Kατευοδώνοντας τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, προς το αγωνιώδες ταξίδι του στη Νέα Υόρκη, τον περασμένο Δεκέμβριο, πέραν των ειλικρινών ευχών μας να επιστρέψει υγιέστατος και δυνατός, ως κατάληξη του άρθρου μας υπό ημερομηνία 12.12.2014, του υποδεικνύαμε και τούτο: «Πολλές φορές, οι σκληρές δοκιμασίες κάνουν τους ανθρώπους σοφότερους».

Εγκαρδιωθήκαμε, όταν στην πρώτη δημόσια εμφάνισή του, μετά τη δύσκολη επέμβαση στην οποία υπεβλήθη, τον ακούσαμε να λέγει:

«Θα αναθεωρήσω πολλά, των μέχρι σήμερα προβληματισμών και σκέψεών μου». Και σε συνέχεια του άρθρου μας εκείνου, προσθέταμε: «Αναμένουμε να αισθανθούμε, όταν με το καλό επιστρέψει, έναν άνθρωπο και έναν ηγέτη με ριζικά αναθεωρημένες απόψεις και διαφορετικές προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που τον περιμένουν...Επιβάλλεται να αντιμετωπίσει με διαφορετικό τρόπο την άσκηση της εξουσίας. Δεν αποτελεί φιλανθρωπία η άσκηση της διακυβέρνησης της χώρας, και μάλιστα ενός κράτους, το οποίο αντιμετωπίζει πρόβλημα εθνικής και οικονομικής επιβίωσης. Να απαλλαγεί λανθασμένων επιλογών και να ενδιαφερθεί για την αξιοποίηση ικανότερων ανθρώπων. Να επιβάλει την καθοδήγηση και την επιρροή του και να μην επιτρέπει σε αυλοκόλακες να αλωνίζουν».

Τρεις μήνες μετά, με λύπη διαπιστώνουμε ότι ο Πρόεδρος δεν μας άκουσε. Αλλά αυτό είναι μικρό κακό. Πρόεδρος είναι, όσους θέλει ακούει, όσους θέλει απορρίπτει. Το μεγαλύτερο κακό είναι ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, για άλλη μία φορά, διέψευσε τον εαυτό του. Επέστρεψε, ευτυχώς, υγιέστατος και δυνατός, αλλά ουδένα προβληματισμό του και καμία σκέψη του δεν αναθεώρησε. Παλιός Αναστασιάδης έφυγε, παλιός Αναστασιάδης επέστρεψε. Με τις ίδιες νοοτροπίες και τις ίδιες εμμονές. Κρίμα, γιατί είναι ευφυής πολιτικός και, μέσα από την πορεία του στην πολιτική ζωή, όφειλε να διδάσκεται από εμπειρίες και να γίνεται καλύτερος και χρησιμότερος.

Προχθές το βράδυ, σε συζήτηση στην εκπομπή της Ελένης Βρεττού «FOCUS», έπρεπε να ακούσει τον παλιό συνεργάτη του, Αλέκο Μαρκίδη. Τουλάχιστον, θα τον προβλημάτιζαν οι σταράτες κουβέντες που είπε. Τόνισε, περιεκτικά, ο Αλέκος Μαρκίδης, ότι ναι μεν το σύστημα μαστίζεται από λάθη, αλλά οι συνέπειες είναι πολύ μεγαλύτερες, όταν δεν διορίζονται άνθρωποι ικανοί, και γίνονται επιλογές μεταξύ φίλων και κομματικών ημετέρων. Ακριβώς τα ίδια του λέγει και του επαναλαμβάνει αυτή η εφημερίδα, από της εκλογής του. Άλλωστε, είναι εκείνα που υποσχέθηκε να πράξει προεκλογικά και δεν έπραξε.

Αν σήμερα οι θεσμοί έχουν οδηγηθεί σε σημείο κατάρρευσης, είναι ακριβώς αποτέλεσμα αυτής της παλαιοκομματικής νοοτροπίας του Προέδρου της Δημοκρατίας, την οποία ο Νίκος Αναστασιάδης αρνείται να αποβάλει. Όχι φυσικά πως οι προηγούμενοι Πρόεδροι δεν ακολουθούσαν την τακτική βολέματος φίλων και κομματικών παρακοιμωμένων, αλλά ακριβώς επειδή αυτή η διαχρονική νοοτροπία οδήγησε τους θεσμούς στην απαξίωση της κοινωνίας, αναμέναμε από τον Νίκο Αναστασιάδη, δεδομένων και των προεκλογικών δεσμεύσεών του, να αλλάξει τακτική. Η παλαιοκομματική όμως συνήθεια είναι ανίκητη και οδηγηθήκαμε σε μία Κυβέρνηση-φιλανθρωπικό ίδρυμα, σε βόλεμα φίλων και παρακοιμωμένων, και σε θεσμούς, οι οποίοι επανδρώνονται, κατά το πλείστον, από την ίδια σύνθεση.

Οι αναθεωρημένοι προβληματισμοί του Προέδρου έμειναν στη Νέα Υόρκη...
Είπε και κάτι άλλο, όμως, ο Αλέκος Μαρκίδης. Διερωτήθηκε προς τι η σύγκληση Συμβουλίου Αρχηγών, για ένα θέμα το οποίο δεν είναι της αρμοδιότητάς του. Αυτό ακριβώς διερωτηθήκαμε και εμείς σε σύντομο σχόλιό μας την περασμένη Κυριακή: Ποιο ρόλο είχαν οι πολιτικοί αρχηγοί, σε μία υπόθεση που είχε να κάμει με τη λήψη αποφάσεων για τη Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας; Προς τι όλη εκείνη η σύναξη του Σαββατοκύριακου; Το Συμβούλιο Αρχηγών έχει ρόλο -αν έχει, δεδομένης της ύπαρξης του Εθνικού Συμβουλίου- σε θέματα Κυπριακού.

Στην υπόθεση Γιωρκάτζη τι ρόλο θα διαδραμάτιζε; Και αφού ομόφωνα οι αρχηγοί ζήτησαν την παραίτηση της κ. Γιωρκάτζη και των μελών του Δ.Σ. της Κεντρικής Τράπεζας, γιατί ακόμη ο Πρόεδρος δεν έπαυσε τα μέλη; Απόφαση δική του είναι, δεν χρειάζεται άλλη διαδικασία και άλλο σώμα να αποφασίσει...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Οι «ελληνόφρονες» του ΔΗΣΥ
Ολόκληρο Πολιτικό Γραφείο του Δημοκρατικού Συναγερμού και μόνο ένα μέλος -προς τιμή του- ο Σωτήρης Δράκος, τόλμησε να αρθρώσει λόγο κατά της στάσης του Υπουργού Οικονομικών έναντι της ελληνικής κυβέρνησης. Τα υπόλοιπα μέλη, υπερασπιζόμενα, προφανώς, την καρέκλα τους, και το δόγμα «κρύψτε να περάσουμε», στάθηκαν αλληλέγγυα του Χάρη Γεωργιάδη. Προφανώς είναι της ίδιας άποψης με εκείνη του υπουργού τους, πως το μόνο που μας συνδέει με την Ελλάδα είναι η γλώσσα. Ε, ρε κατακαημένοι ελληνοκεντρικοί ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ, είντα τζιαιρούς εφτάσετε...