Η πανεθνική διάσκεψη ήταν, εδώ και χρόνια, εθνική αναγκαιότητα. Την κατέστησαν περιστασιακό σλόγκαν και προεκλογικό πυροτέχνημα κυβερνήσεις στην Ελλάδα και Κύπρο, και πολιτικές δυνάμεις και στις δύο χώρες.

Δικαίως ο Αντώνης Σαμαράς, στη συνέντευξή του στον Χρύσανθο Τσουρούλλη, τονίζει ότι «είναι μια πολύ καλή ιδέα, αλλά χρειάζεται μία πολύ καλή συνεργασία από όλες τις πλευρές. Θέλει κάποιο χρόνο να υλοποιηθεί. Δεν πρέπει να γίνει για εσωτερική κατανάλωση, μία θεατρική παράσταση με τίποτα. Ξέρετε, αυτά τα πυροτεχνήματα καμιά φορά βλάπτουν...».

Δυστυχώς, όπως επανειλημμένα λέχθηκε και γράφτηκε πολλές φορές, ενώ στην Τουρκία υπάρχει εθνική στρατηγική με συγκεκριμένους στόχους, η οποία ακολουθείται απαρέγκλιτα από όλες τις κυβερνήσεις και από όλα τα κόμματα, στην Ελλάδα η εθνική στρατηγική είναι αποτέλεσμα της κάθε προσωπικής επιλογής της εκάστοτε κυβέρνησης εκεί, και του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας εδώ. Αν προσθέσουμε και την αγεφύρωτη φιλοσοφία μεταξύ των κομμάτων, εκείνων της λεγόμενης ρεαλιστικής σχολής και των άλλων της λεγόμενης διεκδικητικής σχολής, τότε ευρισκόμεθα ενώπιον μίας εθνικής βαβυλωνίας, με τραγικά, πάντα, αποτελέσματα για τα εθνικά θέματα.

Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, οι πολιτικές δυνάμεις δεν αντιμετωπίζουν την πανεθνική διάσκεψη με σοβαρότητα, ευθύνη και με εθνικό φακό. Τη βλέπουν ως ευκαιρία για πολιτικό σόου, για επίδειξη, για επιβολή της δικής τους γραμμής και των δικών τους επιλογών. Καθαρό παράδειγμα αποτελεί η εικόνα την οποία εκπέμπει το Εθνικό Συμβούλιο, κάθε φορά που συνεδριάζει. Τις πλείστες φορές, οι πολιτικοί ηγέτες καταλήγουν στην ασυμφωνία. Κάποτε συγκρούεται η φιλοσοφία και οι επιλογές του Προέδρου με τα κόμματα, άλλοτε ερίζουν μεταξύ τους τα κόμματα και τις ελάχιστες φορές που καταλήγουν σε κάποιες κοινές προσεγγίσεις, ισχύουν ενόσω οι αρχηγοί βρίσκονται μέσα στην αίθουσα. Μόλις εξέλθουν και μεταβούν στα κομματικά γραφεία, ξεκινούν να λένε άλλα από εκείνα που συμφώνησαν.

Είναι αστείο να μιλά κάποιος για συγκρότηση πανεθνικής διάσκεψης αυτήν τη στιγμή, αν και αυτό αποτελεί επείγουσα αναγκαιότητα. Αλλά με τις διαφορετικές φιλοσοφίες που επικρατούν εδώ και στην Ελλάδα μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, τέτοιο εγχείρημα θα κατέληγε σε μία θεατρική παράσταση, όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τις αγεφύρωτες διαφορές των κομμάτων και τις θεατρινίστικες παραστάσεις που θα επιχειρηθούν. Πανεθνική διάσκεψη θα καταλήξει σε πυροτέχνημα, και όπως λέγει ο κ. Σαμαράς, θα βλάψει, αντί να αποβεί χρήσιμη. Θα βγάλει στην επιφάνεια, όχι μόνο εντός του Ελληνισμού, αλλά και πέραν αυτού, το κατάντημά μας και την απουσία και άρνηση συμβιβασμού μεταξύ μας.

Δεν χρειάζεται, συνεπώς, να επιδείξουμε, και Ελλάδα και Κύπρος, την απίστευτη ανωριμότητα και αφέλεια των πολιτικών μας ηγεσιών, και να προσφέρουμε στους Τούρκους και στους φίλους τους τα επιχειρήματα που αναζητούν. Αν και οι Τούρκοι και οι ξένοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα, ίσως από εμάς, την κατάντια μας.

Αν, με το καλό, κάποτε οι δύο χώρες αποκτήσουν υπεύθυνους και σοβαρούς πολιτικούς άνδρες, οι οποίοι να μπορούν να υπερβαίνουν τον λαϊκισμό, την ενδοτικότητα, τον απορριπτισμό, τις αγκυλώσεις και άλλα πολλά μειονεκτήματα που χαρακτηρίζουν τους σημερινούς ηγέτες, τότε ίσως να μπορεί να υπάρξει πανεθνική διάσκεψη και πανεθνική γραμμή. Ώς τότε, όμως, ας περιοριστούμε στην κατάντια μας και στους κομματικούς εγωισμούς μας...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Τα στρες τεστ των δανειοληπτών
Πέρασαν τα στρες τεστ οι τράπεζες και ξεκίνησαν τα στρες τεστ επί των δανειοληπτών. Εκεί που οι πολίτες περίμεναν αντίδωρα, όπως μας υποσχέθηκαν και οι κρατούντες, ξεκίνησε η αποστολή εκβιαστικών επιστολών, διά των οποίων αναγγέλλεται η έναρξη των εκποιήσεων. Όταν ευκαιρήσουν και εξέλθουν της βεντέτας ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η Κεντρική Τραπεζίτης, ας ενδιαφερθούν για τη σωτηρία των υποψηφίων θυμάτων τους...