Οι Δημόσιες Επιβατηγές Μεταφορές οδηγούνται σε κρατικοποίηση; Αυτό το ερώτημα με βασανίζει έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα, εξαιτίας των θέσεων της Κυβέρνησης και αποφάσισα να το μοιραστώ δημόσια.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν τολμούσα να το συζητήσω με κανέναν. Θεωρούσα πως δεν είναι δυνατό μια κυβέρνηση που, από θέση φιλοσοφίας, προωθεί με μανία τις ιδιωτικοποιήσεις, που θεωρεί μίασμα την ασχολία του κράτους με επιχειρήσεις και ευλογία την ιδιωτική πρωτοβουλία, να προωθεί με έμμεσο τρόπο την κρατικοποίηση των Δημόσιων Επιβατηγών Μεταφορών.

Στην περίπτωση όμως των εταιρειών Λεωφορείων, οι ενέργειες στις οποίες προβαίνει το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων δημιουργούν αρκετά και εύλογα ερωτήματα για τη σκοπιμότητά τους. Η συνεχής αμφισβήτηση των αποφάσεων και ενεργειών των εταιρειών και ταυτόχρονα η μονομερής λήψη αποφάσεων από το υπουργείο, για όλα τα διοικητικά ζητήματα που τις αφορούν, δικαιολογημένα σε οδηγούν σε αυτά τα συμπεράσματα. Η τελευταία περίπτωση που ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε τα πράγματα για ακόμα μια φορά στη Βουλή, είναι η επιμονή του υπουργείου να αγγίζει μονομερώς ζητήματα που διαφοροποιούν τις υφιστάμενες Συλλογικές Συμβάσεις.

Που αγγίζουν τους μισθούς, τους όρους εργασίας και τα ωφελήματα του προσωπικού. Που διαλύουν τις Εργασιακές Σχέσεις και τον Κώδικα Βιομηχανικών Σχέσεων. Θέλουν με οδηγίες, με νομοθεσίες και με άλλες μονομερείς αποφάσεις να υποκαταστήσουν τις διευθύνσεις των εταιρειών με τις οποίες το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε συνεχή διαβούλευση για όλα τα εργατικά ζητήματα. Αν δεν τους έχουν εμπιστοσύνη, ας πάρουν ριζοσπαστικές αποφάσεις. Ας αναλάβει το ίδιο το υπουργείο τις Δημόσιες Επιβατηγές Μεταφορές. Ας τις κρατικοποιήσουν· ή, μήπως, φοβούνται τη λέξη «κρατικοποίηση» και το περιεχόμενό της;

Τους δίνουν χρήματα για να αγοράσουν λεωφορεία, για να τους κατηγορήσουν μετά για κακές επιλογές και ψηλές τιμές. Τους δίνουν χρήματα για τη συντήρησή τους, για να αμφισβητήσουν μετά το κόστος της. Τους αμφισβητούν για τα ενοίκια των λεωφορείων, ενώ αυτά που αγόρασε το κράτος από τις εταιρείες που δεν μπήκαν στο σύστημα, σαπίζουν σε οικόπεδα δίπλα από τις κατοικίες μας. Τους δίνουν χρήματα για τους μισθούς και όταν δεν πληρώνουν το προσωπικό έγκαιρα, τους κατηγορούν ότι τα χρησιμοποίησαν για άλλες πληρωμές.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί αφήνουν να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση; Ο καθένας μπορεί να διερωτηθεί, τι πραγματικά συμβαίνει; Την απάντηση μόνο οι ίδιοι μπορούν να τη δώσουν. Εμείς μπορούμε να κάνουμε μόνο υποθέσεις. Έχει αποτύχει ο ιδιωτικός τομέας; Έχει έλθει η ώρα να αναλάβει τη διεύθυνση το κράτος που τα καταφέρνει καλύτερα; Είναι αυτό που θέλουν οι αρμόδιοι και απλά περιμένουν να καταρρεύσουν πλήρως, για να τους αναλάβουν ποιοι; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για το μέχρι σήμερα κόστος τους; Τα προβλήματα και τα άλλα γενικότερα ζητήματα που υπάρχουν στις Δημόσιες Μεταφορές, οδηγούν σε απογοητευτικά συμπεράσματα και δημιουργούν δικαιολογημένα τα πιο πάνω ερωτήματα, για την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση.

Διαπιστώνεται πλήρης αδιαφορία για τη βιωσιμότητα του νέου συστήματος Επιβατηγών Μεταφορών, που οδηγεί στο εύλογο ερώτημα εάν οι υπεύθυνοι για τη βιωσιμότητά του επιθυμούν πραγματικά να επιτύχει. Τα προβλήματα και οι διαφορές που καθημερινά δημιουργούνται μεταξύ των εταιρειών Λεωφορείων και του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων, αντί να σμικρύνονται και να επιλύονται, αφήνονται να μεγεθύνονται και να αυξάνονται. Ο μεταξύ τους διάλογος που έπρεπε να είναι καθημερινός, είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Γιατί; Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που πρέπει, επιτέλους, να δοθούν απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα. Εμείς θα τις αναμένουμε και ανάλογα θα επανέλθουμε.

ΑΘΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Γενικός Γραμματέας ΣΕΓΔΑΜΕΛΙΝ - ΠΕΟ