Είμαστε καθημερινά μάρτυρες των ισχυρισμών της Κυβέρνησης και του ΔΗΣΥ περί δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης με την Τρόικα. Δυστυχώς, αυτό που συμπεραίνεται καθημερινά είναι ότι η επιχειρηματολογία και η τεκμηρίωση για απόρριψη της φιλοσοφίας του νομοσχεδίου εκποιήσεων τόσο από τα κόμματα που αντιδρούν, όσο και από άλλους φορείς και επηρεαζόμενους, δεν τέθηκε στην Τρόικα, γι΄ αυτό όταν η Κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι αποτελούσαν λογικά και τεκμηριωμένα επιχειρήματα τα έθεσε εκ των υστέρων στην Τρόικα, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να επικαλείται ότι τα απέρριψε η Τρόικα και όχι η ίδια. Με τον τρόπο που τα έθεσε, είναι φυσιολογικό ότι θα τα απέρριπτε η Τρόικα.

Ακολούθως, ο Πρόεδρος κάλεσε τα κόμματα για να συζητήσει και πάλι τέθηκαν «εύλογες ανησυχίες», όπως είχε αναφέρει ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, οι οποίες λήφθηκαν υπόψη για να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο με παράλληλη διαβούλευση με την Τρόικα.

Πραγματικά, διερωτώμαι, ποια ήταν τα άτομα που διαπραγματεύτηκαν αρχικά με την Τρόικα και εάν είχαν σφαιρική αντίληψη όλων των παραμέτρων ενός τέτοιου νομοσχεδίου, για να εμφανίζονται τόσα πολλά κενά, τόσο στη φιλοσοφία όσο και επί της ουσίας του νομοσχεδίου, και να μας λένε μάλιστα ότι είχαν διαπραγματευτεί σκληρά. Αν η σκληρότητα με την οποία έχουν διαπραγματευτεί στηρίζεται σε αμάθεια για τις συνέπειες της πρακτικής εφαρμογής του νομοσχεδίου, τότε πρόκειται περί επικίνδυνων διαπραγματευτών, που παίζουν με τη ζωή των πολιτών και την τύχη της χώρας μας, και πραγματικά δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους και τις συνέπειες.

Δηλαδή, τόση πολλή εμπιστοσύνη έχουν στις Τράπεζες μετά από όσα έχουν κάνει σε βάρος της οικονομίας του τόπου, ώστε να τους δώσουν και την εξουσία να προχωρούν κατά το δοκούν σε εκποιήσεις; Ποιος πιστεύει τις διαβεβαιώσεις των Τραπεζιτών; Μήπως δεν είναι το κέρδος στο πίσω μέρος του μυαλού τους; Αυτό που περιμένουν είναι να κατασταλούν οι αντιδράσεις και μετά από κάποιο διάστημα θα αρχίσουν να βρίσκουν κάποια δικαιολογία για να προχωρήσουν ανενόχλητοι με τα σχέδιά τους. Αφού οι τραπεζίτες αναφέρουν ότι θα αρχίσουν από τους εκατομμυριούχους και δεν βιάζονται να προχωρήσουν σε εκποιήσεις, η Κυβέρνηση γιατί βιάζεται να προωθήσει το νομοσχέδιο για όλους ανεξαιρέτως;

Επίσης, ο όρος μη εξυπηρετούμενα δάνεια χρησιμοποιείται καταχρηστικά για λόγους σκοπιμότητας, ώστε να επιβάλουν τα σχέδιά τους. Ας μας πουν οι τραπεζίτες πόσα έχουν εισπραχθεί μέχρι τώρα από αυτούς τους δανειολήπτες και ποιο ήταν το αρχικό ποσό των δανείων που τους είχε παραχωρηθεί, για να διαφανεί ποιο είναι το πραγματικό όφελος των Τραπεζών. Ακούγονται περιπτώσεις δανειοληπτών που με τους τόκους έχουν πληρώσει διπλάσια το αρχικό ποσό του δανείου και τώρα κατατάσσουν τα δάνειά τους στα μη εξυπηρετούμενα.

Όσον αφορά στον καθορισμό της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων, για τον οποίο η Τρόικα δεν δέχθηκε να χρησιμοποιείται η εκτίμηση για σκοπούς φορολογίας ακίνητης περιουσίας, γιατί προφανώς είναι υψηλή και θα είναι εμπόδιο στη γρήγορη εκποίηση (δηλαδή το «ξεπούλημα» όπως λέμε στην καθομιλουμένη), παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και στην Ελλάδα και ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Δένδιας δήλωσε ότι με την τακτική που ακολουθείται της διαφορετικής εκτίμησης αναλόγως της περίπτωσης (φορολόγησης ακίνητης περιουσίας, εκποίησης κλπ), θα οδηγήσουν τους Έλληνες στη σχιζοφρένεια, αναφέροντας ότι θα πρέπει να γίνουν περαιτέρω διαβουλεύσεις, ώστε να βρεθεί μια λογική φόρμουλα και καταλήγει… εύκολα προτείνεις και νομοθετείς, αλλά το θέμα είναι μετά, αφού νομοθετήσεις, να μην τρέχεις να διορθώσεις οτιδήποτε λανθασμένα έκανες! Και μέχρι τότε, αλίμονο του κόσμου…

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΥ
Στέλεχος του Κινήματος Ενάντια στις Εκποιήσεις