Από το 1955 ως Ελληνισμός πελαγοδρομούμε, εξαιτίας της ελλείψεως σωστής, σταθερής εθνικής πυξίδας. Με το ενωτικό δημοψήφισμα το 1950, ως προπομπό των επακόλουθων δυσάρεστων γεγονότων, διασαλεύονται τα μεγάλα συμφέροντα της Μ. Βρετανίας και των περί αυτής δορυφόρων, συμμάχων, χωρών της.
Η έξοδος της αιμάσσουσας Ελλάδας από τον εμφύλιο σπαραγμό δεν σηματοδοτούσε μάλλον τον καταλληλότερο χρόνο για την έναρξη ενός διπλωματικού και ένοπλου αγώνα. Οι προηγηθείσες του Παπάγου ελληνικές κυβερνήσεις ήταν διστακτικές και αποτρεπτικές για την έναρξη ενόπλου αγώνος γιατί αφενός ήταν δέσμιες άλλων καταστάσεων, συμφερόντων και αφετέρου ανάξιες να αξιολογήσουν σωστά τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τούτο, βέβαια, δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση Παπάγου, με τον Στεφανόπουλο και τους Θεοτόκη και Αβέρωφ, του Καραμανλή -φερέφωνα των Αγγλοαμερικανών- υπήρξαν καλύτεροι. Ο Αβέρωφ, εκτός των πολιτικών συμβιβασμών και διπλωματικών λαθών που διέπραξε, είναι και ο εντολέας Υπουργός Άμυνας που διέταξε, τον Αύγουστο του 1974, τον στρατηγό Καραγιάννη να εγκαταλείψει την Αμμόχωστο αμαχητί!
Το πρώτο και μέγιστο πολιτικό ολίσθημα που διαπράχθηκε από τον Στεφανόπουλο, Υπουργό Εξωτερικών της κυβερνήσεως Παπάγου, είναι που αποδέχθηκε τη συμμετοχή της Τουρκίας στην τριμερή του Λονδίνου το 1955, παρά τις προειδοποιήσεις και αντιδράσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ότι πρόκειται περί παγίδας. Με τη συμμετοχή της Τουρκίας στην τριμερή, η συνθήκη της Λωζάνης, άρθρο 16, καταστρατηγείται.
Σύμφωνα με το άρθρο τούτο, η Τουρκία έπαυσε να έχει κάθε δικαίωμα επί της Κύπρου. Η Τουρκία, με την καταπάτηση του περιεχομένου του άρθρου, επανεμφανίζεται και διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο.
Αν εξαιρέσουμε την έκθεση του Νιχάτ Ερίμ, που τηρείται κατά γράμμα από τις εκάστοτε τουρκικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα και παραθέσουμε παράλληλα και τις δηλώσεις του Ζορλού που έκαμε το 1955 στη συνάντηση Μακμίλλαν- Στεφανόπουλου -ότι δηλαδή όποιος κατέχει τη βόρια Κύπρο ελέγχει τα νότια λιμάνια της Τουρκίας και εάν ακόμα κατέχει και τη δυτική Κύπρο κυκλώνει ασφυκτικά την Τουρκία- εξάγεται αβίαστο το συμπέρασμα που συμφωνεί απόλυτα με τη θέση του τέως Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Νταβούτογλου - ότι και ένας Τουρκοκύπριος να μην υπήρχε στην Κύπρο, εμείς θα δημιουργούσαμε πρόβλημα επεμβατικό!
Σε αντίθεση με τον Ζορλού, ο Στεφανόπουλος ήταν συμβιβαστικός και δουλοπρεπής - εξ όσων φαίνεται από τις αναφορές του Μακμίλλαν στα απομνημονεύματά του, που δεν αποκρύπτει και την ειρωνεία του!
Η τουρκική εισβολή του ΄74, που χαρακτηρίστηκε από τον Ετζεβίτ και τους διαδόχους του σαν «ειρηνευτική επιχείρηση», είναι μια άνευ προηγουμένου παραπλάνηση της διεθνούς κοινής γνώμης και αποκορύφωμα ενός ασύλληπτου διανοητικά υπερμεγέθους ψεύδους.
Η Τουρκία εποφθαλμιά ολόκληρη την Κύπρο! Το γεγονός ότι ξερίζωσε 180 χιλιάδες Έλληνες από τα σπίτια τους, κατέστρεψε τον πολιτισμό μας, μετέτρεψε όλα τα ελληνικά τοπωνύμια σε τουρκικά, προέβη σε ανεγέρσεις κατοικιών, εντυπωσιακών τζαμιών, επιχειρήσεων, πανεπιστημίων κ.ά. πάνω σε ξένη γη, επιβεβαιώνει τις αρπακτικές προθέσεις και ορέξεις της. Η σημερινή τοποθέτηση των Ερντογάν και Ακιντζί επί του Κυπριακού ουδόλως απέχει από τις προειρηθείσες θέσεις των προηγουμένων.
Η επικαλούμενη δήθεν ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων κι ότι αυτή πρέπει να διασφαλισθεί με εγγυήσεις της Τουρκίας αποτελεί προπέτασμα καπνού. Η τουρκική βουλιμία δεν έχει όρια, είναι αποδεδειγμένα αδηφάγος και άνευ ορίων.
Όθεν, διά τούτο, καλούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να παύσει να παζαρεύει το μέλλον του τόπου μας. Δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Ο κυπριακός Ελληνισμός δεν έδωσε κανένα δικαίωμα ούτε σ' αυτόν ούτε στους συνοδοιπόρους του να διαπραγματεύονται την ύπαρξή του, να παραχωρούν γη και ύδωρ στον κατακτητή! Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να προβαίνουν κατά το δοκούν σε εδαφικές αναπροσαρμογές, σε ανταλλαγή περιουσιών και αποζημιώσεων!
Ο λαός τον εξέλεξε για να τηρεί το Σύνταγμα και να προστατεύει την Κυπριακή Δημοκρατία. Αν αδυνατεί να το πράξει να παραιτηθεί. Δεν μπορεί να συνεχισθεί ο διάλογος για τη δημιουργία δυο κρατών μετά την ανακήρυξη τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Υπάρχουν τα καταδικαστικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Βάση διαπραγματεύσεων μόνο η Ζυρίχη μπορεί να αποτελεί και όχι η δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία !
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ
Δικηγόρος - Φιλόλογος ΜΑ
