Όλοι έκαναν αυτό που ήθελαν στην ομιλία του κ. Ταλάτ. Όλοι ανεξαιρέτως. Γιατί αυτό θέλουμε τελικά. Να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να λέμε ό,τι θέλουμε και μετά να κάνουμε παράπονα και καταγγελίες ότι δεν υπήρχε ο απαραίτητος έλεγχος

Και άρχισαν οι κοκορομαχίες στο κοτέτσι. Άλλα να θέλει να πει ο άλλος και άλλα να καταλαβαίνουν οι άλλοι. Με αυτήν τη μέθοδο, όμως, δεν στηρίξαμε την πολιτική και την ιστορία μας τα τελευταία χρόνια; Στη βάση τού δεν ξέρω και πολλά για το θέμα, θα σου πω τι άκουσα και τι μου είπαν, αλλά θα φωνάξω και λίγο, μη σου πω και παραπάνω από σένα, έτσι για να πείσω. Και να σου πω και κάτι; Νομιμοποιούμαι. Μπορεί να είμαι ο άρχων της αγέλης. Δόξα τω Θεώ, να λέμε, το νησί διατηρεί ωραιότατες και με ομοιογένεια αγέλες. Μπορεί ξαφνικά να έδωσα στον εαυτό μου τον τίτλο του Πρεσβευτή της Ειρήνης και να έχω το δικαίωμα να φιμώνω και να πατρονάρω απόψεις που μου παρεμβάλλουν το έργο. Όπως και να με δεις, νομιμοποιούμαι.

Και συντονιζόμαστε. Είμαστε λαός που τιμάμε τις παραδόσεις και τα έθιμά μας. Ένα απ’ αυτά είναι και τα πανηγύρια. Μας αρέσει και να πηγαίνουμε, αλλά και να τα διοργανώνουμε. Και τα καταφέρνουμε. Ας το σημειώσουμε αυτό. Μη λέμε μόνο τα κακώς κείμενα αυτού του τόπου.

Όλοι πάντως έκαναν αυτό που ήθελαν στην ομιλία του κ. Ταλάτ. Όλοι ανεξαιρέτως. Γιατί αυτό θέλουμε τελικά. Να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να λέμε ό,τι θέλουμε και μετά να κάνουμε παράπονα και καταγγελίες ότι δεν υπήρχε ο απαραίτητος έλεγχος.

Καμιά δικαιολογία για την έλλειψη παιδείας που υπάρχει. Για την έλλειψη γνώσης στοιχειώδους ιστορίας του τόπου μας. Για την έλλειψη σεβασμού. Πειθαρχίας. Αντιλήψεως των γεγονότων. Μη βιαστείς να συμφωνήσεις. Περίμενε. Για εμάς μιλώ. Τους εαυτούς μας ας κοιτάξουμε πρώτα και μετά τους άλλους. Είναι εύκολο, κύριοί μου, να δείχνουμε τις τάχα καλές και ειρηνικές μας προθέσεις προς τους άλλους, και μεταξύ μας να τους αφήνουμε στην απ’ έξω. Ευγενικός και πολιτισμένος είσαι γενικά. Όχι επιλεκτικά.

Και εσύ που βιάστηκες να κρίνεις από τα όσα άκουσες και τα όσα σου είπαν, το παιχνίδι δεν σε αφορά. Θα σου πω το γιατί. Εσύ τους αφήνεις. Αυτοί σου λένε πάντα τι ώρα είναι το παιχνίδι και πού, και δεν πήγες ποτέ σου. Συμφωνώ, είναι ευκολότερο να χαλαρώνεις μπροστά από την τηλεόραση, παρέα με την ταμπλέτα σου, αλλά το σπίτι σου πέφτει κομματάκι μικρό, ρε φίλε, για να έρχονται όλοι αυτοί εκεί, πριβέ, να σου τα λένε.
Θα ήταν παράλειψή μας οι θερμές ευχαριστίες στη γενιά αυτή, που έκανε τον πόνο της πόνο μας, καταδικάζοντάς μας το άμεσο μέλλον, αλλά και στη δικιά μου γενιά, που κάνει αισθητή την απουσία της από παντού.