Το 2015 δεν είναι όπως το 2004

Ουδέποτε στη χρονική περίοδο μετά την εισβολή δόθηκε η ευκαιρία στον κυπριακό Eλληνισμό να τοποθετηθεί διά δημοψηφίσματος εάν εγκρίνει τη λύση της διζωνικής ομοσπονδίας, την οποία εφεύραν τα αγγλοτουρκικά μαγειρεία, και την αποδέχθηκαν ως αδήριτη ανάγκη, ή και ως σωτήρια λύση, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών παρατάξεων.

Μόνο στις 24 Απριλίου 2004 κλήθηκε ο λαός να εκφέρει άποψη και να τοποθετηθεί επί ενός σχεδίου γνήσιας διζωνικής ομοσπονδίας, όπως την οριοθέτησαν οι εγκέφαλοι της Γενικής Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Φόρεϊν Όφις και το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Ο κυπριακός Ελληνισμός, με θλιβερή εξαίρεση την τότε ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού, σημερινή Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και μερικές παραφυάδες άλλων κομμάτων και κινήσεων που ξεφύτρωσαν ξαφνικά, απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το σχέδιο Ανάν διζωνικής ομοσπονδίας, παρά τις ανυπόφορες και εκβιαστικές κινήσεις ξένων και ντόπιων, να το αποδεχθεί.

Η συντριπτική εκείνη απόφαση του κυπριακού Ελληνισμού τερμάτισε μία πορεία διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και εθνικής και βιολογικής εξαφάνισής του, αλλά, δυστυχέστατα και κατά τραγικό τρόπο, η απόφαση ακυρώθηκε πρώτα από τον ίδιο τον λαό και μετά από την ηγεσία του.

Αφενός οι πολίτες, και ορισμένα κόμματα, σε μία απόδειξη πολιτικής ανωριμότητας, πρώτα με την ανάδειξη στην εξουσία του Δημήτρη Χριστόφια, ηγέτη κόμματος το οποίο υποστηρίζει με πάθος τη λύση αυτή που ενεπνεύσθησαν «ιμπεριαλιστικά κέντρα», και κατά δεύτερο, με την ανάδειξη στην προεδρία του Νίκου Αναστασιάδη και του κόμματός του, οι οποίοι υπερασπίστηκαν με μανία το εκτρωματικό σχέδιο, επέφεραν καίριο πλήγμα κατά της ιστορικής απόφασης.

Και οι δύο τελευταίοι Πρόεδροι, ομού με τα κόμματά τους, ασέλγησαν επί της απόφασης του λαού και συνέχισαν μία καταστροφική πολιτική, η οποία, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα σήμερα, μας έφερε ξανά προ της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και προ της λύσης των δύο κρατών.

Σήμερα, οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μέσα στο κράτος και μέσα στην κοινωνία, και όπως προσχεδιασμένα μεθοδεύονται οι εξελίξεις από τη σημερινή Κυβέρνηση, διαφέρουν ουσιωδώς από τις συνθήκες του 2004 και διαμορφώνουν μία ζοφερή κατάσταση, η οποία διευκολύνει την υποβολή σχεδίου χειρότερου από εκείνο του Ανάν και αποδοχής του από τον λαό.

Σήμερα δεν κυβερνά ο Τάσσος Παπαδόπουλος, αλλά ο Νίκος Αναστασιάδης. Σήμερα το κράτος δεν είναι το οικονομικά εύρωστο του 2004, αλλά μία χρεοκοπημένη Μπανανία. Σήμερα οι κυβερνώντες αφαίρεσαν κάθε ελπίδα από τον λαό και τον έσυραν στην ανεργία, στα κουρέματα, στην πείνα και στη μετανάστευση. Σήμερα οι κυβερνώντες ξεπουλούν όλο τον εθνικό πλούτο, σε βαθμό που το κυπριακό κράτος να μη διαθέτει στοιχείο κυπριακό.

Σήμερα οι κυβερνώντες προσχεδιασμένα οδηγούν το κράτος σε διάλυση, έχουν χρεοκοπήσει όλους τους θεσμούς και το έχουν βυθίσει στη σήψη, στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Σήμερα οι κυβερνώντες έχουν υποχρεώσει τον λαό, όχι να αγαπά το κράτος του, αλλά να το χλευάζει, να το μισεί και να μην πιστεύει ότι έχει μέλλον. Σήμερα οι κυβερνώντες ευνουχίζουν την κρίση του λαού, και τον παραπλανούν με το «δέλεαρ» μίας «έκρηξης στην οικονομία», όταν εξευρεθεί λύση, και του υπόσχονται ότι θα βρεθεί ξαφνικά, από την έρημο, στη «Γη της Επαγγελίας».

Οι συνθήκες, τα γεγονότα και οι προσχεδιασμένες καταστάσεις που δημιουργεί η Κυβέρνηση ανατρέπουν άρδην τα δεδομένα του 2004 και καλλιεργούν το έδαφος, όπου ένας απεγνωσμένος, πεινασμένος και μη έχοντας καμία ελπίδα για το μέλλον λαός, θα κληθεί να επιλέξει μεταξύ ενός κράτους το οποίο βρίσκεται σε πορεία διάλυσης και μίας μίζερης και χωρίς ποιότητα ζωής, έναντι μίας κάποιας λύσης, που μέσα στις ψευδαισθήσεις του ναι μεν θα περιέχει ρίσκο, αλλά θα δημιουργεί, σύμφωνα με τα παραμύθια των ηγετών του, προοπτικές ευμάρειας και ανάπτυξης.

Σε ένα κράτος υπό διάλυση με ανύπαρκτη την ελπίδα του κόσμου για το μέλλον, και μέσα σε συνθήκες απόλυτης φτώχιας, οι πολίτες είναι πολύ εύκολο να αποδεχθούν το προβαλλόμενο ως μη χείρον. Αυτός, ακριβώς, είναι ο μεγάλος κίνδυνος που προβάλλει σήμερα. Όσοι και ό,τι δεν πέτυχαν το 2004, να το πετύχουν σήμερα...