Θα επιδιώξει γνήσια ομοσπονδία χωρίς εθνοτικούς και κοινοτικούς διαχωρισμούς, δηλώνει

Με πολλή χαρά και ικανοποίηση, καλωσορίζουμε στο στρατόπεδο των αντι-διζωνικών τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, και αναμένουμε ότι το περίγραμμα λύσης, το οποίο περιέγραψε, θα είναι αυτούσιο με τη μορφή της λύσης την οποία θα υπογράψει.

Μιλώντας σε εκδήλωση στο Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν πρόφερε ούτε μία φορά στην ομιλία του την ορολογία διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Τουλάχιστον, σύμφωνα με το απόσπασμα που μετέδωσε το ΚΥΠΕ. Αντίθετα, μίλησε για «γνήσια ομοσπονδία» και έδωσε μάλιστα και περιγραφή αυτής της γνήσιας ομοσπονδίας. Περιγραφή, η οποία αναιρεί όσα η διζωνική ομοσπονδία περιέχει.

Μίλησε για ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο προσφέρει ασφαλιστικές δικλείδες για Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, καθώς «δεν διακρίνει εθνοτική καταγωγή, ή κοινοτική καταγωγή, ή διαχωρίζει τους πολίτες ανάλογα με το φύλο ή τη φυλή».

Πρόκειται για αισιόδοξη εκτίμηση. Διότι, όπως είναι σε όλους γνωστό, η διζωνική ομοσπονδία ακριβώς διαχωρίζει τον λαό της Κύπρου, στη βάση της εθνοτικής και κοινοτικής καταγωγής του. Το βόρειο μέρος θα είναι τουρκικό, το νότιο ελληνικό. Μίλησε ακόμη για μία Κύπρο απαλλαγμένη από τα κατοχικά στρατεύματα, με διασφαλισμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις τέσσερεις βασικές ελευθερίες.

Μάλιστα, αυτή είναι η λύση που ονειρεύεται ο κάθε Κύπριος. Μία λύση στην οποία η χώρα δεν θα διαχωρίζεται σε δύο ξεχωριστά κράτη, στην οποία ο κάθε ένας θα μπορεί να διακινείται ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, θα εγκαθίσταται όπου επιθυμεί μέσα σε συνθήκες ασφάλειας και προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων του και θα δικαιούται να αποκτά περιουσία, σε όποιο σημείο της χώρας θέλει. Χωρίς να αισθάνεται τη δαμόκλειο σπάθη των τουρκικών εγγυήσεων, ούτε κάθε πρωί που ξυπνά να βλέπει απέναντί του Τούρκους στρατιώτες να παρακολουθούν το σπίτι του και να αγωνιά για την τύχη της οικογένειάς του.

Αυτή τη λύση να πάει να υπογράψει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αν αυτό είναι και το όραμα του Ακιντζί, να δώσουν τα χέρια και να τερματίσουν αυτή την τραγωδία του λαού μας. Τόσο καιρό ο Νίκος Αναστασιάδης μάς δηλώνει πως πρέπει να αφήσουμε τα ευκταία και να διεκδικήσουμε τα εφικτά. Αυτή η λύση που περιέγραψε πού ανάγεται; Στα ευκταία ή στα εφικτά; Διότι μέχρι τώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μάς προειδοποιούσε πως κυνηγώντας τα ευκταία, θα χάσουμε και τα εφικτά. Τώρα μας μιλά για ευρωπαϊκή λύση, για την οποία το κόμμα του κάθε φορά που ακούει αυτή την ορολογία, ζητεί από εκείνο που την προφέρει, να την περιγράψει. Τώρα, ο Νίκος Αναστασιάδης την περιέγραψε και σκοπεύει να την επιδιώξει.

Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα; Διαπραγματευόμαστε, άραγε, με τους εαυτούς μας και πιστεύουμε ότι αυτό που οραματιζόμαστε εμείς, είναι το ίδιο που οραματίζεται η Τουρκία;

Ο Ακιντζί μπορεί. Ο Ερντογάν όμως; Ο Νταβούτογλου με το «στρατηγικό του βάθος»; Ο Τσαβούσογλου με τα δύο ιδρυτικά κράτη;

Γιατί τους διαγράφει από τον κατάλογο των «παικτών» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Έχουμε να κάνουμε μόνο με τον Ακιντζί και τους Τουρκοκύπριους, ή στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με την Τουρκία;

Καλά, και αποδεκτό το πλαίσιο λύσης που προδιαγράφει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Αυτή τη λύση να επιδιώξει και να τη διεκδικήσει μέχρι τέλους. Είτε μόνος, είτε χέρι με χέρι με τον Ακιντζί. Την Τουρκία πώς την πείθει να συμμεριστεί αυτό το όραμα και αυτή τη «γνήσια ομοσπονδία»; Και τι θα προκύψει αν αυτό το ευκταίο, το οποίο είναι εφικτό, δεν θα γίνει αποδεκτό από την Άγκυρα; Χρειάζονται δύο για να χορέψουν ταγκό, μας λένε. Αλλά η Άγκυρα δεν χορεύει. Απειλεί. Πώς την αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος;

Πρέπει να βρει λύσεις και σε αυτό το βασικό «κομμάτι». Και πρέπει επίσης, αυτή τη φορά, να μείνει συνεπής προς τις θέσεις του. Διότι αν αυτή η «γνήσια ομοσπονδία» που μας περιέγραψε είναι απλώς μέρος των ψευδαισθήσεών του, τότε, για πολλοστή φορά, θα πείσει ότι άλλα λέει, άλλα κάνει, και απλώς παραπλανά τους πολίτες...