Μετά το τραγικό συμβάν του ακρωτηριασμού του μαθητή ναύτη ΟΥΚ Δουλαππά Ανδρέα και τον ελαφρύ τραυματισμό του Επικελευστή Γιαννακού Άθου, έχουμε γίνει θεατές μιας παρέλασης αρκετών πολέμαρχων της πολυθρόνας και των ΜΜΕ, οι οποίοι, αν και κάτοχοι πτυχίων Νομικής, Οικονομικών, Διοίκησης Επιχειρήσεων, Ιατρικής, Προπονητικής Ποδοσφαίρου κ.ά., εξέφραζαν απόψεις και επιχειρηματολογούσαν επί θεμάτων πυρομαχικών και οπλομηχανημάτων.

Η όλη εικόνα που παρουσίαζαν οι παραπάνω με τα επιχειρήματά τους, να πείσουν για τις θέσεις τους αφενός και να επιρρίψουν ευθύνες αφετέρου, εικάζοντας περί του τι ή τις πταίει, διά το τραγικό συμβάν, κρίνεται ως:
1. Ανωριμότητα, καθότι διεξάγεται ανάκριση, και κάθε δήλωση από «υπεύθυνους» εκπροσώπους του λαού στο Κοινοβούλιο δεν ενδείκνυται.

2. Ασχετοσύνη, καθότι επιχειρηματολογούν και ισχυρίζονται πράγματα ανύπαρκτα, όπως:
* Η ύπαρξη ημερομηνίας λήξεως των πυρομαχικών. Τα πυρομαχικά έχουν δύο ημερομηνίες. Την ημερομηνία κατασκευής και την ημερομηνία καλής λειτουργίας, δηλαδή μέχρι πότε η λειτουργία των πυρομαχικών θα είναι η ίδια όπως την ημέρα που κατασκευάστηκαν.
* Κάποια εξειδικευμένα πυρομαχικά, συνήθως πύραυλοι κατευθυνόμενοι (αντιαρματικοί, επιφανείας - επιφανείας και αντιαεροπορικοί), μετά από κάποια χρόνια ελέγχονται και αντικαθίστανται κάποια μέρη τους, όπως τροχιοδείκτες και προωθητικά γεμίσματα.

3. Ανευθυνότητα, καθότι οι δηλώσεις μερικών πολέμαρχων, ασχέτων περί τους εξοπλισμούς και τις διαδικασίες προσφορών στην Κυπριακή Δημοκρατία, όλως απερισκέπτως κατηγοριοποιούσαν τις χώρες που παράγουν πυρομαχικά και διερωτώνται γιατί δεν αγοράζουμε τέτοια από χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο ή η Γερμανία, ανεξαρτήτως του ότι αυτές, ειδικότερα οι δύο πρώτες, δεν μας προμηθεύουν πυρομαχικά και όπλα, αλλά ούτε και βίδες για οπλικά συστήματα που διαθέτει η Εθνική Φρουρά, θέτοντάς μας στην ίδια κατηγορία με την Τουρκία που είναι ο εισβολέας. Αυτό καθηκόντως όφειλαν να το γνωρίζουν, ιδιαίτερα όσοι είναι μέλη της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής, η οποία εγκρίνει τις αγορές όπλων και πυρομαχικών, και αποφασίζει για την αποδέσμευση των κονδυλίων.

Τέλος, όλοι οι προαναφερθέντες, εάν ενδιαφέρονταν -όσο θέλουν να δείξουν ότι ενδιαφέρονται- για το καλό της Εθνικής Φρουράς, θα εξέταζαν και τα ακόλουθα προβλήματά της:
1. Τη συνεχή συμπίεση των προϋπολογισμών της Εθνικής Φρουράς και τη διάθεση των χρημάτων του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης για άλλους σκοπούς, άσχετους με την Άμυνα της Πατρίδας μας.
2. Τη μη αντικατάσταση πεπαλαιωμένων οπλικών συστημάτων, τα οποία έχουν καταστεί αμφιβόλου αξιοπιστίας και θα τα θυμηθούν μόνον όταν, ό μη γένοιτο, συμβεί ατύχημα ή γίνει μια κρίση - πόλεμος όπως το 1974 και μετά θα αιτιώνται όλους τους άλλους.
3. Την ανεκπαιδευτοσύνη του προσωπικού μας σε βολές όλων των όπλων και πυρομαχικών, και την πραγματοποίηση μικρής και μεγάλης κλίμακας ασκήσεων μετά στρατευμάτων.
Τέλος, η άνευ επιχειρηματολογίας και τεκμηρίωσης φλυαρία και λαϊκισμός από τα ΜΜΕ, πριν ολοκληρωθεί η έρευνα, δεν αποτελεί σοφία αλλά...

ΑΝΤΗΣ ΛΟΪΖΟΥ