστερη, μεγαλύτερη και ιερότερη αποστολή αυτήν, για την οποίαν δημιουργήθηκαν: Την ασφάλεια, την προστασία, την υπεράσπιση και τη διαφύλαξη, μέσα από κοινή άμυνα και συμμαχίες. Την κοινή άμυνα, για τη μόνιμη, μεγάλη, κοινή και αδήριτη ανάγκη, πρώτα για ασφάλεια και επιβίωση, μετά για προκοπή και ύστερα για ευημερία.

Ενώ λοιπόν από την αρχαιότητα έως και σήμερα όλα τα σοβαρά κράτη μεριμνούν και παράγουν πολιτικές, για ν’ ανταποκριθούν στην αποστολή τους, να διαφυλάξουν την ύπαρξή τους και να προστατεύσουν την ακεραιότητα και την κυριαρχία τους, ενισχύοντας την άμυνά τους και συνάπτοντας στρατιωτικές συμμαχίες, εμείς σε παγκόσμια πρωτοτυπία και κόντρα στην Ιστορία και στον πραγματικό ρεαλισμό, που πηγάζει από τον πραγματικό κίνδυνο, προσπαθούμε να βρούμε επιχειρήματα για να δικαιολογήσουμε τ’ αδικαιολόγητα.

Το ένα επιχείρημα που πλασάρεται και προβάλλεται είναι ότι. όπου να 'ναι, το Κυπριακό λύνεται, το ακούω τα τελευταία 30 χρόνια, άρα τι τα θέλουμε τα έξοδα εκατομμυρίων για την άμυνα και το δεύτερο επιχείρημα μακράν χειρότερο του πρώτου, είναι ότι και αν ακόμα το Κυπριακό δεν λυθεί, τι νόημα έχει μια πολυδάπανη αμυντική θωράκιση, αφού η Τουρκία μάς πιάνει όποτε θέλει;

Σε όσους αφήνουν την κρατική, φυσική και εθνική μας επιβίωση και αξιοπρέπεια στη φιλευσπλαχνία και τη φιλανθρωπία της Τουρκίας, υπάρχει και καλύτερη λύση: Να πάμε στην Τουρκία και να υποβάλουμε γονυπετείς την αμαχητί παράδοσή μας, ζητώντας από αυτήν να μας «κατοχυρώσει» κάποια δικαιώματά μας, όπως να έχουμε τη θρησκεία μας, να θάβουμε τους δικούς μας κατά πώς επιβάλλει η κουλτούρα μας και να μην κέκτηνται οι αφέντες μας το δικαίωμα της πρώτης νύκτας. Έτσι και το Κυπριακό «λύεται» και η πολυπόθητη επανένωση γίνεται, και μάλιστα γρήγορα και μόνιμα.

Αν, όμως, δεν είναι το πιο πάνω που θέλουμε, τότε ως Ελληνισμός της Κύπρου πρέπει να σοβαρευτούμε, ν’ αφήσουμε κατά μέρος τις αυταπάτες, τις ουτοπίες και τις ψευδαισθήσεις και να μελετήσουμε πολιτικές που θα μας εξασφαλίσουν ει δυνατόν σε έκταση αιώνων, τέτοιες συμμαχίες που, αφενός, θα μας επιτρέψουν να ορίζουμε κυριαρχικά την πορεία μας και, αφετέρου, θα μας επιτρέψουν να αξιοποιήσουμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα τα όποια αποθέματα ορυκτού και υποθαλάσσιου πλούτου διαθέτει η χώρα μας.

Συμμαχίες, όμως, σημαίνει συμμάχους, συμμάχους που γι’ αυτούς θα αξίζουμε τον κόπο και το κόστος που θα έχει για τους ίδιους η συμμαχία μας μαζί τους. Συμμαχίες σημαίνει, πως εμείς πρώτα πρέπει να δημιουργήσουμε έναν σύγχρονο καλά εκπαιδευμένο και καλύτερα εξοπλισμένο στρατό και συμμαχίες προπάντων σημαίνει πως όλοι κατανοούμε πλήρως τα πιο κάτω αυτονόητα:

Πρώτον, ότι κάθε χρόνο πρέπει να θυσιάζουμε ένα μέρος του παραγόμενου πλούτου, για να μπορούμε να απολαμβάνουμε τον υπόλοιπο σε συνθήκες ασφάλειας, έννομης τάξης και σταθερότητας.
Δεύτερον, ότι το κόστος για αποτελεσματική άμυνα, ανέκαθεν ήταν κατά πολύ μικρότερο από το κόστος ενός χαμένου πολέμου.

Τρίτον, ότι πάση θυσία και παντί τρόπω, πρέπει σε κάθε απειλή εναντίον της πατρίδας μας, να δημιουργούμε συμμαχίες ή συνασπισμούς ισοδύναμου αποτελέσματος.
Τέταρτον, ότι τα πλέον πολύτιμα σ’ αυτόν τον κόσμο, πολύ πιο εύκολα και με πολύ χαμηλότερο κόστος σε χρήμα και αίμα διαφυλάσσονται, παρά επανακτώνται!

Πέμπτον, ότι η πραγματική ελευθερία ενός λαού, ρίζα και μήτρα κάθε ηθικής, οικονομικής και πνευματικής προκοπής του, προαπαιτεί και προϋποθέτει ασφάλεια στο εξωτερικό και δημοκρατία στο εσωτερικό.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ
Βουλευτής ΔΗΣΥ