Στην πρόσφατη Ολομέλεια της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΕΟΚΕ), παρευρέθηκε και μίλησε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς. Γνωρίζοντας παλαιότερες τοποθετήσεις του, τόσο για την κρίση που πλήττει την Ευρώπη αλλά και για τις πολιτικές λιτότητας, αναμέναμε να τις επαναλάβει και να δώσει μια πειστική προοπτική για το μέλλον της Ευρώπης. Απογοήτευσε όμως πλήρως όσους πίστευαν ότι με τη δεύτερη θητεία του ως Πρόεδρος του Κοινοβουλίου θα προέβαλλε διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης.

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα εκθειάσει τις θέσεις Σουλτς, που είχε ταχθεί ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας και το πακέτο αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας (ουσιαστικά τάχθηκε ενάντια στις πολιτικές λιτότητας), τα οποία επιβλήθηκαν στους λαούς από το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί. Είχε δηλώσει τότε ότι «δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να μιλάς για δημοσιονομική πειθαρχία, χρειαζόμαστε επειγόντως ανάπτυξη», έφερνε δε παράδειγμα την Ελλάδα, όπου  αποφασίστηκαν περικοπές στον προϋπολογισμό, ενώ κανένας λόγος δεν γινόταν για επενδύσεις στις υποδομές της χώρας.

Στην παρέμβασή του στην Ολομέλεια της ΕΟΚΕ, αρκέστηκε σε ευχολόγια, ενώ ταυτίστηκε με θέσεις που ο ίδιος κατήγγελλε:
- ότι τα 315 δις εκατ.του Γιούνκερ θα βοηθήσουν την πραγματική οικονομία (πρόκειται για το πρόγραμμα επενδύσεων για την ανάκαμψη των οικονομιών που εξήγγειλε ο Πρόεδρος της Commission)
- ότι θα πρέπει να επανέλθουμε σε ισορροπημένους ισολογισμούς
- ότι για να βρουν δουλειά τα 25 εκατ. των ανέργων πρέπει να προωθηθεί η ανάπτυξη
- ότι υπάρχουν δυνατότητες προσέλκυσης επενδύσεων για να βοηθηθούν οι επιχειρήσεις, επενδύσεων για έργα στην ενέργεια, στις επικοινωνίες, στις υποδομές...
- ότι τα κοινωνικά κριτήρια πρέπει να τηρούνται και να ενισχύονται αυστηρά.

Ούτε μια φορά δεν ανέφερε τη λέξη λιτότητα, δεν αναφέρθηκε καθόλου στους λαούς κυρίως του Νότου που εφαρμόζουν πολιτικές μείωσης μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών...
Πολύ σωστά επεσήμανε ο Γ. Ντάσης, Πρόεδρος της Ομάδας των Εργαζομένων στην ΕΟΚΕ, ότι η πολιτική λιτότητας σταδιακά μεταφέρεται από τον Νότο στον Βορρά, δίδοντας το παράδειγμα του Βελγίου, όπου 120.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν στις Βρυξέλλες ενάντια στην πολιτική λιτότητας που ακολουθεί η δεξιά κυβέρνηση κα συνεχίζουν τον αγώνα τους με απεργίες και παναπεργίες.

Η διαφοροποίηση των θέσεων του κ. Σουλτς μπορεί να εξηγηθεί με τη συνδιαλλαγή που έγινε με τους Χριστιανοδημοκράτες: «Εσύ στην Προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου και ο δικός μας ο Γιούνκερ στην Προεδρία της Commission»..

Διερωτάται λοιπόν ένας απλός πολίτης «αν οι σοσιαλιστές ακολουθούν την πολιτική λιτότητας, την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, τότε ποια η διαφορά τους από τους Χριστιανοδημοκράτες; Γιατί οι λαοί της Ευρώπης να τους εμπιστευθούν;». Δεν είναι γι’ αυτό μήπως που οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν απαξιώσει τόσο τους πολιτικούς όσο και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με αποτέλεσμα μόνο το 42% να προσέλθουν στις κάλπες για τις εκλογές των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ μεγάλο μέρος τους να στραφούν προς τον εθνικισμό και τα ακροδεξιά αντιευρωπαϊκά κόμματα...

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΥΛΙΚΚΑΣ
Οικονομολόγος, μέλος της ΕΟΚΕ