Οι γνωστοί «τρίτοι» μάς πιέζουν να επιστρέψουμε στον διάλογο κωφών και να συμφωνήσουμε με τον Έρογλου για τον διαμοιρασμό του φυσικού αερίου

Η ομιλία του Προέδρου Αναστασιάδη, κατά τα αποκαλυπτήρια της προτομής του πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή, Κυριάκου Στυλιανού, περιέχει εγκαρδιωτικές αναφορές, οι οποίες εάν μετουσιωθούν σε πράξεις,
προσφέρουν την ευκαιρία διαμόρφωσης μίας νέας, πιο ρεαλιστικής πολιτικής.

Παράλληλα, η ομιλία περιέχει και παραδοχές, οι οποίες, επίσης μπορεί να θεωρηθούν ως προμηνύματα, πιο ρεαλστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων από τον Πρόεδρο, αλλά και επιβάλλουν ταυτόχρονα αλλαγή πλεύσης στην εξωτερική πολιτική.

Πρώτο: Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρθηκε σε νουθεσίες και υποδείξεις τρίτων να επιστρέψει στον διάλογο. Και είναι φανερό ότι οι υποδείξεις, όπως άλλωστε μαρτυρείται και από τις ανάλογες δηλώσεις και ανακοινώσεις, πρέπει να προέρχονται από τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση και ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη. Από εκείνους, δηλαδή, στους οποίους ο Πρόεδρος επένδυε τις περισσότερες ελπίδες για παρεμβάσεις προς την Τουρκία, ώστε να τερματίσει τις προκλητικές ενέργειές της στην κυπριακή ΑΟΖ. Όχι μόνο ουδέν έπραξαν, αλλά πιέζουν την ελληνοκυπριακή πλευρά να επανέλθει στο τραπέζι των
συνομιλιών, τη στιγμή, μάλιστα, που η Τουρκία κορυφώνει τις προκλήσεις της.

Δεύτερο: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διακηρύσσει ότι δεν πρόκειται να ενδώσει σε τέτοιες νουθεσίες και υποδείξεις και δεν πρόκειται να επιστρέψει σε ένα διάλογο κωφών. Χαίρομεν για την απόκρουση των πιέσεων και σημειώνουμε ότι, για πρώτη ίσως φορά, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρεται σε διάλογο κωφών. Δέχεται ότι με την επιδεικνυόμενη τουρκική αδιαλλαξία στο τραπέζι των συνομιλιών και την παράλληλη στρατιωτική επιδρομή, που συντελείται στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν υπάρχει καμία ελπίδα ο διάλογος να καταλήξει σε βιώσιμη λύση.

Τρίτο: Σοβαρή είναι η αποκάλυψη του Προέδρου ότι «κάποιοι τρίτοι, από ξένες χώρες, μας συμβουλεύουν πως είναι δυνατόν, μέσα από διάφορες ενέργειες, ο φυσικός πλούτος να καθορίζεται από τώρα, με τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων». Δηλαδή, αυτοί οι τρίτοι, που δεν είναι άλλοι από εκείνους που «νουθετούν» υπέρ της επιστροφής της ελληνοκυπριακής πλευράς στις συνομιλίες, ζητούν να τεθεί στην ατζέντα των συνομιλιών, θέμα φυσικού αερίου και πώς θα διαμοιράζεται μεταξύ του κράτους και του ψευδοκράτους. Δεν θα υπάρξει πιο επικίνδυνη εξέλιξη από μία τέτοια αποδοχή. Το φυσικό αέριο της Κύπρου θα υπόκειται, πλέον, σε μία διαδικασία διαμοιρασμού, πριν από τη λύση.

Αν γίνει αποδεκτή τέτοια πρόταση, θα πρέπει να ξεχάσουμε το φυσικό αέριο. Είναι φανερό, πλέον, ότι «κάποιοι τρίτοι από ξένες χώρες» κινούνται ξεκάθαρα προς θέσεις, οι οποίες αποτελούν πάγιες απαιτήσεις της Άγκυρας και του Έρογλου. Ενώ κάποιοι ανέμεναν, στη βάση των ψευδαισθήσεών τους, αυτοί οι τρίτοι να κινηθούν αποτρεπτικά προς την Άγκυρα και να στηρίξουν τις κυπριακές θέσεις, κινούνται προς την αντίθετη πορεία. Επιχειρούν να παγιδεύσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυπριακή Δημοκρατία, σε μία διαδικασία παζαρέματος του φυσικού αερίου, να του επιβάλουν επιστροφή σε ένα διάλογο κωφών και, τελικά, να έλθουν και να επιβάλουν τη λύση της αρεσκείας τους.

Λύση, η οποία, όπως προδιαγράφουν και οι πιο πάνω πολιτικές τους ενέργειες, θα είναι λύση τουρκική. Σε όλη τη διάρκεια του κυπριακού προβλήματος, αυτοί οι τρίτοι επαναλαμβάνουν την ίδια πολιτική και χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθοδεύσεις. Αν η ηγεσία δεν τις έχει μελετήσει και δεν έχει πάρει τα αναγκαία διδάγματα, θα παγιδευθεί, παγιδεύουσα και την εθνική υπόθεση. Με νουθεσίες, γλυκούς λόγους, και παραινέσεις του τύπου «δεχθείτε αυτό και εκείνο, και μετά θα παρέμβουμε εμείς να πιέσουμε την Άγκυρα», οδήγησαν τους περισσότερους ηγέτες μας σε παγίδες, μέχρι που φθάσαμε στο σχέδιο Ανάν. Η πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα, προδιαγράφει και το τέλος του εθνικού προβλήματος, εάν η δική μας στρατηγική δεν διαφοροποιηθεί ριζικά.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Οι Τούρκοι λένε και πράττουν
«Σημασία δεν έχει τι λένε οι Τούρκοι, αλλά τι κάνουμε εμείς», είχε δηλώσει πρόσφατα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης. Πλήρης άγνοια της ιστορίας. Διότι ό,τι λέγουν οι Τούρκοι, το πράττουν. Δεν λένε λόγια του αέρα. Και πάντοτε μας προειδοποιούν φωνακτά τι θα πράξουν. Τώρα που βλέπουμε το «Μπαρμπαρός» σχεδόν διά γυμνού οφθαλμού, έξω από τα λιμάνια μας, ίσως είναι καιρός να πεισθεί και ο εκπρόσωπος: Σημασία έχει τι λένε οι Τούρκοι, και όχι τι κάνουμε εμείς.