Ο τόπος χρειάζεται οξυγόνο. Οι πολιτικοί τού το στερούν. Μόνη διέξοδος των πολιτών, ελεύθερος Τύπος και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και το ΑΚΕΛ είναι υπόλογοι στους πολίτες για πάρα πολλά. Στο Κυπριακό και στην οικονομία, για να μην αναφερθούμε στην αήττητη κομματοκρατία και στη μικροπολιτική πρακτική τους. Καλούνται να είναι σεμνοί όταν άγαρμπα αλλ’ επί σκοπώ επιτίθενται κατά των ΜΜΕ και των λειτουργών τους. Εκ προοιμίου να ξεκαθαρίσουμε ότι ΜΜΕ και δημοσιογράφοι δεν είναι ούτε άσπιλοι ούτε άμωμοι ούτε αμόλυντοι. Δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο της κριτικής από την εξουσία, τα κόμματα ή τους πολίτες. Οι δημοσιογράφοι κρίνουν και επικρίνουν και, ναι, κρίνονται. Αλλά με τεκμηρίωση και με ακριβόλογες αναφορές και στοιχεία. Όχι με αναθέματα και αφορισμούς. Όχι με τον μπαμπούλα της ποινικής δίωξης. Όχι με κωμικά υπονοούμενα και οργισμένες δηλώσεις ενώπιον κομματικών κλακαδόρων, για να χαριεντίζεται η κομματική πλέμπα. Πρώτα ήταν το ΑΚΕΛ. Την περ. Τετάρτη, το κόμμα της Αριστεράς ανακοίνωσε ότι ανέθεσε στους νομικούς του συμβούλους να μελετήσουν όλα τα δημοσιεύματα και δηλώσεις που έχουν γίνει σχετικά με την υπόθεση Focus. Και θα κινηθεί νομικά.

Η απειλή για τα ΜΜΕ είναι ξεκάθαρη: «Αν συνεχίσετε να γράφετε και να συνδέετε το ΑΚΕΛ με τη Focus, θα υποστείτε τις επιπτώσεις, νομικές, οικονομικές και άλλες». Την επομένη, τη σκυτάλη εκφοβισμού και καθύβρισης των ΜΜΕ παρέλαβε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σε μια οργισμένη, ακατανόητη και εμφανώς ανεπίτρεπτη ομιλία του ενώπιον μελών του ΔΗΣΥ επιτέθηκε κατά των ΜΜΕ και ειδικά κατά του Τύπου. «Δεν δέχομαι μαθήματα ήθους από κανέναν. Δεν μπορεί να μιλούν εκείνοι που έπαιρναν τα εκατομμύρια για να διαφημίζουν τις τράπεζες για να μάθετε εσείς, το "σκεφτείτε το, γίνεται". Δεν είναι οι πολιτικοί που προέβαλλαν αυτές τις διαφημίσεις. Είμαι αυστηρός αλλά και οι κρίνοντες... κρίνονται», είπε σε έντονο ύφος. Λίγες ώρες αργότερα, προφανώς επειδή κατάλαβε ότι θα επέσυρε την μήνιν των ΜΜΕ, ανέκρουσε πρύμναν και απέδωσε τις αναφορές του σε διαπλοκή των ΜΜΕ με τράπεζες, σε.. ρητορικό σχήμα.

Προκαλούμε: Αν υπάρχει διαπλοκή ΜΜΕ και τραπεζών και εξ αυτής οδηγηθήκαμε στην καταστροφή, τι αναμένει ο Πρόεδρος; Αυτός κυβερνά! Ας διατάξει την Εισαγγελία να αρχίσει έρευνα. Δεν θα το κάνει! Διότι γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου και τη δική του -προσωπική και του κόμματος- διαπλοκή και συνέργεια, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, με ισχυρά ΜΜΕ, κυρίως τηλεοπτικά. Στο μεταξύ, όμως, είναι και δική μας αξίωση να μας εξηγήσει πού βρίσκεται εκείνη η προεκλογική και μετεκλογική δέσμευσή του ότι θα τιμωρήσει τους ενόχους της καταστροφής της οικονομίας και του τόπου. Αυτό που οι πολίτες αντιλαμβάνονται είναι πως η Δικαιοσύνη καθυστερεί να αποδοθεί όταν σε άλλες χώρες, π.χ. στην Ισλανδία, σε 18 μήνες διερεύνησαν την καταστροφή, συνέλαβαν τους ενόχους, τους δίκασαν και τους έκλεισαν στη φυλακή. Εδώ ακόμα ψάχνουν… Και οι πολίτες συνειδητοποιούν πως, Δικαιοσύνη που καθυστερεί να αποδοθεί, είναι άρνηση απόδοσης Δικαιοσύνης. Αν αυτός ο τόπος καταστράφηκε, οφείλεται εν πολλοίς στην ατιμωρησία.

Γιατί ΑΚΕΛ και Αναστασιάδης επιτέθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα κατά των ΜΜΕ και των λειτουργών τους; Πρώτον, επειδή και οι δύο φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση Focus.Το ΑΚΕΛ διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και ισχυρίζεται ότι δεν ξέρει την εταιρεία που φέρεται να εισέπραξε το ένα εκ. από την Focus. Ο δε ΔΗΣΥ, που φέρεται να έλαβε 500 χιλιάδες, επί προεδρίας Αναστασιάδη, ανακάλυψε μόνο τις 50.000. Δεύτερον, στόχος και των δύο είναι ο εκφοβισμός και η φίμωση των ΜΜΕ. Μα, αν τα ΜΜΕ -έντυπα και ηλεκτρονικά- δεν αποκάλυπταν όσα βρομερά και τρομερά συνέβησαν από κλέφτες και απατεώνες στο τραπεζικό σύστημα και στην οικονομία, οι πολίτες σήμερα θα είχαν μαύρα μεσάνυχτα. Τρίτον, όσα αποκαλύφθηκαν -και η εξουσία και τα κόμματα δεν θα ήθελαν να δουν το φως της δημοσιότητας- τεκμηριώνουν τη διαπλοκή, την ιδιοτέλεια, τη συναλλαγή, τη ρεμούλα, τη διαρπαγή, την απληστία και την καταλήστευση του τραπεζικού συστήματος με την ανοχή, τη συνέργεια ή και τη συμμετοχή πολλών σε όλα τα επίπεδα. Τέταρτον, ιδιαίτερα ο Πρόεδρος ασκείται καθημερινά σε μια κωμική επικοινωνιακή πολιτική που, από τη μια επιχειρεί να καλύψει τις ανεπάρκειες και τις αποκηρύξεις των δεσμεύσεών του και από την άλλη να αποκοιμίσει τον λαό ότι όλα είναι καλά.

ΑΚΕΛ και Αναστασιάδης για ένα πράγμα να είναι απόλυτα σίγουροι: Ανεξάρτητα από τις απειλές για νομικά μέτρα ή την αστειότητα ότι οι διαφημιστικές καταχωρίσεις ισούνται προς τη χρηματοδότηση κομμάτων και υποψηφίων από τράπεζες, επιχειρήσεις και ιδιώτες, τα περισσότερα ΜΜΕ και τουλάχιστον αυτή η εφημερίδα θα συνεχίσουν να κρίνουν τεκμηριωμένα και με αυστηρότητα και την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο αλλά και την αδίστακτη κομματοκρατία. Ο τόπος χρειάζεται οξυγόνο. Οι πολιτικοί τού το στερούν. Μόνη διέξοδος των πολιτών, ελεύθερος Τύπος και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι. Όσοι υπάρχουν ακόμα…