«Λάθος να λέμε ότι για όλα μας τα δεινά φταίνε οι ξένοι». Σε αυτή τη σπάνια -για τα ελληνικά δεδομένα- παραδοχή, προχώρησε πριν από λίγες ημέρες ο Έλληνας Πρωθυπουργός από το Βερολίνο, όπου πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη. Η δημόσια παραδοχή του Αλέξη Τσίπρα μού έφερε στο μυαλό μια παλιά λαϊκή ιστορία για την Αλήθεια.

Η άσχημη Αλήθεια:

«Ήτανε, λοιπόν, κάποτε ένας νεαρός, ευγενής, ο οποίος έθεσε σκοπό της ζωής του να βρει την Αλήθεια. Έψαχνε για χρόνια σε όλο τον κόσμο αλλά μάταια. Μια μέρα, καθώς περνούσε από μια μικρή και μακρινή χώρα, κάθισε κουρασμένος έξω από μια μικρή σπηλιά. Ξαφνικά άκουσε περίεργους θορύβους από το εσωτερικό της, σαν γρυλλίσματα. Σηκώθηκε και πλησίασε διστακτικά, με το μαχαίρι στο χέρι, αφού φοβόταν τι μπορεί να παραμονεύει μέσα. Αφού ξεχώρισε μια φιγούρα που έμοιαζε με γυναίκα, πήρε την απόφαση να μπει στο εσωτερικό της σπηλιάς. Εκεί επικρατούσε φοβερή δυσοσμία, ωστόσο προχώρησε. Όταν τα μάτια του εξοικειώθηκαν με το σκοτάδι, είδε πράγματι μια γριά, αποκρουστική, ρυτιδιασμένη, τριχωτή και βρομερή. Εκείνη σήκωσε προς το μέρος του τα θολά και σκοτεινά της μάτια και τον ρώτησε τι θέλει.

- Ψάχνω την Αλήθεια, απάντησε εκείνος.
- Τη βρήκες, του είπε η γριά.
- Εσύ είσαι αυτή;
- Ναι.
- Πώς μπορώ να σιγουρευτώ;

Εκείνη του απαρίθμησε τα πάντα για αυτόν: το όνομά του, την ηλικία του, τις περιπέτειές του. Ο άνθρωπος έμεινε αποσβολωμένος και απογοητευμένος, λέγοντας αμήχανα:

- Μα είσαι τόσο άσχημη! Ποτέ δεν συνάντησα τίποτα πιο τρομερό από 'σένα. Όμως όλοι θέλουν να σε γνωρίσουν! Θα με ρωτήσουν. Τι να τους πω; Κάτι πρέπει να τους πω!

- Αν θες να σε πιστέψουν, πες τους ψέματα, είπε η Αλήθεια. Πες τους ότι είμαι νέα και ωραία και όλοι θα σε πιστέψουν».

Την ιστοριούλα αυτή τη ζούμε καθημερινά. Καταστρέψαμε τη χώρα μας μέσα από φοβερά λάθη, που άνοιξαν διάπλατα την πόρτα στην κατοχική Τουρκία, αλλά μας φταίνε οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι, το ΝΑΤΟ.

Αποσείσαμε τις δικές μας ευθύνες για τη χρεοκοπία της οικονομίας και την κατάρρευση του κράτους μας και τις φορτώσαμε στην κακιά Τρόικα και στους αποικιοκράτες Ευρωπαίους. Αποστρεφόμαστε το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς, αλλά ξεχνάμε ότι για πολλά χρόνια μάς βόλευαν και τους βολεύαμε. Κρύψαμε τη γύμνια της Παιδείας μας, μέσα από αναγωγές και θέσεις για όλους στα Πανεπιστήμια. Ικανοποιήσαμε την αμετροέπειά μας μέσα από τις επιτυχίες ξένων ποδοσφαιριστών. Το γεγονός ότι ελάχιστοι Κύπριοι αγωνίζονται πλέον στις αγαπημένες μας ομάδες, δεν μας απασχολεί.

Αυτό τελικά το πραγματικό πρόβλημα. Ότι η Αλήθεια είναι πολύ άσχημη και δεν αντέχουμε να τη βλέπουμε. Τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί και οι θεσμοί, είναι απλώς ο καθρέφτης μιας κοινωνίας. Χωρίς αυτό να τους απαλλάσσει από τις δικές τους ευθύνες. Ο μοναδικός τρόπος για να φτιάξουμε ένα καλύτερο σπίτι για τα παιδιά μας, είναι να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Και η αλήθεια αυτή δεν είναι ούτε όμορφη, ούτε νέα.

Διότι είναι ο δικός μας καθρέφτης.

Αν σταματήσουμε να αναζητάμε εύκολες λύσεις, λόγια όμορφα και νεοφανείς εθνοσωτήρες (που μόλις σήμερα θυμήθηκαν ότι κατέρρευσαν τα πάντα και θέλουν να καρπωθούν τον θυμό των πολιτών) και είμαστε διατεθειμένοι να προχωρήσουμε στις δύσκολες αλλά πραγματικές λύσεις που έχει ανάγκη η κοινωνία, τότε έχουμε την ελπίδα να μαζέψουμε τα ερείπια και να κτίσουμε μια καλύτερη Κύπρο. Καλύτερη από την ουτοπία που μας αποχαύνωνε τόσα χρόνια.

Τότε -και μόνο τότε- θα μάθουμε να ψηφίζουμε σωστούς ανθρώπους από όλα τα κόμματα, θα εφαρμόσουμε την οριζόντια ψηφοφορία, θα ρυθμίσουμε το ασυμβίβαστο των πολιτικών και των ανεξάρτητων αξιωματούχων, θα προχωρήσουμε σε όλες εκείνες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η οικονομία και η Πολιτεία και ίσως κατορθώσουμε να λύσουμε το εθνικό μας θέμα. Μόνο τότε όμως.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ
[email protected]
Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού Δημοκρατικού Συναγερμού