«Να είσαι βέβαιος ότι ένα κράτος όπου η αυθάδεια και η ασυδοσία μένουν ατιμώρητα θα βρει -ύστερα από ευτυχισμένο ταξίδι- καταποντισμό στην άβυσσο». Αυτά είχε προβλέψει (μεταξύ άλλων) ο Αρχαίος Σοφοκλής του 496-406 π.Χ., προειδοποιώντας ταυτόχρονα για τον μύδο** που κυριαρχούσε ανάμεσα στους συμπολίτες του. Εν γελοιότητι διάγομεν τον σημερινό και μέλλοντα βίον μας ημείς ο αθώος και άφωνος (δυστυχώς) λαουτζίκος, με τα μονίμως συμβαίνοντα καθ’ ημών και των θεσμίων. Η Δημοκρατία διασύρεται, το θύμα -ο λαός- απαξιώνεται και περιθωριοποιείται. Αυτά δε που καθορίστηκαν σαν κράτος και Πολιτεία κονιορτοποιούνται καταργούμενα με όσα επισυμβαίνουν.

Και ούτοπως επιπλέουν εν δόξη τα λαμόγια των κομμάτων ως Δούρειοι αυτών Ίπποι, οίτινες τελικά και παρέχουν ύψιστες υπηρεσίες ουσίας στους ξένους πάσης λογής, πράκτορες και πρεσβευτές. Καθώς βεβαίως και στους Τούρκους, που καλπάζουν με τους κατοχικούς αλαλαγμούς τους και τις νομιμότητες που «εμείς» προσφέρουμε εφ' όλων γενικώς των απαιτήσεων και των πράξεών τους επί εδάφους, θαλάσσης και διεθνώς! Η ίδια γελοιότης κυριάρχησε -ειρήσθω εν παρόδω- και στο θέμα Δημητριάδη, όπου διεσύρθη και η κάθε έννοια Δικαιοσύνης και οι αυτής λειτουργοί και θέσμια. Τους διασυρμούς βεβαίως και τις γελοιότητες τις πλήρωσε και θα τις πληρώνει ο λαός, που μέχρι στιγμής εμπαίζεται και καταδυναστεύεται από τους άρχοντές του, εντός και εκτός Προεδρικού.

Ενώ ταυτόχρονα λεηλατείται και χλευάζεται από τις ορδές του Ανάν, που ήδη έχουν το πάνω χέρι εφ’ όλης της ύλης, κυβερνούν -ως επώνυμοι και αθωωμένοι από ιεράρχες της υποκρισίας- διαφυγόντες από τις τανάλιες μιας ανάπηρης Δικαιοσύνης. Και καταλύουν θεσμούς και νόμους όχι θεωρητικά, ή για θεάρεστους λόγους, αλλά για να καταλύσουν εν παραμορφώσει το ίδιο το κράτος. Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι (τίνων;) Μπορεί, λοιπόν, ο καθένας μας να καταγγέλλει, όχι απλώς φωνασκούντες, όπως κάνουν οι σημερινοί απαξιωμένοι ηγέτες της νήσου ταύτης, αλλά έργοις και απύθμενη αγανακτήσει. Ώς την κατάλυση της αυθάδειας, της ασυδοσίας και της ατιμωρησίας…

Υ.Γ.: Αλλά τι ουν αίτιον τουτωνί;*** Και τι να σημαίνει άραγε οργή και δύναμις λαού; Γρηγορείτε, γιατί η εκποίηση ημών και της πατρίδος είναι ορατή!
** Μύδος=Σήψη
*** Τι ουν αίτιον τουτωνί; = Τι είναι άραγε η αιτία όλων αυτών;

ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΥΔΑΣ
Πτυχιούχος Νομικών και Πολιτικών Σπουδών