ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και υπολείμματα του «ναι» θέλουν να δουν τον Πρόεδρο να επιστρέφει με την ουρά στα σκέλια στον ψευδοδιάλογο

Υ πήρξε παράλειψή μας, στο χθεσινό άρθρο μας, να συμπεριλάβουμε σε εκείνους που «νουθετούν» και «υποδεικνύουν» στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να επιστρέψει στον διάλογο, και τους εσωτερικούς υποβολείς. Οι οποίοι ασφαλώς είναι τα δύο μεγάλα κόμματα, ο Δημοκρατικός Συναγερμός και το ΑΚΕΛ. Συνεπικουρούμενα από τα ακραία υπολείμματα του «Ναι» του 2004.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν απέκρυψε ποτέ την επιθυμία του, να δει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να επιστρέφει στις συνομιλίες. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, στη διάρκεια μίας συνάντησής του με τον κ. Άιντα, τον προέτρεψε να βρει τρόπους, ώστε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, να επιστρέψει «με αξιοπιστία» στις συνομιλίες. Το ΑΚΕΛ καθημερινά διαλαλεί ότι ο μόνος τρόπος, να λυθεί το Κυπριακό, είναι η επανάληψη των συνομιλιών. Εδώ προκύπτουν έντονες απορίες.

Σε κάθε συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Αρχηγών βγαίνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και δηλώνει ότι υπάρχει ομοψυχία και οι αποφάσεις εγκρίνονται με ομοφωνία. Έτσι είναι ή γίνεται προσπάθεια να παρουσιασθεί ενωμένος ο πολιτικός κόσμος, ενώ δεν είναι; Ο κ. Αβέρωφ και ο κ. Κυπριανού συναινούν με την αποχώρηση από τις συνομιλίες, και την κλιμάκωση των μέτρων της Λευκωσίας, ή διαφωνούν;

Ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού αποφεύγει να προβεί σε δηλώσεις, μετά τις συνεδρίες, όπως πράττουν οι υπόλοιποι ηγέτες. Και το ΑΚΕΛ, ενώ παρουσιάζεται να συναινεί, στις ανακοινώσεις που εκδίδει επιμένει να μιλά για επιστροφή στις συνομιλίες. Παρεμπιπτόντως, ο «Πολίτης» στη χθεσινή του έκδοση, χαρακτηρίζει σε άρθρο του ως «διπλωματικό έγκλημα» την αποχώρησή μας από τις συνομιλίες, «αφού ουσιαστικά με δική μας ευθύνη αποχωρήσαμε από τις συνομιλίες, επιτρέποντας στην Τουρκία να ανακτήσει πλήρως την πρωτοβουλία των κινήσεων», όπως υποστηρίζει.

Υπάρχει μία περίεργη κατάσταση.
Άλλοι με το στανιό στηρίζουν φραστικά την απόφαση του Προέδρου Αναστασιάδη, να αναστείλει τη συμμετοχή της ελληνοκυπριακής πλευράς στις συνομιλίες.
Άλλοι συμφωνούντες για το θεαθήναι, και διαφωνούντες υπογείως, κινούνται παρασκηνιακά και υπονομεύουν τις αποφάσεις του Προέδρου.
Και άλλοι ξεκάθαρα -και μπράβο τους- με δικά τους επιχειρήματα, διαφωνούν με την απόφαση.

Κάτω όμως από αυτές τις συνθήκες και τα διάφορα υπόγεια παιγνίδια που παίζονται δεν μπορούν να έχουν αποτέλεσμα οι κυπριακές ενέργειες. Έξω δεν βλέπουμε να γίνεται καμία προσπάθεια συμμόρφωσης της Τουρκίας. Ακούμε μόνο πλατωνικές διαμαρτυρίες και ευχολόγια. Αν δίπλα στην απουσία μέτρων από τη διεθνή κοινότητα, προσθέσουμε και ένα θρυμματισμένο εσωτερικό μέτωπο, με τα δύο μεγάλα κόμματα να στέλλουν μηνύματα προς τα έξω και προς τα μέσα, ότι δεν συμφωνούν με τις αποφάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, πού θα πάμε να σταθούμε; Και οι ξένοι θα βρουν ερείσματα για να συνεχίσουν να ασκούν μεγαλύτερες πιέσεις στον Πρόεδρο για να επιστρέψει στις συνομιλίες, και οι Τούρκοι θα βρουν προσχήματα για να κλιμακώσουν τις προκλήσεις τους.

Σε τέτοια περίπτωση και εάν υποχρεωθεί ο Πρόεδρος να επιστρέψει στις συνομιλίες, χωρίς να υπάρξει αναδίπλωση της Τουρκίας, το κύρος του μέσα και έξω από την Κύπρο θα τρωθεί καίρια, αλλά και το κύρος και η αξιοπρέπεια της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πληγούν ανεπανόρθωτα. Θα καταστούμε, για πολλοστή φορά, περίγελος της διεθνούς κοινότητας.

Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του «Σίγμα», οι πολίτες όχι μόνο στηρίζουν την απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας για αναστολή των συνομιλιών, αλλά υποστηρίζουν τη λήψη ακόμη αυστηρότερων μέτρων κατά της Τουρκίας. ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ακραία υπολείμματα του «Ναι», βρίσκονται σε πλήρη σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Επίτιμος Φιλοξενούμενος
Τα τηλεοπτικά κανάλια καλούνται να ανακηρύξουν σε επίσημη τελετή, τον Χάρη Γεωργιάδη, ως Επίτιμο Φιλοξενούμενό τους. Πρωί, μεσημέρι και βράδυ, ο Υπουργός Οικονομικών σε κάποιο κανάλι θα βρίσκεται, για να
αναμασά τα ίδια και τα ίδια και να δέχεται πάσες, για να σημειώνει γκολ. Για το πότε θα βγούμε από το Μνημόνιο, ξέρει. Πότε θα βρει δουλειά στους ανέργους, πότε θα σταματήσουν να λειτουργούν συσσίτια, πότε οι άποροι μαθητές δεν θα ντρέπονται να πάνε σχολείο γιατί δεν έχουν ρούχα, πότε θα μειώσουν τα επιτόκια οι τράπεζες, πότε θα αναπνεύσει η κοινωνία, δεν ξέρει. Αφού δεν ερωτάται, πώς θα ξέρει;