Ας τολμήσουν, δημοψήφισμα

Συνεπής η ΕΔΕΚ με την απόρριψη της διζωνικής. Ο Βάσος Λυσσαρίδης ήταν ο μόνος που διαφώνησε, όταν προτάθηκε για πρώτη φορά, στο Εθνικό Συμβούλιο, από τον Μακάριο

 

Γιατί εκπλήττονται και οργίζονται κόμματα, κάποιοι εδεκίτες και μη, από την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΔΕΚ, να αποκηρύξει τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Αν μελετούσαν ιστορία -τουλάχιστον κάποια στελέχη της ΕΔΕΚ- θα εγνώριζαν ότι ο μόνος που απέρριψε τη λύση αυτή, και μάλιστα όταν ετέθη για πρώτη φορά στο Εθνικό Συμβούλιο από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ήταν ο Βάσος Λυσσαρίδης, τότε Πρόεδρος της ΕΔΕΚ. Διαφώνησε τότε και ο Σπύρος Κυπριανού, αλλά αργότερα συναίνεσε, για να μη δημιουργήσει προβλήματα στον Μακάριο.

 

Συνεπώς, η απόρριψη τώρα της διζωνικής, από την Κεντρική Επιτροπή της ΕΔΕΚ, είναι συνεπής προς την ιστορία του κόμματος. Δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο, ούτε συνιστά οποιαδήποτε μετάλλαξη. Ανεξάρτητα, αν στα τελευταία χρόνια η ηγεσία της ΕΔΕΚ κολοκύνθιζε και στρουθοκαμήλιζε μεταξύ μίας σιωπηρής αποδοχής και μίας έμμεσης απόρριψης. Μάλιστα, μπορούμε να πούμε ότι η απόφαση της Κυριακής αποτελεί και αναγκαία αποσαφήνιση, αφού από τότε, όταν παρουσιάστηκε η λύση της διζωνικής από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, μέχρι σήμερα, και με τις υποχωρήσεις στις οποίες προέβη η ελληνοκυπριακή πλευρά, η διζωνική ομοσπονδία προσέλαβε ακόμη πιο απαράδεκτες και αποκρουστέες διαστάσεις.

 

Σήμερα, 40 χρόνια μετά, και καθώς προηγήθηκε η διζωνική του σχεδίου Ανάν, και η Άγκυρα κατέστησε ακόμη πιο προχωρημένες και αδιάλλακτες τις θέσεις της, οι πολίτες χρειάζονται ξεκάθαρες τοποθετήσεις και καθαρές αποφάσεις έναντι αυτής της λύσης. Τα περισσότερα κόμματα κρύβονται κάτω από εύηχες και γενικόλογες αναφορές. Ακούονται διάφοροι ορισμοί για τη διζωνική. Ακούμε διζωνική ομοσπονδία ευρωπαϊκής λύσης, ακούμε διζωνική ομοσπονδία με σωστό περιεχόμενο, ακούμε να απορρίπτεται η ονοματολογία και να γίνεται αποδεκτό το περιεχόμενο. Αναφορές, έννοιες, εφευρήματα που σκοπό έχουν την απόκρυψη των πραγματικών θέσεων και συγχίζουν τον λαό.

 

Δεν υπάρχουν διζωνικές με σωστό περιεχόμενο, δεν υπάρχουν διζωνικές που να είναι σύμφωνες με τις ευρωπαϊκές λύσεις. Μία είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και σημαίνει γεωγραφικό και κοινοτικό διαχωρισμό, σημαίνει απεμπόληση των βασικών αρχών της ελεύθερης διακίνησης, της ελεύθερης εγκατάστασης και του δικαιώματος απόκτησης περιουσίας, όπου επιθυμεί ο κάθε πολίτης. Συν τω χρόνω, και με τις συνεχείς παραχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, και τις πιο ακραίες θέσεις που πήρε η Τουρκία, η διζωνική λύση απέκτησε ακόμη πιο αποκρουστική μορφή.

 

Το Εθνικό Συμβούλιο, όπως και τα πολιτικά κόμματα, ουδέποτε κατόρθωσαν να συμφωνήσουν και να διαμορφώσουν ένα σαφές πλαίσιο, το οποίο να εξηγεί προς τους πολίτες τι είναι αυτή η λύση και πώς θα εφαρμοστεί στην πράξη. Η μόνη φορά που ο λαός έλαβε γνώση τι είναι διζωνική και πώς πρακτικά θα εφαρμοστεί, είναι με το σχέδιο Ανάν. Και απέρριψε τη διζωνική με συντριπτική πλειοψηφία, ανεξάρτητα εάν μετά οι υποστηρικτές της προσπάθησαν να αλλοιώσουν το νόημα της ψήφου, προβάλλοντας διάφορα αστήρικτα και εν πολλοίς γελοία επιχειρήματα.

 

Ούτε πριν από το σχέδιο Ανάν, ούτε μετά, ετόλμησε έστω και ένας ηγέτης να θέσει ενώπιον του λαού αυτό το οποίο η ηγεσία αποφάσισε και ακολουθεί μέχρι σήμερα, ερήμην του. Κρύβονται όλοι κάτω από το ψευδο-επιχείρημα, πως αφού ο λαός εκλέγει Προέδρους οι οποίοι έχουν ως προμετωπίδα των προεκλογικών προγραμμάτων τους τη λύση της διζωνικής, αυτό σημαίνει ότι και ο λαός υποστηρίζει τη διζωνική ομοσπονδία. Τεράστιος εμπαιγμός. Πρώτο, διότι η συμπερίληψη της διζωνικής στις προεκλογικές συναλλαγές για την ανάδειξη Προέδρου αποτελεί τεχνητή ομπρέλα και παρά φύσιν συστοιχισμό διαφόρων, με σκοπό τη νομή της εξουσίας. Και κατά δεύτερο, οι πολίτες δεν ψηφίζουν Πρόεδρο αποκλειστικά για την πολιτική του στο Κυπριακό. Άλλα είναι τα κριτήριά τους. Τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον, άλλα θέματα προηγούνται του εθνικού στις προεδρικές εκλογές.

 

Συνεπώς, και καθώς πλησιάζουμε στον ορίζοντα, κατά τον οποίο κάποιοι διατυμπανίζουν πως η λύση έρχεται, ή η άλλη κατάληξη θα είναι ένα πιο επικίνδυνο, από κάθε άλλη φορά, αδιέξοδο, καλούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, εφόσον διαθέτει πολιτικό θάρρος και δεν φοβάται την ετυμηγορία του λαού, να προσφύγει σε δημοψήφισμα, καλώντας τους πολίτες να επιλέξουν μεταξύ διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ή ομοσπονδίας σύμφωνης με τις ευρωπαϊκές Αρχές, ή ενιαίου κράτους.

 

Σαράντα χρόνια η ηγεσία αποφασίζει ερήμην του λαού, εμπαίζει τον λαό και δεν διαθέτει τη στοιχειώδη δημοκρατικότητα και τόλμη να καλέσει τον λαό να αποφασίσει για το μέλλον του. Ας τολμήσει επιτέλους σήμερα...