«Ούτε μια καρέκλα δεν θα μπορέσει να ιδιωτικοποιηθεί…»

Οι αποκρατικοποιήσεις είναι μια αναγκαιότητα. Για πολλούς λόγους. Πρώτον, για να τερματιστεί η αδίστακτη κομματοκρατία, οι παρεμβάσεις, το ρουσφέτι και η πελατειακή συναλλαγή. Δεύτερον, για να εξορθολογιστούν, να εξυγιανθούν διοικητικά και οικονομικά οι Ημικρατικοί Οργανισμοί. Τρίτον, για να μειωθεί δραστικά ο καταστροφικός υδροκεφαλισμός τους. Τέταρτον, για να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό και να προσφέρουν ποιότητα υπηρεσιών σε χαμηλότερες τιμές.

Πέμπτον, για να τερματιστεί η αδίστακτη πρακτική των αναρχοσυνδικαλιστών, να χρησιμοποιούν τους Οργανισμούς αυτούς ως πιστόλι στον κρόταφο του κράτους και των πολιτών. Και να μην είχαμε την οικονομική κρίση, το κράτος ήταν υποχρεωμένο να προβεί σε αποκρατικοποιήσεις. Δεν είναι ρόλος του να παίζει τον εργολάβο, τον κτίστη, τον πελεκάνο, τον φούρναρη, τον επιχειρηματία… αλλά να διοικεί και να ελέγχει ώστε οι Ημικρατικοί να είναι πράγματι ουσιώδεις στην υπηρεσία του πολίτη και του τόπου.

Οι περισσότεροι Ημικρατικοί δημιουργήθηκαν από ανεύθυνες κυβερνήσεις, με τη συνέργεια κομμάτων και υπό τον εκβιασμό συνδικαλιστικών οργανώσεων, για να ικανοποιηθούν κομματικοί και άλλοι παρατρεχάμενοι. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβ. Νεοφύτου, μιλώντας την περ. Πέμπτη στη Βουλή, παραδέχθηκε: «Εμείς με τα ρουσφέτια μας, με τις πελατειακές μας σχέσεις προσλαμβάναμε (στους Ημικρατικούς) πολύ περισσότερους από όσους ήταν αναγκαίοι. Φορτώσαμε με υπεράριθμο προσωπικό αυτούς τους Οργανισμούς για να βγαίνουμε βουλευτές, για να κρατούμε τις δυνάμεις των κομμάτων μας.

Αυτόν τον λογαριασμό κάποτε η κοινωνία θα χρειαστεί να τον ξεπληρώσει». Όλα τα κόμματα, όλες οι κυβερνήσεις, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις βούτηξαν τα δάχτυλα και τα χέρια τους στο μέλι των Ημικρατικών. Τους λεηλάτησαν, τους κομματικοποίησαν, τους έκαναν αμπελοχώραφα και σεϊχάτα τους, ως εάν να ήταν… πατρική κληρονομιά. Τώρα, το πάρτι τέλειωσε! Η μεγάλη μάσα είναι παρελθόν. Θα ανέμενε, λοιπόν, κάθε πολίτης πως τα κόμματα θα συμπεριφέρονταν με σωφροσύνη και περίσκεψη.

Κάποια κατέθεσαν προτάσεις, τροπολογίες, ιδιαίτερα όσον αφορά τη διασφάλιση της άμυνας και της ασφάλειας του τόπου, σε συνάρτηση προς υπηρεσίες που προσφέρουν η ΑΤΗΚ, η ΑΗΚ και η ΑΛΚ. Μερικοί βουλευτές εξέφρασαν έντονες ανησυχίες ότι, τάχα, αυτά δεν διασφαλίζονται. Ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, σε χθεσινή παρέμβασή του, επισήμανε πως με την έγκριση του νομοσχεδίου για τις αποκρατικοποιήσεις, η Βουλή ξεκίνησε τη διαδικασία που θα επεκταθεί στον χρόνο.

Και πρόσθεσε: «Από την αρχή ώς το τέλος, η Βουλή θα έχει λόγο σε σχέση με το τι θα γίνει». Εξήγησε ότι έφυγαν τα υπουργικά διατάγματα και μπήκαν οι κανονισμοί της Βουλής, και είναι η Βουλή που θα συμφωνήσει και θα εγκρίνει τα περιουσιακά στοιχεία σε περίπτωση που αυτά θα πωληθούν. «Σε αυτά τα περιουσιακά στοιχεία πιθανόν να περιλαμβάνονται και ακίνητη περιουσία, φυσικό αέριο, μετοχές ή και οτιδήποτε άλλο. Ούτε μια καρέκλα δεν θα μπορέσει να πωληθεί είτε να μεταβιβαστεί σε τρίτο πρόσωπο, αν δεν το εγκρίνει η Βουλή».

Με απλά λόγια: Η Βουλή, σε όλη τη διαδικασία της αποκρατικοποίησης, θα έχει ενεργό λόγο και ρόλο. Οι σήμερα φωνασκούντες και δήθεν αγωνιούντες βουλευτές θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν και να επιβάλουν όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλίδες για την ασφάλεια, την άμυνα και τα όποια συμφέροντα της Κύπρου, και να διασφαλίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Γιατί, λοιπόν, όλη αυτή η αχρείαστη αντιμαχία και φασαρία; Διότι κόμματα και βουλευτές δεν εννοούν να αποδεχθούν πως, δυστυχέστατα, και εξαιτίας εγκλημάτων πολιτικών, εξαρτώμεθα από ξένους δανειστές για να επιβιώσουμε. Αυτοί επιβάλλουν τους όρους του παιγνιδιού.