Μια μικρή ανασκόπηση ή μια έρευνα είναι εύκολο να δείξει αν υπάρχει ή σε ποιο βαθμό υφίσταται, ένα επαγγελματικό επίπεδο στις πρακτικές της Μέσης Εκπαίδευσης, μια πράξη η οποία θα αντιστάθμιζε ένα περιβάλλον που κυριαρχείται από τις μέχρι βαθμού αυθαιρεσίας νουθετήσεις Συνδέσμων Γονέων ή και πολλές φορές αποστασιοποίηση σε θέματα ποιότητας από εκπαιδευτικούς.

Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στην εκπαίδευση, μπορεί να πάρει κάποια σημάδια. Στην ενάμιση δεκαετίας πείρα μου έχω δει μια διάσταση στην ισορροπημένη εφαρμογή τελικής-διαμορφωτικής αξιολόγησης. Δηλαδή, εκπαιδευτικοί τόσο στην πρακτική όσο και στην αξιολόγηση δίνουν δυσανάλογο βάρος στην αξιολόγηση ή στην καθημερινή ενάσκηση μαθητών σε θέματα ανάδειξης ή διάκρισης παρά σε θέματα ανάπτυξης και διάγνωσης.

Ένας άλλος τομέας που συνδέεται με τις στάσεις προς τον επαγγελματισμό είναι οι στάσεις προς τη διαχείριση του αναλυτικού προγράμματος. Η πιο επαγγελματική στάση καλεί προς γνωστοποίηση των στόχων, ενώ για την υλοποίηση πρέπει να λαμβάνονται και οι απόψεις μαθητών. Προσωπικά έχω αγγίξει το θέμα αλλά όχι ικανοποιητικά, ενώ προς γνώσιν μου, μόνο ιδιαίτερα προικισμένοι σε διδακτικές ικανότητες εκπαιδευτικοί έχουν προχωρήσει σε πιο μεγάλο βάθος.

Από αυτήν τη μικρή ανασκόπηση, φαίνεται ότι οι επαγγελματικές προσεγγίσεις:
1. Δεν έχουν αφομοιωθεί ικανού βάθους στάσεις.
2. Δεν έχουν καθιερωθεί σε θεσμικό επίπεδο. Δηλαδή δεν υπάρχει μια αρχή που να καταγράφει, να ενημερώνει και να προωθεί την ανάδειξή τους.
3. Βρίσκονται στη σκιά της ωριαίας επιθεώρησης που είναι αναγκαία για κάθε δημόσιο λειτουργό και που ως ωριαία είναι ανίκανη να τις εποπτεύσει στη μεγάλη εικόνα.

Το Υπ. Παιδείας πρέπει να δει το θέμα προώθησης επαγγελματικών προσεγγίσεων σε πιο μεγάλο βαθμό. Ενώ το ίδιο ως παράγοντας στην εκπαίδευση διακρίνεται για τις επιστημονικές προσεγγίσεις του ή τον επαγγελματισμό του αν το θεωρήσουμε ως φυσικό πρόσωπο, δεν έχει αναγάγει το θέμα που αφορά τους λειτουργούς του στον ίδιο βαθμό προτεραιότητας, παρά μόνο έμμεσα μέσω των «οδηγιών» του αφορούν φιλοσοφίες αναλυτικών προγραμμάτων.

Κάτι τέτοιο ίσως φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο μιας και οι μέχρι τώρα προσεγγίσεις σε άλλα επίπεδα, αν και έγκυρες και ενημερωμένες πλήρως, δεν απέδωσαν. Φυσικά στην Κύπρο, μας είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα από μια διαφορετική γωνία αν δεν φτάσουμε σε σημείο πλήρους κορεσμού …

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Εκπαιδευτικός