Την Ελλάδα επέλεξε για τελευταίο του ταξίδι σαν πλανητάρχης ο Μπαράκ Ομπάμα. Κλείνοντας την επίσκεψη, εκφώνησε έναν ύμνο προς την αρχαία Ελλάδα και τη δημοκρατία.

Πραγματικά μια τόσο μικρή χώρα έχει κάνει τόσα πολλά για την ανθρωπότητα και, όπως ο ίδιος τόνισε, «Διαθέτουμε ελεύθερη βούληση και αυτό το οφείλουμε στην Ελλάδα», για να μονολογήσω, άθελά μου από τον καναπέ μου, «αντίθετα με τη δική σου υπερδύναμη, που στέρησε την ελεύθερη βούληση σε αρκετούς λαούς».

Πρόθεση δεν είναι να κάνω κριτική στον Πρόεδρο Ομπάμα, αντίθετα, η ομιλία του με συγκίνησε σαν Έλληνα και σαν πολίτη της γης. Συνάμα με προβλημάτισε, να διερωτηθώ πού και αν υπάρχει «δημοκρατία» σήμερα.

Το να αναλύεις το «δήμος - κρατώ (άρχω)» στους Έλληνες, αντιστοιχεί με έναν Έλληνα να αναλύει τα πλεονεκτήματα του ψυγείου στους Εσκιμώους. Σίγουρα οι πρώτες μορφές δημοκρατίας δεν ήταν τέλειες. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πόσο και πώς βελτιώσαμε τις ατέλειές της, 25 αιώνες μετά, στις διάφορες επιλεκτικές μορφές δημοκρατίας που ισχύουν σήμερα.

Οι πολίτες, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, θα πρέπει να μπορούν να διαχειριστούν τις ελευθερίες που τους παρέχει, αλλά και να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος. Δεν θα ασχοληθώ για τους εκλεγμένους δημοκρατικά ανά τον πλανήτη γη, γιατί είναι άδικος κόπος και ψυχοφθόρο. Υποθετικά, αν πολίτες και πολιτικοί φτάσουν το ιδανικό, τότε θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να την προστατέψουν από γείτονές τους που έχουν διαφορετική γνώμη και άλλη δημοκρατία. Αν, και πάλι υποθετικά, φτάσουν στο σημείο που θα έχουν απόλυτη δημοκρατία και συνάμα να είναι και υπερδύναμη, τότε δεν θα πρέπει να καταπιέζουν αυτοί άλλους λαούς, ή να στερούν από αυτούς το δημοκρατικό δικαίωμα, ή η δική τους δημοκρατία να συντηρείται εις βάρος άλλων.

Ο πλανητάρχης, με την ιστορική του ομιλία υμνώντας τη «δημοκρατία», τα μέτρα ασφαλείας του και τις βόμβες μολότοφ να σκάζουν στα Εξάρχεια, μας υπενθύμισε πόσα αστρικά έτη φωτός απέχουμε όλοι από αυτήν.