Κώνωψ επί κέρατος βοός...

Τι πράττουμε και σε τι αναλισκόμεθα στις Βρυξέλλες; Προσπαθούμε να συλλέξουμε «αυστηρά μηνύματα» και «δυνατά χαστούκια» στην Τουρκία. Και πιστεύουν οι ηγέτες μας ότι με τα «αυστηρά μηνύματα» προκαλούν κόστος στην Τουρκία; Απατηλή εντύπωση.

Η Τουρκία δεν αισθάνεται κόστος από «μηνύματα» και «χαστούκια». Κώνωψ επί κέρατος βοός εκάθητο... Τα «ισχυρά μηνύματα» και τα «χαστούκια» δεν αποτελούν τίποτε άλλο για τον Ερντογάν, παρά θωπείες. Κυρώσεις ζητούμε; Μέτρα κατά της Τουρκίας, απαιτούμε; Αν όχι, τίποτε δεν εκάμαμε. Εξού και το Μπαρμπαρός και τα τουρκικά πολεμικά είναι μονίμως στρατοπεδευμένα στα κυπριακά ύδατα και πραγματοποιούν κρουαζιέρες στα κυπριακά οικόπεδα. Τελικά; Πρακτικό αποτέλεσμα ουδέν.

Η ηγεσία χαμήλωσε πολύ τον πήχυ, ώστε να μπορεί να περνά από κάτω.

Πανηγυρίζει επειδή, στις ανακοινώσεις των ξένων κέντρων, αναγνωρίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία. Αν είναι δυνατόν, ενώπιον δύο εισβολών της Τουρκίας, να θεωρούμε θριάμβους, ότι μας αναγνωρίζουν οι ξένοι.

Πανηγυρίζει επειδή στις ανακοινώσεις των ξένων κατονομάζεται η Τουρκία. Ωσάν και ο επιδρομέας να είναι εξωγήινος και να μην έχει όνομα.

Πανηγυρίζει επειδή δίνει «σκληρές μάχες» για να επιτύχει «ισχυρά μηνύματα». Ωσάν και το θύμα της επιδρομής να αρκείται μόνο σε αναφορά στις τουρκικές επιδρομικές ενέργειες. Και ωσάν ο Νταβούτογλου, που δηλώνει ότι η Τουρκία ήλθε και θα μείνει στην κυπριακή ΑΟΖ, να τρέμει από καταδίκες στο χαρτί.

Όλα αυτά, αποτελούν είδος αυτο-ικανοποίησης. Δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία. Δεν συνιστούν κόστος για την Τουρκία. Ούτε την ανησυχούν. Ούτε και την υποχρεώνουν να τερματίσει την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αλλά το χειρότερο, το οποίο υποβαθμίζεται και εξαφανίζεται και ούτε καν σχολιάζεται, είναι οι ξεκάθαρες πιέσεις που ασκούνται για επιστροφή στις συνομιλίες.

Τι μας είπε προχθές ο Μπα Κι-Μουν; Υπογράμμισε, σε δήλωσή του, την ανάγκη «όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να αποκλιμακώσουν την κατάσταση, ώστε να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Και ποιο μέρος αποχώρησε από το τραπέζι; Η ελληνοκυπριακή πλευρά. Εμάς, μας καλεί, ουσιαστικά ο Γ.Γ. του ΟΗΕ να επιστρέψουμε. Δεν απαιτεί από την Τουρκία να τερματίσει την επιδρομή της ώστε να καταστεί εφικτή η επανάληψη των συνομιλιών. Καλεί σε επιστροφή στο τραπέζι, χωρίς να απαιτεί προηγουμένως τερματισμό της επιδρομής.

Αλλά το άλλο; Ο «ισχυρός στρατηγικός μας εταίρος», οι Ηνωμένες Πολιτείες, αποφεύγει να εκφράσει δημοσίως, γνώμη, για τις τουρκικές παραβιάσεις. Σε επανειλημμένες ερωτήσεις, η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ απέφυγε να καλέσει την Τουρκία να τερματίσει την επιδρομή της. Ούτε είδε, ούτε άκουσε. Και όταν η Τουρκία έχει τη σιωπηρή ανοχή της υπερδύναμης, διερωτόμαστε, γιατί να μη συνεχίσει και να μην κλιμακώσει την επιδρομή της.

Οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αν δεν αποτελούν πλήγμα για την Κυπριακή Δημοκρατία, συνιστούν ποντιοπιλατισμό. Ηνωμένες Πολιτείες και Ηνωμένα Έθνη, τηρούν ίσες αποστάσεις, μεταξύ επιδρομέα και θύματος. Και ίσες αποστάσεις μεταξύ θύτη και θύματος, συνιστούν πλήγμα για το θύμα και θωπεία για τον θύτη.

Τι να πούμε και για την «εγγυήτρια» δύναμη της ανεξαρτησίας μας, η οποία χρησιμοποιεί αυτή τη στιγμή το κυπριακό έδαφος για στρατιωτικές επιχειρήσεις; Η Βρετανία δεν επιθυμεί αυστηρή ανακοίνωση της Ε.Ε. εναντίον της Τουρκίας. Μπλόκαρε με τη Σουηδία και τη Φινλαδία διάβημα της Ε.Ε. στα Ηνωμένα Έθνη για την τουρκική εισβολή. Και επιχειρεί την έκδοση ενός νερόβραστου ανακοινωθέντος, επειδή, διατείνεται, ότι δεν πρέπει να κλιμακώνεται η κρίση.

Τα πράγματα δεν κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση, εξαιτίας της ατολμίας της Κυβέρνησης, η οποία αποφεύγει τη λήψη γενναίων αποφάσεων κατά της Τουρκίας. Άραγε αλληθωρίζει και προς την επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών;