Η Τουρκία μοιάζει με μια ψυχικά ανισόρροπη ερωμένη, που αν και δηλώνει ότι έχει πάμπολλους εραστές, τους απατά, τους διασύρει, τους εκβιάζει, τους φοβερίζει, τους εκμεταλλεύεται, τους επιβάλλει μαζοχιστικά τις θεωρίες της περί δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνών νομοθεσιών, εγκλημάτων και βιασμών

Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συνομιλούμε για σχεδόν μισό αιώνα. Φτάσαμε στις συγκλίσεις χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές είναι οι αποκλίσεις από μια ενιαία πατρίδα, χωρίς εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς.

Αυτό που δεν αντιληφθήκαμε, τόσο εμείς όσο και οι Τουρκοκύπριοι, είναι ότι συνομιλούμε, διαφωνούμε, ξανασυνομιλούμε και τελικά χάνουμε την ουσία, αφού συγκεντρωνόμαστε βλακωδώς σε ένα παζάρεμα της ίδιας μας της πατρίδας.

Οδηγηθήκαμε σε σωρεία συνομιλιών, που ενώ φαντάζουν κάθε φορά κοντά σε λύση, εξαπατούμε τους εαυτούς μας οικτρά, ότι μια μέρα θα είμαστε όλοι πολίτες ενός δίκαιου ευρωπαϊκού κράτους και αυτό θα είναι η πατρίδα μας.

Ζώντας σε παραισθήσεις, τόσο εμείς όσο και οι Τουρκοκύπριοι, συνομιλούμε για δεκαετίες, εξαπατώντας τους εαυτούς μας ότι θα λύσουμε έναν φανταστικό γόρδιο δεσμό, ενώ στην πραγματικότητα όσο εμείς συνομιλούμε, αλλοιώνεται η ταυτότητά μας, η πολιτιστική μας κληρονομιά και η πατρίδα μας.

Η Τουρκία μοιάζει με μια ψυχικά ανισόρροπη ερωμένη, που αν και δηλώνει ότι έχει πάμπολλους εραστές, τους απατά, τους διασύρει, τους εκβιάζει, τους φοβερίζει, τους εκμεταλλεύεται, τους επιβάλλει μαζοχιστικά τις θεωρίες της περί δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνών νομοθεσιών, εγκλημάτων και βιασμών. Αυτοί θα γυρίζουν πάντα πίσω, απολογούμενοι και δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα, θα τη «λούζουν» με ερωτόλογα και θα μετατρέπονται σε συνενόχους εγκλημάτων για να τους δεχτεί.

Η Τουρκία, έχοντας ως θέλγητρά της το μέγεθός της και τη γεωπολιτική της θέση, γνωρίζει ότι οι εραστές της πάντα θα γυρίζουν και θα την εκλιπαρούν, φτάνοντας σε σημείο να εξευτελίζουν τις αρχές τους και να συμπράττουν άμεσα ή έμμεσα στις ψυχικές της διαταραχές.

Η ανωμαλία με εμάς είναι ότι πιστεύουμε ότι θα φέρουμε την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της και ο βιαστής και δολοφόνος μας θα κοιμηθεί έστω και ένα βράδυ μαζί μας. Η ανωμαλία των Τουρκοκυπρίων είναι ότι πιστεύουν ότι η Τουρκία τούς νοιάζεται και τους αποδέχεται ως Τούρκους.

Η πραγματικότητα είναι ότι όσο συνομιλούμε, η Τουρκία φέρνει στην Κύπρο πραγματικούς Τούρκους, αυτούς που ποτέ δεν θα βρεθούν σε παράλληλους δρόμους με τους Τουρκοκυπρίους. Για αυτούς έφτιαξε τον αγωγό νερού. Δεν είναι επιστήμονες, ούτε καλλιτέχνες, είναι οι πραγματικοί Τούρκοι, ο λόγος ύπαρξής τους είναι να ριζώνουν και να πολλαπλασιάζονται σαν ζιζάνια. Δεν εξελίσσονται τεχνολογικά, ούτε κοινωνικά, για αυτό δεν αφομοιώνονται. Οι ρίζες τους, αν και φαίνονται επιφανειακές, φτάνουν στα βάθη της Ανατολίας.

Ενώ εμείς παζαρεύουμε την κοινή μας πατρίδα, η Τουρκία πολλαπλασιάζει τα κύτταρά της, μέχρι να φτάσει σε σημείο (με ή χωρίς λύση) να περιθωριοποιήσει τους Τουρκοκύπριους και να αναγνωρίζει μόνο τους καθαρόαιμους Τούρκους της Κύπρου, που θα οφείλει να τους προστατεύει και να εξελίσσει ανάλογα με τις επιδιώξεις της και τις ευκαιρίες, όποτε αυτές υπάρξουν. Αυτοί είναι η εγγύησή της, ότι ποτέ δεν θα φύγει από την Κύπρο.

Εμείς ακόμα μιλάμε. Η Τουρκία μάς αφήνει ελέγχοντας χρονικά τις συνομιλίες μέσω των Τουρκοκυπρίων, γιατί ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστείς τους ηλίθιους, είναι να τους αφήσεις να ακολουθούν τον δρόμο τους.