Από 42 χρόνια τώρα, τα παράγωγα του πραξικοπήματος και της εισβολής νέμονται το βιος, τις περιουσίες, τα αναφαίρετα διεθνή ανθρώπινα και εθνικά μας δικαιώματά μας και τις περιουσίες στα κατεχόμενα, τα οποία πολλοί εξ ημών έχουν ήδη ξεπουλήσει και ξεγράψει.

Όργανα της κατοχής (που έχουν αναβαπτισθεί σε συνεταίρους και «πομισιάρηδες») παράγουν και τρέφουν τον κατακτητή και τον εποικισμό. Στηρίζουν τα βαποράκια της Άγκυρας και συμμετέχουν στην εδραίωση κατοχικών τετελεσμένων, διά του ψευδοκράτους και των οργάνων του, που έχουν ήδη αναβαπτισθεί σε ισότιμα τοιαύτα εντός και στο εξωτερικό.

Ήδη από την επομένη του Ιούλη 1974 νομιμοποιείται, με χίλια άλλοθι και δικαιολογίες, κάθε τουρκική επικυριαρχική επέμβαση στην Κύπρο. Ενώ πολλές φορές και απροκάλυπτα, «συγκατανεύσαμε» στη συνίδρυση (ελέω και της προπαίδειας του έθνους) ενός πρωτοφανούς μορφής πολύμορφου ρατσισμού, αντάξιου της δουλοφροσύνης τμημάτων λαού που έχουν ήδη διαγράψει το αγαθό της ελευθερίας και επιστροφής.

Από μακρού ο θρήνος έχει κοπάσει. Ο Ιούλης και ο Αύγουστος ως και οι δωσίλογοι πρωταγωνιστές του έχουν αθωωθεί και επιβραβευτεί. Οι οσμές των βροτείων αιμάτων των αθώων έχουν πια ξεθωριάσει. Μια ρημαγμένη μνήμη, νοθευμένη από την απραγία και τις εθνικές πραγματογνωσίες, σπεύδει κάθε χρόνο να δίδει το «επετειακό» παρών της για πράγματα και συνθήματα στα οποία δεν πιστεύει πια. Και που, πολύ περισσότερο, δεν υπηρετεί, παράδοσης και αποσύνθεσης δείγματα.

Τα μηνύματα της αντίστασης έχουν ήδη θαφτεί μαζί με το χρέος προς την πατρίδα. Και μια παχιά λησμονιά διαφεντεύει νοσηρά εκεί και όπου γράφτηκε η ιστορία θνητών και αθανάτων. Καλύπτοντας τελικά και την επαίσχυντη σιωπή των πολλών και όλων εκείνων, που σήμερα συναγελάζονται ευδαίμονες με όλους εκείνους στους οποίους κατ’ άλλοθι επιρρίπτονται οι ευθύνες για τους Απρίληδες του '67, τους Ιούληδες και Αυγούστους του 1974 ώς σήμερα, Διότι...

Οι εκτροπές από τα οράματα της ελευθερίας και της επιστροφής έχουν ήδη γίνει τρόπος επίσημης δράσης. Οι δε σοφοί κήρυκες του ψευδορεαλισμού, που καθημερινά πλειοδοτούν και κατ’ επάγγελμα στη μειοδοσία. Με την Κύπρο να διαγράφει δυστυχώς την ιστορία όλων εκείνων που κάθε χρόνο μνημονεύουμε.

• ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ όμως συντάσσει (διά των ηγεσιών του) και συνυπογράφει, διά δωσίλογων συνομιλιών με τον εχθρό -εν κρύπτω και παραβύστω και όχι- την ιστορία ντροπής μας τόσο προκλητικά, που μπορεί να ειπωθεί πως «Αν δεν καταφέρουμε να απαλλαγούμε από τον συμβιβασμό και την εθνική υπνηλία μας, τότε θα εδραιωθεί και η επιβεβαίωση της υποψίας ότι τα βαρύγδουπα συνθήματα και οι κάθε είδους «πατριωτικοί πανηγυρισμοί και φλυαρίες», ή κοπετοί και ιερουργίες δεν αποτελούν πια τίποτε άλλο παρά ένα θεατρινισμό. Μέσω του οποίου μάλιστα μάταια επιδιώκεται η απαλλαγή (τους-μας) από την προϊούσα σήψη και ευτέλεια, αλλά και από τις ιστορικές ευθύνες μας.

• Υ.Γ. Ο Αρχαίος Φιλόσοφος Επίκτητος εδίδαξε και επιμένει πως:
«Κανείς που συγκατένευσε στη δουλειά δεν είναι δυνατόν να υπάρξει και να παραμείνει ελεύθερος...»
-Στις 16 Αυγούστου η Πόλη της Μόρφου βεβηλώθηκε και αυτή από τον Τουρκοσφαγέα και τους διαχρονικούς και ελληνόφωνους εφιάλτες της φυλής. Και ο έχων Νουν, νοείτω!

ΑΝΤΡΕΑΣ ΦΡΥΔΑΣ
Πρώην Δήμαρχος Μόρφου