Ακούω ότι η Τουρκία ετοιμάζεται για ένα σχέδιο B! Δηλαδή διχοτόμηση. Τι άλλο πρέπει να δούμε για να φέρουμε τον νουν μας, όπου τον έχουμε;
Έκλεισε το twitter ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, πράξη που μας απογοήτευσε βαθύτατα, διότι θυμίζει δικτατορία. Στέρησε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας σε μια χώρα. Και μάλιστα μιλάμε για την Τουρκία, που επιθυμεί διακαώς να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Γνωστοί, βέβαια, οι λόγοι για τη σπασμωδική και άστοχη κίνηση του Τούρκου ηγέτη. Έβγαιναν στη φόρα οι συνομιλίες του με τον γιο του Μπιλάλ, όπου συνομιλούσαν για μίζες, λαδώματα και άλλα ωραία... Σε ένα τέτοιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης όπως λέγονται, στο Facebook, μπήκα σε ένα διάλογο μεταξύ Ε/κ συμπατριωτών μου περί του Κυπριακού, αλλά τι το ήθελα;
Τόλμησα να γράψω ότι με ακραίες υπερεθνικιστικές θέσεις, δεν επιτυγχάνεται λύση. Και σε 30-40 χρόνια ο Ελληνισμός θα κινδυνεύει με εξαφάνιση από το ακριτικό αυτό κομμάτι γης, στην εσχατιά του Ελληνισμού, ως απότοκο της συνεχούς μεταφοράς κουβαλητών από τα βάθη της Ανατολίας... Και λέγοντας υπερεθνικισμό, εννοώ τις απόψεις κάποιων, ότι πρέπει να αποχωρήσουμε από τις συνομιλίες, ότι οι Τούρκοι, και αν ακόμα υποσχεθούν να παραχωρήσουν εδάφη έναντι εξουσίας, δεν θα το πράξουν και θα μας γελάσουν, ότι πρέπει να φύγουν όλοι οι έποικοι, ίσως ακόμα και ότι καλός Τούρκος, είναι μόνο ο νεκρός Τούρκος και άλλα πολλά...
Όταν δε, τόλμησα να υπερασπιστώ τη λύση ομοσπονδίας, σαν το αναγκαίο κακό ή την ύστατη υποχώρηση που ενδεχομένως πρέπει να κάνουμε για να διασώσουμε ό,τι ακόμη μπορεί να διασωθεί, εκεί ήταν που μου επιτέθηκαν κάποιοι, και συγκεκριμένα κάποιος μου απήντησε: «Αυτές είναι απόψεις που εκφράζονται από κάποιους τουρκολάγνους μινιμαλιστές..!». Μάλιστα!
Και καλά. Να δεχθούμε χάριν συζήτησης, ότι εγώ είμαι έτσι όπως με χαρακτήρισαν. Είναι και ο Μακάριος τουρκολάγνος μινιμαλιστής; Είναι και ο μ. Σπ. Κυπριανού; Είναι και ο μ. Γλ. Κληρίδης, που το 1976 νομίζω, στην «Αργώ», λίγο μετά την εισβολή, μίλησε για ομοσπονδιακού τύπου λύση; Είναι οι ιστορικοί ηγέτες μας όλοι τουρκολάγνοι μινιμαλιστές;
Είναι προδότες φιλότουρκοι το 24% που ψήφισαν «ναι»; Είναι και ο κ. Αναστασιάδης; Που εξελέγη δημοκρατικά πέρυσι με ένα 58%;
Ας κάνουμε τον διαχωρισμό: Άλλο εθνικιστής, άλλο μισαλλόδοξος και ακραίος υπερεθνικιστής. Δέχομαι να με αποκαλέσουν εθνικιστή. Διότι υπάρχουν και οι μέσες λύσεις. Όπως τέτοια λύση ελπίζουμε ότι θα βρουν οι ηγέτες μας, στις συνομιλίες που ήδη διεξάγονται με την απέναντι πλευρά. Ναι, επιθυμώ επιστροφή στην Κερύνεια, έστω και αν η πόλη μου θα βρίσκεται στο τ/κ συνιστών κρατίδιο. Επιθυμώ αποχώρηση του μεγαλύτερου αριθμού εποίκων, διότι η παραμονή τους αποτελεί έγκλημα πολέμου. Το πόσοι θα μείνουν δεν είμαι εγώ που θα το αποφασίσω. Ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος, π.χ., απεδέχθη 50.000, αν δεν κάνω λάθος.
Οφείλουμε, λοιπόν, να εργαστούμε σκληρά για έναν πραγματικά έντιμο συμβιβασμό. Βέβαια, βλέπουμε έναν Έρογλου να ανεβάζει κατακόρυφα την αδιαλλαξία του, με δηλώσεις του τύπου: «Ονειρεύονται οι Ε/κ ότι θα τερματιστούν οι Εγγυήσεις της Τουρκίας», ή «δεν πρόκειται να διώξουμε τους τωρινούς χρήστες περιουσιών (τους σφετεριστές δηλαδή), για να τις επιστρέψουμε στους Ε/κ ιδιοκτήτες», και πολλά άλλα.
Λοιπόν. Με δηλώσεις ακραίες και τοποθετήσεις εξωπραγματικές, δεν θα καταλήξουμε πουθενά. Και άρχισα να γίνομαι πάλιν απαισιόδοξος, διαβάζοντας πρόσφατα δηλώσεις του απελθόντα Αλεξάντερ Ντάουνερ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ, μας το ξεκαθαρίζει: «Δεν βλέπω επιτυχή κατάληξη στις συνομιλίες που ήδη άρχισαν...». Και ακούω ότι η Τουρκία ετοιμάζεται για ένα σχέδιο B! Δηλαδή διχοτόμηση. Τι άλλο πρέπει να δούμε για να φέρουμε τον νουν μας, όπου τον έχουμε;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΗΣ
Ερευνητής- εκπαιδευτικός
