«Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε». Αυτά λέει ο Αίσωπος για τα σαλιγκάρια που ψήνονταν στα κάρβουνα. Aν ζούσε σήμερα, ασφαλώς το ίδιο θα έλεγε για τους εκλελεγμένους αντιπροσώπους του κυπριακού λαού, οι οποίοι για ώρες δεν είχαν άλλο θέμα να συζητήσουν παρά μόνο πόσους ακόμα θα πρόσθεταν στον κατάλογο εκείνων που απολαμβάνουν μεταξύ άλλων και την ελεύθερη χρήση πολυτελούς λιμουζίνας.

Ένας νέος, κάπου 24-25 χρονών, με σταμάτησε έξω από την Τριμίκλινη και με παρακάλεσε να τον φέρω μαζί μου στη Λεμεσό. Πώς έτσι, του λέω; «Τρία χρόνια άνεργος, κύριε. Δεν έχω δύο ευρώ για να πάρω το λεωφορείο. Πάω στο συσσίτιο της Μητρόπολης να φάω κάτι και ελπίζω να βρω κάποιο να με φέρει στο χωριό μου το απόγευμα». Δεν πρόλαβε να τελειώσει την κουβέντα του και έρχεται η μεγάλη είδηση της ημέρας. Η Βουλή ομόφωνα ανέβαλε τη συζήτηση για τις λιμουζίνες, για να δοθεί καιρός στους έντιμους κυρίους βουλευτές να αποφασίσουν πόσοι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι θα μπουν στον κατάλογο των δικαιούχων!

Στάθηκε αδύνατο για τους εκλεχτούς του λαού να αποφασίσουν πόσες ακόμα λιμουζίνες να φορτώσουν στις ράχες μας και ομόφωνα ζήτησαν παράταση χρόνου, για να σκεφτούν το θέμα πιο σοβαρά. Απορώ, όμως, πώς δεν βρέθηκε ένας να σηκωθεί και να πει: «Μα, αγαπητοί συνάδελφοι, οι πανάκριβες λιμουζίνες τις οποίες θα απολαμβάνουν υψηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι, θα έλθουν από τη χώρα της κυρίας Μέρκελ. Ας εγκρίνουμε όχι 3-4, ας εγκρίνουμε για όλους μας και ας εξαιρέσουμε μόνο τις καθαρίστριες, για να μη παρεξηγηθούμε από τον λαό. Η Μέρκελ θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα και θα μαλακώσει η καρδιά της σε ό,τι αφορά την Κύπρο».

Το φαινόμενο είναι πολύ ανησυχητικό, γιατί προβάλλει δύο σοβαρά θέματα: Την άγνοια από μέρους των βουλευτών της κατάστασης που επικρατεί έξω από το κτίριο της Βουλής, και, ακόμα χειρότερα, την ασέβεια προς το λαϊκό αίσθημα. Ταυτόχρονα, όμως, δείχνει και πόσο απίστευτα υπομονετικός είναι ο Κύπριος, ο οποίος εξακολουθεί ακόμα να τρέφει κάποιες ελπίδες ότι θα ανατείλουν καλύτερες μέρες, με νοοτροπίες όπως αυτή για τις λιμουζίνες.

Σε ευρωπαϊκές χώρες, Υπουργοί και βουλευτές πηγαίνουν στα γραφεία τους με ποδήλατα. Αλλά πόση μίζα μπορεί να πάρει ένας από την πώληση ενός ποδηλάτου; Ο Πρόεδρος της Ουρουγουάης επιστρέφει το 90% του μηνιαίου μισθού του για φιλανθρωπίες, ενώ ο ίδιος οδηγεί ένα παλαιού μοντέλου Φολκσβάκεν. Αλλά στην Κύπρο, «πέρα βρέχει και στην Καραμανιά χιονίζει». Αν καταφέρουμε να βγούμε από την οικονομική, εθνική και ηθική χρεοκοπία, εγκλωβισμένοι στις ίδιες νοοτροπίες και με τα ίδια μυαλά που μας έφεραν εδώ, ασφαλώς θα είναι μια κυπριακή πρωτοτυπία.

ΔΑΦΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΔΗΣ
Βουλευτής Λεμεσού (1960-1966)