Η Kορσική είναι ένα νησί μικρότερο από την Κύπρο. Είναι ένα νησί της Μεσογείου, όπως και εμείς. Έχουμε και κάποιες συνήθειες κοινές. Έχουν ήλιο, θάλασσα και βουνά. Όπως και εμείς. Έχουμε όμως μια μεγάλη διαφορά. Η Κορσική είναι σπαρμένη από σιδηροτροχιές. Το τρένο περνά από κάθε χωριό της Κορσικής. Έχουν λιγότερους νεκρούς τον χρόνο από τροχαία δυστυχήματα, και λιγότερα καυσαέρια. Η αστυφιλία δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βιώνουμε εμείς στη Κύπρο.
Για να πάνε καθημερινά στις δουλειές τους από την Περιστερώνα στη Λευκωσία (μιλώ με ονομασίες κυπριακές) είτε από τον Κάθηκα στη Πάφο, είτε από τη Διερώνα στη Λεμεσό, δεν πληρώνουν τετρακόσια και βάλε ευρώ τον μήνα για βενζίνη και πετρέλαιο. Όμως οι Κύπριοι βαυκαλιζόμαστε πως εμείς δεν μπαίνουμε σε τρένα, εμείς θέλουμε ιδιωτικό όχημα. Όταν βέβαια πάμε στο εξωτερικό, μπαίνουμε και σε τρένα, και σε τρόλεϊ. Μας έμαθαν να λέμε έτσι όσοι είχαν όφελος από τις πωλήσεις αυτοκινήτων, και από τη δημιουργία δρόμων. Όσοι είχαν όφελος από τη μετατροπή της Κύπρου σε άσφαλτο.
Άμα δείτε από τον καιρό της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας ποια συμφέροντα συνυπήρχαν στα γραφεία των εκάστοτε Υπουργών Συγκοινωνιών και Oικονομικών, θα καταλάβετε. Άλλοι, εκτός από Υπουργοί ήταν και πωλητές αυτοκινήτων και άλλοι ήταν και κατασκευαστές δρόμων. Αν δεν ήταν ακριβώς αυτό, ήταν φίλοι, κουμπάροι ή συγγενείς με ιδιοκτήτες τέτοιων εταιρειών. Γιατί να δημιουργήσουν τρένο, αφού θα έπεφταν οι πωλήσεις των αυτοκινήτων και το κτίσιμο των δρόμων;
Δεν αναφέρομαι βέβαια σε Υπουργούς των τελευταίων πενταετιών, γιατί το πράγμα είχε ήδη προ πολλού πάρει μια πορεία.
Δεν μιλώ σήμερα για το θέμα αυτό. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με τα κοινά, επισκέφθηκα για το θέμα όλους τους Υπουργούς Συγκοινωνιών. Οι περισσότεροι είναι εν ζωή, και αν διαβάσουν αυτές τις γραμμές, θα το θυμηθούν. Πάντα έπαιρνα την ίδια απάντηση. Κάποια μελέτη είναι στα σκαριά. Μια μελέτη που κλείνει τουλάχιστον είκοσι χρόνια ζωής.
Διερωτώμαι, δεν είχαμε τα λεφτά; Το ψάξαμε αρκετά; Σήμερα μήπως το λεγόμενο πακέτο Γιούνκερ προάγει κάποια ευκαιρία;
Υπάρχει κανείς που έχει αυτό το όνειρο; Μίλησε κανείς με ιδιώτες και με το κράτος και με την Ευρώπη για να δούμε αν υπάρχει προοπτική γι’ αυτόν τον στόχο;
Τελεφερίκ προς το Τρόοδος ναι, γιατί όχι; Όμως τρένο από Λεμεσό προς Λευκωσία, να γλιτώσουμε από δεκάδες θανάτους (τουλάχιστον αυτό, που δεν είναι καθόλου λίγο), γιατί όχι; Και ποια ανάπτυξη θα υπάρξει στην περιοχή με μια γραμμή από την Πάφο προς την Πόλη Xρυσοχούς! Και ας σκεφτούμε ακόμα τη γραμμή Λεμεσός-Λευκωσία-Κερύνεια.
Tα γράφω όλα αυτά γιατί θέλω να συγχαρώ δημόσια όσους εργάστηκαν στο ΤΕΠΑΚ και δημοσιοποίησαν μια έρευνα επί του θέματος. Παλαιότερα κάτι ανάλογο έκανε και το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.
Κάτι γεννιέται στα πανεπιστήμιά μας, που μου δίνει πίσω την ελπίδα.
ΤΑΚΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ
