Ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Δήμου, με 63 βιβλία του να κυκλοφορούν στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε άρθρο του για τους αγώνες του 1821 αναιρεί τα πάντα, χαρακτηρίζοντας τους αρματολούς και κλέφτες σαν μισθοφόρους, με αμοιβή τα λάφυρα. Ισχυρίζεται ότι η Εκκλησία, όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε, αντίθετα πολέμησε με κάθε τρόπο τον αγώνα. Οι Έλληνες πολεμούσαν περισσότερο αναμεταξύ τους, παρά με τους Τούρκους και στην Επανάσταση διέπραξαν πράξεις θηριωδίας, όπως στην κατάληψη της Τριπολιτσάς, σφάζοντας πάνω από 30.000 αμάχους, ανάμεσά τους πολλούς Εβραίους και γυναικόπαιδα. Καταλήγει ότι η Ελλάδα ελευθερώθηκε μόνο χάρη στην απόφαση των μεγάλων Δυνάμεων και διερωτάται πότε θα διδαχτούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821.

Κανείς δεν αμφισβητεί τις γνώσεις του Ν. Δήμου και τις αλήθειες ή ψέματα, που κρύβει η κάθε Ιστορία που διαμορφώνεται ανάλογα με τι συμφέρει στον κάθε λαό. Αυτό που ενοχλεί είναι το χάλασμα της εικόνας, που κτίστηκε σαν υπέρλαμπρη νίκη των Ελλήνων, εδώ και γενιές. Πράγμα που ισοδυναμεί με το να πιστεύεις μια ζωή στον οικογενειακό θεσμό και να ανακαλύπτεις στα 70 ότι ήσουν παιδί του σωλήνα.

Αν και από μικρός, πάντα με προβλημάτιζε το ερώτημα, γιατί τους ονόμαζαν αρματολούς και κλέφτες; Αντιλαμβανόμουν το αρματολούς, το «κλέφτες», όμως, μου φαινόταν παράλογο, μιας και από το νηπιαγωγείο μάς δίδασκαν ότι η κλοπή εθεωρείτο, τότε, μια κακή και ασυγχώρητη πράξη. Μέσα στα χρόνια εξελιχτήκαμε, μπαινοβγαίνοντας σε πανεπιστήμια, κάναμε συλλογή από τίτλους και εξουσίες, δημιουργήσαμε κόμματα με δομή και ξεφύγαμε από ανεξέλικτες ομάδες, όπως αυτές των αρματολών και κλεφτών. Η κλοπή έπαυσε να είναι μια κακή πράξη, αλλά έγινε μια εξειδικευμένη επιστήμη, με πάμπολλες παρεμφερείς ονομασίες και κλάδους (εκτός από μερικά κλεφτρόνια μικροαντικειμένων, που τιμωρούνται παραδειγματικά).

Οι μίζες είναι μια μορφή κλοπής, όπως και η φοροδιαφυγή. Ακόμα και το ρουσφέτι είναι μια άλλη μορφή κλοπής, αξιοκρατίας. Η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, είναι η κλοπή της γης, της περιουσίας, των ονείρων και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.

Σήμερα δεν κλέβουν ένα αγαθό, κλέβουν το μυαλό, όσα πίστεψες και ονειρεύτηκες. Σε κάνουν συνένοχο και θύμα μαζί. Οι θύτες είναι οι «αξιοπρεπέστατοι» που διοικούν τον κόσμο, την Ευρώπη, το τραπεζικό σύστημα, τη χώρα και δέχονται τις τιμές των παιδιών στις παρελάσεις.

Σήμερα δεν κλέβουν κότες, κλέβουν τον πλούτο των τριτοκοσμικών χωρών, αφήνοντας λαούς να πεθαίνουν από αρρώστιες και πείνα. Η «κλοπή» δεν ασκείται από ανάγκη επιβίωσης, αλλά από αχαλίνωτη λαιμαργία, πλουτισμό και εξουσία και δεν ονομάζεται «κλοπή» αλλά οικονομικό σύστημα και διδάσκεται στα καλύτερα πανεπιστήμια.

Γι’ αυτό, κύριε Δήμου, άστε μας να κάνουμε την παρέλασή μας και να χαιρόμαστε αυτήν την ημέρα. Ίσως οι μελλοντικές γενιές να παρελαύνουν προς τιμήν των σημερινών απανταχού αγωνιστών και κλεφτών, που αγωνίζονται και αλληλοκαταγγέλλονται, να μας «σώσουν» από τη χρεοκοπία.