Οι κομματικοί αρχηγοί πάντοτε παρέδιδαν τη σκυτάλη, ιδιαίτερα μετά που εκλέγονταν στον προεδρικό θώκο…
Η διαφορά των Νικόλα Παπαδόπουλου και Μάριου Καρογιάν ήταν στις 546 ψήφους, το μέγεθος της επιτυχίας του Νικόλα Παπαδόπουλου όμως είναι μεγαλύτερο. Ποτέ στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχηγός κόμματος έχασε τέτοιου είδους αναμέτρηση. Οι κομματικοί αρχηγοί πάντοτε παρέδιδαν τη σκυτάλη ιδιαίτερα μετά που εκλέγονταν στον προεδρικό θώκο. Αυτό ακριβώς δίδει στη νίκη του Νικόλα Παπαδόπουλου μεγαλύτερες διαστάσεις, το γεγονός δηλαδή ότι αμφισβήτησε ανοικτά τον Μάριο Καρογιάν, παλεύοντας μάλιστα ενάντια στον κομματικό μηχανισμό, καταφέρνοντας να πάρει τη σκυτάλη. Θα πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι ο Μάριος Καρογιάν έδωσε τη μάχη επάξια και πάλεψε μέχρι το τέλος.
Το δίλημμα
Κρίνοντας την εκστρατεία των δύο από επικοινωνιακής σκοπιάς, υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα. Στις εκλογικές αναμετρήσεις η πολιτική επικοινωνία διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Ο υπεύθυνος επικοινωνίας θέτει ένα δίλημμα υπέρ του υποψηφίου τον οποίο εκπροσωπεί, με το οποίο στοχεύει να οδηγήσει τον ψηφοφόρο στην κάλπη προς το μέρος του. Αυτό ακριβώς έχει κάνει και ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Στις 15/7/2013, σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο», είχε θέσει το αρχικό δίλημμα:
«Εάν οι φίλοι και οι οπαδοί του κόμματος είναι ευχαριστημένοι από την πορεία μας μέχρι σήμερα, τότε θα μπορούν να στηρίξουν τον συναγωνιστή Μάριο Καρογιάν. Αν όμως συμφωνούν μαζί μου, ότι το ΔΗΚΟ τα τελευταία χρόνια έχει χάσει τον πολιτικό του προσανατολισμό, έχει χάσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην κυπριακή κοινωνία, τότε είναι η ευκαιρία και η ώρα για μια νέα αρχή». Στις 4/11/2013 στην Πάφο, έθεσε το δεύτερο δίλημμα: «Τα μέλη καλούνται να αποφασίσουν, ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρόεδρος του ΔΗΚΟ; Θα συνεχίσουμε με τα ίδια ή θα γυρίσουμε σελίδα;». Σημειώνεται ότι το τελευταίο ήταν και αυτό που δημιούργησε και τις αντιδράσεις από το επιτελείο Καρογιάν.
Σε αυτό το πλαίσιο είχαν κινηθεί και όλα τα επιχειρήματά του. Οι προβλέψεις και παροτρύνσεις για λήψη μέτρων επί καιρώ προηγούμενης διακυβέρνησης, η παρότρυνση για έξοδο από την κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια, η κακή πορεία του κόμματος και η πτώση των ποσοστών στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, και βεβαίως το θέμα διάστασης μεταξύ ηγεσίας και βάσης. Όλα αυτά συνέθεσαν ένα δυνατό μίγμα, το οποίο δημιούργησε μια πολύ δομημένη επικοινωνιακή εκστρατεία. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, όμως, ήταν ότι τα επιχειρήματα δεν ήταν φτιαχτά αλλά πραγματικά, τα οποία έδιναν ακόμα μεγαλύτερη δυναμική στο επικοινωνιακό του δίλημμα.
Στην αντίπερα όχθη, ο Μάριος Καρογιάν δεν έπαιξε ιδιαίτερα με την επικοινωνία, προφανώς βασίστηκε περισσότερο στην προσωπική επαφή, η οποία είναι όντως πρωτίστης σημασίας σε τέτοιου είδους αναμετρήσεις. Ενδεχομένως να βασίστηκε και στον κομματικό μηχανισμό, τον οποίο ως πρόεδρος ήλεγχε. Παρ' όλον που στον πολιτικό του λόγο τις τελευταίες βδομάδες έθεσε το δίλημμα της σταθερότητας και συνοχής, αυτό ήταν επικοινωνιακά αδύνατο. Τα επιχειρήματα με τα οποία στήριξε το δίλημμά του δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατά, ούτε και έβαζαν τον ψηφοφόρο σε σοβαρό δίλημμα.
Οι αριθμοί
Δικαίωμα ψήφου είχαν συνολικά 38.605 μέλη, από τα οποία ψήφισαν τα 24.374 (63%). Η προσέλευση των μελών του ΔΗΚΟ θεωρείται αρκετά υψηλή, κάτι που καταδεικνύει και το ενδιαφέρον της αναμέτρησης. Από όσους πήγαν στην κάλπη, λοιπόν, είχαμε το εξής αποτέλεσμα...
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος κέρδισε οριακά τη Λεμεσό και τη Λάρνακα, και υπερίσχυσε στην Πάφο, ενώ έχασε οριακά τη Λευκωσία και καθαρά την Αμμόχωστο. Από πλευράς αριθμών, η μάχη κερδήθηκε στον Πάφο, στην οποία ο Νικόλας Παπαδόπουλος επικράτησε με διαφορά 1.167 ψήφων, σε συνδυασμό βέβαια με το γεγονός ότι έστω και οριακά επικράτησε στη Λεμεσό, επαρχία στην οποία βασιζόταν ο Μάριος Καρογιάν.
Συγχαρητήρια και στους δύο, για μια πολύ ενδιαφέρουσα εκλογική αναμέτρηση.
ΝΑΣΙΟΣ ΟΡΕΙΝΟΣ
Εκλογικός Αναλυτής
