Ο ελληνοκυπριακός κομπλεξισμός (ή υψαυχενισμός)
Έχει δημιουργηθεί νέα κατάσταση στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και η χειρότερη αντιμετώπιση θα είναι η άρνηση
Ο ελληνοκυπριακός κομπλεξισμός, ή υψαυχενισμός των Ελληνοκυπρίων, αδυνατεί να αντιληφθεί την πολιτική ωριμότητα των Τουρκοκυπρίων, ή ακόμη και όταν την αντιλαμβάνεται επιχειρεί να τις αποδώσει άλλα κίνητρα. Κατά τον ίδιο τρόπο, ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα, εθισμένα σε διαπλοκές και συνεργασίες με στόχο όχι την εξυπηρέτηση αρχών, αλλά την ανάληψη αξιωμάτων, επιχειρούν είτε να μειώσουν τη νίκη του Μουσταφά Ακιντζί, είτε να υπερφαλαγγίσουν τις θέσεις αρχών, που κάποιοι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί εμπράκτως στήριξαν κατά τις τελευταίες παράνομες εκλογές στα κατεχόμενα.
Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει (είμαστε βέβαιοι ότι σε πολλούς δεν αρέσει), την περασμένη Κυριακή, στα κατεχόμενα, αυτό που αποδείχθηκε είναι η μηδαμινότητα της πολιτικής ωριμότητας και της θαρραλέας έκφρασης από μέρους των Ελληνοκυπρίων, και η πολιτική ωριμότητα των Τουρκοκυπρίων και η θαρραλέα διατύπωση της γνώμης τους, εν γνώσει τους ότι η ετυμηγορία τους θα προκαλούσε την οργή και την αντίδραση της Άγκυρας.
Δεν θα επαναλάβω όσα έγραψα σε άρθρο μου αμέσως μετά την ανάδειξη του Ακινζί, ως ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Θα τα υπενθυμίσω περιεκτικά προς προβληματισμό.
Κάτω από ένα στρατοκρατικό καθεστώς, κάτω από την απόλυτη πολιτική, στρατιωτική, οικονομική κυριαρχία της Άγκυρας, με έναν κυβερνήτη πλήρως προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της Άγκυρας, υπό την πίεση εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων, οι Τουρκοκύπριοι αγνόησαν τις καταθλιπτικές και εκβιαστικές συνθήκες υπό τις οποίες εκαλούντο να εκφράσουν άποψη, και εξέλεξαν ως ηγέτη, πολιτικό, ο οποίος έχει ως προμετωπίδα των επιδιώξεών του την αυτονόμηση των Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία.
Μεταξύ ενός πολιτικού, ο οποίος ήταν απόλυτα προσαρμοσμένος στις επιδιώξεις των Τούρκων ηγετών, ο οποίος είχε υπό τον έλεγχό του ολόκληρο τον «κρατικό» μηχανισμό και υποστηριζόταν από το μεγαλύτερο τουρκοκυπριακό κόμμα και το κόμμα του Σερντάρ Ντενκτάς, επέλεξαν έναν άλλον ηγέτη, υποστηριζόμενο από δύο κομματίδια.
Ας προβεί ο καθένας στις συγκρίσεις και ας αποφανθεί τι θα ψήφιζαν οι Ελληνοκύπριοι, κάτω από τις ίδιες συνθήκες και μεταξύ ενός υποψηφίου υποστηριζόμενου από τον ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ, ή το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ, και ενός άλλου, υποστηριζόμενου από το Κίνημα Οικολόγων και το ΕΥΡΩΚΟ.
Πολιτικά κόμματα προσπερνούν αυτήν τη μεγάλη υπέρβαση των Τουρκοκυπρίων, δεν τη σχολιάζουν καν και προτιμούν να καταγίνονται με επουσιώδη, τα οποία πολλές φορές καθαρά αποσκοπούν σε μείωση της συμπεριφοράς των συνοίκων.
Στον δεδηλωμένο κομπλεξισμό μας, ή στην αλαζονεία μας, δεν μπορούμε να συλλάβουμε την αλλαγή που επιτελείται στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Τη μηδενίζουμε και της αποδίδουμε άλλα κίνητρα. Υποτιμάται το γεγονός ότι απέναντί μας δεν θα κάθεται ούτε ένας Ντενκτάς, ούτε ένας Έρογλου, αλλά ο Μουσταφά Ακιντζί, που κανένας δεν μπορεί να αγνοεί τις διαχρονικές θέσεις του.
Ναι, οι Τουρκοκύπριοι, ψηφίζοντας όπως ψήφισαν, δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ότι συμπορεύονται πλέον με τις ελληνοκυπριακές θέσεις. Έχουν και οι ίδιοι διαφορετικές επιλογές από τις δικές μας.
Ναι, ο Μουσταφά Ακιντζί δεν είναι Ελληνοκύπριος για να καθίσει στο τραπέζι και να υποστηρίξει τις ελληνοκυπριακές θέσεις. Είναι Τουρκοκύπριος πολιτικός και θα υποστηρίξει την υπόθεση των Τουρκοκυπρίων, όπως του έδωσαν εντολή το 60% των Τουρκοκυπρίων.
Ναι, ο Μουσταφά Ακιντζί διατηρεί θέσεις που δεν συναντούν τις δικές μας και δεν είναι εύκολο να συναντηθούν. Ναι, το μαχαίρι και το κρέας το κρατεί η Τουρκία, δεν έχει καμία διάθεση να εγκαταλείψει τη διαχρονική επιδρομική στρατηγική της κατά του Ελληνισμού. Ναι, δεν θα διστάσει να κόψει το κεφάλι του Ακιντζί, αν επιχειρήσει να το σηκώσει και βρεθεί αντιμέτωπος με τα συμφέροντα της Άγκυρας. Όλα αυτά τα γνωρίζουμε όλοι, και τα έχει θέσει πολλές φορές ο υπογράφων σε άρθρα του.
Τα πράγματα ούτε ήταν, ούτε είναι όπως τα θέλουμε. Αλλά όποιος δεν βλέπει τις αλλαγές που συντελούνται στα κατεχόμενα, όποιος στέκεται έναντι και δηλώνει πως δεν συμβαίνει τίποτε και όσοι προσπαθούν να μηδενίσουν τα γεγονότα και, πολύ περισσότερο, να υποτιμήσουν αυτό που πέτυχαν οι Τουρκοκύπριοι, είναι μηδενιστής. Δημιουργείται μία νέα κατάσταση στην άλλη πλευρά, και καλούμαστε αντί να την υποτιμούμε και να αγνοούμε τα μηνύματα, αντί να την απορρίπτουμε, τουλάχιστον ας επιχειρήσουμε να την αντιληφθούμε.
Και να τη δοκιμάσουμε. Και προπάντων, ας μην την αντιμετωπίσουμε με άρνηση. Να την αντιμετωπίσουμε με σχεδιασμένες προσεκτικές κινήσεις, εκεί όπου υπάρχει περιθώριο να την αξιοποιήσουμε, να μην προχωρήσουμε σε βιαστικές κινήσεις είτε από άρνηση, είτε υπό το κράτος υπέρμετρου ενθουσιασμού (που υπάρχει και είναι εξίσου ζημιογόνος με την άρνηση) και να παραμείνουμε σταθεροί στις θέσεις μας.
