Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να στηριχθούν οι τράπεζες για να μπορέσει να πάρει μπρος η οικονομία, αλλά τι γίνεται με τους πολίτες που καθημερινά δοκιμάζονται; Πώς μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του ένας εργαζόμενους που εδώ και δύο-τρία χρόνια παραμένει άνεργος;

Ποια εγγύηση υπάρχει ότι οι τράπεζες θα δείξουν ανοχή και κατανόηση στα νοικοκυριά που έχουν χάσει τα εισοδήματά τους τα τελευταία χρόνια; Και τι νόημα, πραγματικά τι νόημα, έχει να σώσουμε τις τράπεζες, εάν έχουμε φαινόμενα άστεγων οικογενειών όπως συνέβη στις άλλες χώρες όπου εφαρμόστηκαν παρόμοια μνημονιακά μέτρα; Στην Ισπανία έγιναν χιλιάδες κατασχέσεις και εκποιήσεις περιουσιών για μερικές απλήρωτες δόσεις, στην Ελλάδα οικογένειες μένουν στους δρόμους και στις πλατείες εκλιπαρώντας για να ζήσουν, οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάστηκαν και η δική μας κοινωνία αγωνιά για την επόμενη μέρα. Τι μας ξημερώνει;

Όλοι αναμέναμε τη στάση που τήρησε ο ΔΗΣΥ στη Βουλή για το θέμα της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Είναι σε όλους γνωστό ότι ο ΔΗΣΥ στηρίζει την Κυβέρνηση και την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου ανεξαρτήτως κόστους. Το ΔΗΚΟ όμως γιατί; Γιατί το ΔΗΚΟ συναίνεσε στην αναβολή της συζήτησης και πρόσφερε δεκανίκι σε μια Κυβέρνηση που εδώ και ένα χρόνο εφαρμόζει συνεχώς μονόπλευρα μέτρα και δεν υλοποιεί τις εξαγγελίες της για κοινωνικά μέτρα;

Ως πολίτης, νιώθω οργή. Είμαι εξοργισμένος που μας συμπεριφέρονται με τέτοιον τρόπο. Είμαι εξοργισμένος που βλέπω να οδηγούν την κοινωνία στον πάτο και να κοιτάζουν μόνο τους αριθμούς. Το πιο εκνευριστικό είναι ότι δεν συζητούν καν. Αρνούνται να εξετάσουν προτάσεις που έχουν στόχο να αμβλύνουν τις επιπτώσεις του Μνημονίου και να στηρίξουν τους πολίτες που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Η Συμμαχία Πολιτών κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις που θα μπορούσαν από τη μια να στηρίξουν την εξυγίανση των τραπεζών και από την άλλη να βοηθήσουν έμπρακτα τους πολίτες που δεν τα βγάζουν πέρα. Τους συμπολίτες μας που αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις τους για τον απλούστατο λόγο ότι έχουν δύο και τρία χρόνια να πάρουν μεροκάματο. Αυτό δεν είναι αυτονόητο;

Δεν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να βρούμε μια φόρμουλα που να οδηγεί σε επιμήκυνση των δανείων και πληρωμή χαμηλότερων δόσεων μέχρις ότου μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους οι δανειολήπτες; Δεν είναι αυτονόητο ότι επειδή ζούμε σε μιαν ακραία κατάσταση πρέπει να ληφθούν εξειδικευμένα μέτρα όπως π.χ. να μπει νομοθετικό πλαφόν στα επιτόκια, όπως πρότεινε η Συμμαχία; Δεν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ληφθούν έκτακτα μέτρα για να αντιμετωπιστεί η διογκούμενη κοινωνική κρίση;

Υστερόγραφο: Και, επιτέλους, αν εννοούν πραγματικά ότι θέλουν να σώσουν τις τράπεζες, ας κοιτάξουν πώς θα εισπράξουν τα 5-6 δις που χρωστούν οι μεγαλοοφειλέτες και ας μην εκβιάζουν τον άνεργο που χρωστά 200-300 ευρώ.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΙΕΖΕΚΙΗΛ
[email protected]
Μέλος της Πολιτικής Συγκλήτου της Συμμαχίας Πολιτών