Η "τυφλή" δικαιοσύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τη θυμήθηκε, όσον αφορά τα γεγονότα στην Ουκρανία, αντίθετα με την απάθειά της για τη μοιρασμένη Κύπρο, εύλογα δημιουργεί ερωτήματα στον απλό πολίτη που σύντομα καλείται να ψηφίσει ευρωβουλευτές.

Ο πολίτης που βρίσκεται στην ανεργία ή στον θάλαμο της εντατικής, αν ακόμα δεν έβαλε λουκέτο στη μικρομεσαία επιχείρηση, προβληματίζεται για τα δεινά που του επέφεραν οι κακοδιαχειρίσεις των τραπεζών, που για να σωθούν, το κράτος τού έκανε ολοκληρωτική αφαίμαξη, σε σημείο να μην μπορεί να κουνηθεί από την αναιμία και τώρα έχει να αντιμετωπίσει τις απειλές των τραπεζών για κατάσχεση της κατοικίας του.

Ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος, αφού κατέληξε εκεί, μετά από μια μεγάλη πολιτική περιπλάνηση, σε κάθε ευκαιρία μιλά για "τόλμη" της Κυβέρνησης όσον αφορά τα μέτρα που μπορούν να σώσουν τις τράπεζες ή το κράτος, αδιαφορώντας ότι μετατρέπουν τους πολίτες σε άνεργους, άστεγους και μίζερους δούλους του κάθε εκμεταλλευτή.

Μπορεί ο οικονομικός συντάκτης των «Financial Times», Τόνι Μπάρμπερ, να προτείνει τον Χάρη Γεωργιάδη ως τον επόμενο «Ευρωπαίο Υπουργό Οικονομικών της χρονιάς», αντίθετα μ΄ εμένα που θα τον πρότεινα για "ευνουχιστή του πολίτη", γιατί στο δικό μου μυαλό οι λέξεις "κράτος" ή "τράπεζα" είναι αόριστης έννοιας, αντίθετα με τον "πολίτη" που ένα ανθρωποκεντρικό κράτος έχει υποχρέωση να εξυπηρετεί.

Τυφλωμένοι από τα δήθεν "μπράβο" χωρίς αντίκρισμα, αδυνατούν να δουν το κύμα μετανάστευσης των Κυπρίων νέων στο εξωτερικό, που αυξάνεται συνεχώς και αποτελείται από την "αφρόκρεμα" αυτών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κινητήριο μοχλό ανάκαμψης της οικονομίας.

Το χαώδες χάσμα μεταξύ πολιτικών, Ευρωπαϊκής Ένωσης και πολίτη είναι τέτοιο, που οι μεν πολιτικοί συζητούν λες και βρίσκονται σε έναν κόσμο δικό τους, με τις διαπλοκές και αντιπαραθέσεις τους που μόνο απέχθεια και λύπη προκαλούν στον πολίτη.

Από την άλλη, όταν ο πολίτης μιλά για την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν νιώθει Ευρωπαίος ή κάτι στο οποίο ανήκει ή μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του. Η πείνα, η ανεργία και ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξίας και ιδανικών, ξυπνούν κοιμισμένα πρωτόγονα ένστικτα επιβίωσης. Αν οι πολιτικοί και οι κηφήνες των Βρυξελλών δεν "κατεβούν στον δρόμο" να δουν τον πολίτη και να γεφυρώσουν το χάσμα, να μην εκπλαγούν όταν η αποχή από τις εκλογές για την Ευρωβουλή φτάσει σε ποσοστά που θα διερωτάται κάποιος αν η Ε.Ε. έχει μέλλον με τη σημερινή της μορφή και φιλοσοφία.