Ο εξομοιωτικός παραλληλισμός Ρωσίας - Τουρκίας είναι εντελώς άστοχος και επιφανειακός

Με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία, κάποιοι αναλυτές στην Κύπρο έκαναν έναν εξομοιωτικό παραλληλισμό μεταξύ της ρωσικής επέμβασης στην Κριμαία και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ας δούμε πρώτα τις ομοιότητες και μετά τις διαφορές:

Ομοιότητες
1. Και στις δύο περιπτώσεις προηγήθηκε πραξικοπηματική και παράνομη ανατροπή τού νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας.
2. Η Ρωσία όσο και η Τουρκία είναι πολύ πιο ισχυρές από την Ουκρανία και την Κύπρο αντίστοιχα.
3. Στην Ουκρανία υπάρχει ρωσική μειονότητα που κατοικεί (πλειοψηφικά) στην Κριμαία ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός είναι διαιρεμένος μεταξύ φιλοδυτικών και φιλορώσων. Στην Κύπρο υπάρχει τουρκοκυπριακή μειονότητα ενώ την περίοδο του 1974 ο ελληνοκυπριακός πληθυσμός ήταν διαιρεμένος μεταξύ εθνικιστών Γριβικών που θεωρούσαν, εντελώς παράλογα, ότι η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ήταν άμεσα εφικτή, και Μακαριακών που, είτε πίστευαν (ορθά) ότι η ένωση μπορεί να επιτευχθεί σε κάποιο βάθος χρόνου με τη σταδιακή και ομαλή επικράτηση των Ελληνοκυπρίων στην Κύπρο κατά τρόπο συνάδοντα με τη δημοκρατία και την Ιστορία του τόπου, είτε θεωρούσαν (και πάλιν ορθά) ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα έπρεπε να εξελιχθεί σε ένα ελληνικό αλλά ανεξάρτητο από την Ελλάδα κράτος.

Διαφορές
1. Η Ουκρανία και η Ρωσία έχουν βαθύτατους ιστορικούς δεσμούς, ενώ το Κίεβο ήταν η πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Υπό αυτή την έννοια η σχέση Ρωσία - Ουκρανία προσομοιάζει με τη σχέση Ελλάδα - Κύπρος και όχι με τη σχέση Τουρκία - Κύπρος.

2. Η Κριμαία παραχωρήθηκε στην Ουκρανία το 1954 όταν η Ουκρανία ήταν Σοβιετική Δημοκρατία, μέρος της ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών) επί Χρουστσόφ, ο οποίος ήταν και Ουκρανός. Η παραχώρηση δηλαδή δεν ήταν μια διακρατική συμφωνία αλλά μια εσωτερική υπόθεση της ΕΣΣΔ.

3. Ο Γιανουκόβιτς ήταν σε κάποιο βαθμό φιλορώσος, και ως τέτοιος εξελέγη πρόεδρος της χώρας του, και ανατράπηκε βίαια από τους φιλοδυτικούς με υποκίνηση από τη Δύση όταν αυτός αποφάσισε να βάλει τη χώρα στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Στην Κύπρο ο Μακάριος δεν ήταν φιλότουρκος, αλλά Έλληνας και σθεναρός υποστηρικτής των γνήσιων ελληνικών συμφερόντων. Και εδώ να μου επιτραπεί μια παρένθεση: είναι εκπληκτική η βλακεία της ΕΟΚΑ Β (εκτός αν πρόκειται για προδοσία) να πολεμούν και να θέλουν να ανατρέψουν τον δικό μας Έλληνα Πρόεδρο, η πολιτική του οποίου ήταν ακριβώς να περιορίσει τις εξουσίες των Τουρκοκυπρίων σε βαθμό μειονότητας, όπως είναι ιστορικά και δημοκρατικά δίκαιο.

4. Τυχόν έλεγχος της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ θα θέσει την ασφάλεια της Ρωσίας σε θανάσιμο κίνδυνο έχοντας υπόψη τη συμπεριφορά της Δύσης μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Αντί οι δυτικοί να τείνουν χείρα φιλίας προς τη Ρωσία και τον ρωσικό λαό που απελευθερώθηκε από τα δεσμά μιας αθεϊστικής και καταπιεστικής θρησκειο-ιδεολογίας και ειδωλολατρίας, εκμεταλλεύτηκαν την αδυναμία της Ρωσίας επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ προς ανατολάς, και επιδιδόμενοι σε συνεχείς πολέμους και μαζικές σφαγές: Ιράκ, Σερβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία.

Η συμπεριφορά αυτή της Δύσης μάς δείχνει ότι η διαχρονική έχθρα της Δύσης με τη Ρωσία δεν έχει ιδεολογικό υπόβαθρο (άλλωστε ο Μαρξισμός είναι δυτική ιδεολογία όπως και ο εθνικισμός/φασισμός) αλλά πνευματικό/θρησκευτικό/πολιτισμικό υπόβαθρο λόγω του Ορθόδοξου πολιτισμού των αδελφών μας Ρώσων. Ένας πολιτισμός που αποτελεί οδυνηρό έλεγχο και πηγή κόμπλεξ για τους τελούντες υπό αιρετική πλάνη δυτικούς πρώην Ορθόδοξους. Από την άλλη, τυχόν γεωπολιτικός έλεγχος της Κύπρου από την Ελλάδα, δεν θα έθετε σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας.

Συμπέρασμα
Για να παρομοιαστεί η ρωσική επέμβαση με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο θα έπρεπε η Κύπρος να θεωρηθεί ιστορικά τουρκικό έδαφος και κομμάτι του τουρκικού πολιτισμού, και ο Μακάριος να θεωρηθεί ανατραπείς τουρκόφωνος και φιλότουρκος Πρόεδρος της Κύπρου! Η δε Τουρκία να θεωρηθεί ότι βρίσκεται σε αμυντική στάση έναντι ενός επεκτατικού και άκρως επιθετικού Ελληνισμού! Γι΄ αυτό τον λόγο ο εξομοιωτικός παραλληλισμός Ρωσίας - Τουρκίας είναι εντελώς άστοχος και επιφανειακός. Παρά ταύτα θα ήθελα να θέσω ένα τολμηρό ερώτημα: Αν ήμασταν Τούρκοι της Τουρκίας, μαθαίναμε για πραξικοπηματική ανατροπή του Προέδρου της Κύπρου με σκοπό την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι είχαμε επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο, θα υποστηρίζαμε ή όχι την τουρκική εισβολή;

Εάν δούμε το γεγονός του πραξικοπήματος κατ’ απομόνωση, αγνοώντας το ιστορικό υπόβαθρο και το γεγονός ότι η ιστορία της Κύπρου είναι αδιαμφισβήτητα ελληνική, τότε ναι, αν ήμουν Τούρκος θα υποστήριζα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Συνεπώς, αν η Τουρκία, ως ένα (έστω και περιορισμένο) βαθμό, είχε δίκαιο υπό προϋποθέσεις, φανταστείτε πόσο δίκαιο έχει η Ρωσία, και πόσο δύσκολο είναι γι΄ αυτή να ανεχτεί την ανατροπή ενός φιλόρωσου Προέδρου, σε μια χώρα που είναι το λίκνο του ρωσικού Ορθόδοξου πολιτισμού, και ιδιαίτερα σε μια χώρα που εάν πέσει σε δυτικό, νατοϊκό έλεγχο, η εξέλιξη αυτή θα θέσει την ασφάλεια της Ρωσίας σε θανάσιμο κίνδυνο, έχοντας υπόψη την άκρως επιθετική και κυνική συμπεριφορά του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας.

ΠΑΥΛΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ