Κύπρος: Προσφερόμενος κλητήρας των ξένων
Στους χειρισμούς των εθνικών θεμάτων, είτε στο πολιτικό είτε στο οικονομικό, δύο λέξεις υπάρχουν. Διεκδικώ ή παραδίνομαι. Μέσα από τη διεκδίκηση είναι πιθανό να μην επιτευχθεί το μείζον, αλλά σίγουρα θα επιτευχθεί, τουλάχιστον, το έλασσον. Μέσα από την παράδοση, δεν κερδίζεις τίποτε. Απλώς παραδίδεσαι στους όρους του ισχυρού και, όταν ξεκινήσει η πρώτη παράδοση, ο κατήφορος δεν έχει τέλος.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πήγε στα Γιούρογκρουπ του Μαρτίου 2013, και παραδόθηκε. Δεν διεκδίκησε. Τον ακούσαμε να λέει ότι κτύπησε το χέρι του στο τραπέζι, σηκώθηκε να φύγει, αλλά όταν άκουσε τον Μάριο Ντράγκι να του λέει «γύρνα πίσω Πρόεδρε, διαφορετικά κλείνω τις στρόφιγγες παροχών προς τις κυπριακές τράπεζες», επέστρεψε και παραδόθηκε στους όρους των εκβιαστών του. Προτίμησε, λέει, να φανεί ωφέλιμος και όχι αρεστός. Να σώσει τις κυπριακές τράπεζες και την Κύπρο από τη χρεοκοπία.
Αν εσώθησαν οι τράπεζες, το αποδεικνύει η σημερινή πραγματικότητα. Η μεν Λαϊκή μάς άφησε χρόνους, ενώ οι υπόλοιπες τράπεζες δεν είναι τράπεζες, αλλά καταστήματα εισπράξεων. Δεν μπορούν να βοηθήσουν την οικονομία, δεν μπορούν να δώσουν δάνεια, δεν μπορούν να διευκολύνουν τους δανειολήπτες, δεν μπορούν να κάνουν δίκαιες αναδιαρθρώσεις, ετοιμάζονται να αρπάξουν τα σπίτια μας.
Με τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ, και την επιλογή της παράδοσης, ως «ωφέλιμης λύσης», η χώρα, η οικονομία της, η κοινωνία, οδηγούνται σε αργό θάνατο. Αν υπήρχε έστω και στοιχειώδης διεκδίκηση, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα. Ακόμη και μετά την αποδοχή των καταστροφικών αποφάσεων του Γιούρογκρουπ, αν υπήρχε διεκδίκηση και διαπραγμάτευση του Μνημονίου, η Κύπρος και οι άνθρωποί της θα ευρίσκοντο σε καλύτερη μοίρα. Αλλά και πάλιν επελέγη η παράδοση και η πιστή τήρηση των εντολών της Τρόικας. Ολόκληρο κράτος μετατράπηκε σε προτεκτοράτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ολόκληρη Κυβέρνηση εξελίχθη σε κλητήρα της Τρόικας, Υπουργοί δεν κάμνουν τίποτε άλλο παρά να ικανοποιούν Μνημόνια, στην ουσία κατήντησαν γλάστρες, σε μία καθοδηγούμενη ξένη επικυριαρχία.
Να πάμε πιο πίσω; Το 2004, και πάλιν ο Νίκος Αναστασιάδης παραδόθηκε στα σχέδια των ξένων. Προτίμησε να είναι ωφέλιμος, παρά αρεστός. Το 2013 επικαλέστηκε την οικονομική χρεοκοπία, το 2004 επικαλέστηκε τις δέκα πληγές του Φαραώ. Ευτυχώς, ο λαός αποφάσισε να επιλέξει την αντίθετη οδό και να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία και τον κυπριακό Ελληνισμό, από την εξαφάνιση.
Η διεκδίκηση αποτελεί απαράβατο κανόνα, για ηγέτες που αγωνίζονται για τη δικαίωση των αγώνων του λαού τους. Διεκδίκηση, στο πλαίσιο σωστών σχεδιασμών. Σε μία διεκδίκηση, ο συμβιβασμός είναι αναπόφευκτος. Δεν θα πάρεις όσα διεκδικείς, αλλά και δεν θα τα παραχωρήσεις όλα. Δεν συνιστά ηρωική μωρία η διεκδίκηση, όταν κινείται σε λογικό πλαίσιο, είναι αποτέλεσμα σοβαρών σχεδιασμών και σοβαρής προετοιμασίας και πηγάζει μέσα από λογικές προτάσεις, οι οποίες δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από έναν καλής πίστης αντίπαλο.
Η κυπριακή ηγεσία, ουδέποτε, ή σπανίως -για να μην ισοπεδώνουμε τα πάντα- διεκδίκησε. Είτε στο Κυπριακό είτε στο θέμα της οικονομίας. Ο κανόνας είναι ότι πάντοτε παραδιδόταν. Και η παράδοση δεν σημαίνει πάντα υψώνω τα χέρια. Παράδοση είναι και να δίδεις χωρίς να παίρνεις, είτε να δίνεις χωρίς καν να βρίσκεσαι σε διαπραγμάτευση. Τι γίνεται τα τελευταία επτά χρόνια στο Κυπριακό, είναι γνωστότατο. Δεν διεκδικεί η ηγεσία. Παραχωρεί. Παραχωρεί χωρίς καμία πίεση, απλώς για να εισπράξει θετικά σχόλια πως θέλει λύση. Και στο τέλος μένει εκτεθειμένη, ενώ η πλευρά που δεν παραχωρεί, αλλά διεκδικεί, ακόμη και παράλογα, απο-ενοχοποιείται και στην πράξη, στηρίζεται.
Η ηγεσία μας έχει καταντήσει, διαχρονικά, την Κυπριακή Δημοκρατία, προσφερόμενο κλητήρα, σε πάσης φύσεως ξένους. Κλητήρας της Τουρκίας, της Τρόικας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Αγγλοαμερικανών. Έχει καταστεί διαχρονικά ωφέλιμη και αρεστή σε κάθε ξένο και επιζήμια για τον λαό της, ο οποίος κατέστη το μεγάλο θύμα των συνδρόμων, του συντηρητισμού και της μοιρολατρίας, των επιλογών της. Και στο Κυπριακό και στο οικονομικό.
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Ο Φόρος και οι διαιτητές
Έχουν ή δεν έχουν φορολογικούς φακέλους οι διαιτητές ποδοσφαίρου; Πληρώνουν, όπως όλοι, όσοι ασκούν δεύτερο επάγγελμα, Φόρο Εισοδήματος; Δηλώνει η ΚΟΠ, ως εργοδότης τους, τα εισοδήματά τους από τις διαιτησίες; Αν, ναι, έχει καλώς. Αν όχι, να τους σύρουν μαζί με την ΚΟΠ, στα δικαστήρια και να καταδικασθούν για φοροδιαφυγή. Εκτός και αν πάλιν κάποιες ισχυρές χείρες τα συγκαλύψουν, όπως ήδη γίνεται με τις καταγγελίες του Μάριου Παναγή...
