Όπου να ΄ναι φυσικά θα έλθει και πάλιν η Τρόικα, και χαμογελαστός και πάλιν ο της Οικονομίας Υπουργός θα μας ανακοινώσει τα μπράβο που πήρε… έτσι σαν καλός, υπάκουος μαθητής

Ξέρεις, μου λέει, φίλος μου κυβερνητικός ιατρός, πόσοι άνθρωποι έρχονται κάθε μέρα εδώ στο νοσοκομείο, που μας εκλιπαρούν να τους εξετάσουμε, και δεν έχουν ούτε καν τα εφτά ευρώ να πληρώσουν; Ρε φίλε, η φάση εδώ στην οργάνωση που ανέλαβε να μεριμνά για τους συμπολίτες μας που δεν έχουν τι να φάνε, είναι περισσότερο από χαοτική, μου περιγράφει άλλος φίλος, που δραστηριοποιείται σε μιαν από τις πολλές οργανώσεις κοινωνικής αρωγής, που υποχρεωτικά συστάθηκαν την τελευταία περίοδο…

Κόβουμε συνέχεια το ηλεκτρικό σε ανθρώπους με πολυμελείς οικογένειες, γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν, λέει ένας άλλος γνωστός που εργάζεται στην ΑΗΚ… Και ένας άλλος γνωστός, σε ένα στέκι όπου πίναμε τον καφέ μας, προχθές μιλούσε για άνθρωπο που βρίσκεται εδώ και τριάντα τόσες μέρες στις Κεντρικές για 750 ευρώ οφειλές στις κοινωνικές ασφαλίσεις… Ξέρω, φίλοι μου, τα έμαθα τα νέα… από τον ίδιο τον Υπουργό των Οικονομικών προχθές, μάλιστα… Η κατάσταση της κυπριακής οικονομίας είναι εκτός κινδύνου, δήλωνε, με το γνωστό του υφάκι…

Προσπαθώ να χαμογελάσω, να είμαι αισιόδοξος, να έχω σκέψεις θετικές, αλλά, μάλλον πολύ δύσκολο είναι... Πάω στο νοσοκομείο, να επισκεφθώ συγγενικό μου πρόσωπο που ασθενεί, ειλικρινά βλέπω εικόνες διάλυσης, τριτοκοσμικές, αρρωστάς, όσο υγιής και αν είσαι, συζητώ σε στέκια σύναξης απλών ανθρώπων τα διάφορα, σχεδόν όλοι φοβούνται την επόμενη μέρα, σπάνια διακρίνεις μια αισιόδοξη νότα, περπατώ μέσα στην πόλη μου, παντού βλέπω μίζερες εικόνες, παντού πλανώνται πικραμένες μορφές, θλιμμένες υπάρξεις… στα κανάλια, συνήθως μεσημέρια, βγαίνουν στον αέρα πολίτες, ο καθένας περιγράφει και το δικό του το δράμα… μέχρι που έρχεται το βράδυ, οι ειδήσεις των οκτώ και κάτι… στη σειρά σχεδόν όλοι οι πολιτικοί, τους ακούς να λένε τα διάφορά τους, και απλά, κάθε βράδυ διερωτάσαι, τελικά αυτοί ή εγώ ζούμε σε διαφορετική χώρα…

Ό,τι και να συμβαίνει, δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω ότι ήδη καταστράφηκε ο κοινωνικός μας ιστός, νιώθω ότι ήδη περνούμε σε μια κοινωνία των δύο τάξεων, από τη μια οι προνομιούχοι, από την άλλη όσοι δεν έχουν πια από τον ήλιο μοίρα… Όπου να ΄ναι, φυσικά θα έλθει και πάλιν η Τρόικα, και χαμογελαστός και πάλιν ο της Οικονομίας Υπουργός θα μας ανακοινώσει τα μπράβο που πήρε… έτσι σαν καλός, υπάκουος μαθητής. Και η χώρα συνεχίζει τα μετέωρα βήματά της μέσα στον χρόνο… στο έρεβος… Κατά τα άλλα, πάμε πολύ καλά…

ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ