Τι τραβούν οι δανειολήπτες και οι εγγυητές στις ΗΠΑ, και η παράλληλη πορεία στην Κύπρο. Ποιον εφιάλτη μεταδίδει από την Αμερική το Kυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, επικαλούμενο το πρακτορείο Reuters;

 

Λέγει το τηλεγράφημα: Χιλιάδες νοικοκυριά είδαν τα σπίτια τους να εκποιούνται και άρχισαν σιγά-σιγά να ξανακτίζουν τα οικονομικά τους, πιστεύοντας ότι «καθάρισαν» από παλιά χρέη. Ωστόσο, βρίσκονται εκ νέου αντιμέτωποι με νέες αγωγές, καθώς οι συλλέκτες χρεών τούς κυνηγούν για το υπόλοιπο του χρέους που απέμεινε μετά την εκποίηση, παγώνοντας τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, μαζεύοντας μέρος των μισθών τους και κατάσχοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία. Από τη φούσκα των ακινήτων, το 2008, οι τράπεζες έχουν ήδη προχωρήσει σε κατασχέσεις και δημοπρασίες ακινήτων.

 

Ωστόσο, οι εισπράξεις από τις πωλήσεις συχνά δεν καλύπτουν ολόκληρο το ποσό του δανείου, επιπλέον των ποινών, του κόστους της νομικής διαδικασίας και άλλων εξόδων. Έτσι οι δύο μεγάλες τράπεζες που παρέχουν στεγαστικά δάνεια, οι ελεγχόμενες από την κυβέρνηση, και άλλες μικρότερες, αναθέτουν την είσπραξη των χρεών σε εταιρείες είσπραξης χρέους, οι οποίες πιέζουν ολοένα και περισσότερο τους δανειολήπτες να αποπληρώσουν τις οφειλές σε παλαιότερα δάνειά τους.

 

Το τηλεγράφημα προσθέτει ότι οι τράπεζες ή οι εταιρείες είσπραξης χρέους λαμβάνουν δικαστική απόφαση για εκκρεμούσες οφειλές, που επιτρέπει σε μία τράπεζα να κυνηγήσει τον δανειολήπτη στην περίπτωση που η πώληση του ακινήτου του δεν εξόφλησε την οφειλή του, ακόμη και χρόνια και δεκαετίες μετά που ο δανειολήπτης είδε την κατοικία του να εκποιείται. Δανειολήπτες, που στην ουσία έκτισαν τη ζωή τους από την αρχή, μένουν εμβρόντητοι όταν μαθαίνουν πως συνεχίζουν να χρωστούν χιλιάδες δολάρια για στεγαστικά δάνεια, από τα οποία νόμιζαν ότι είχαν απαλλαγεί.

 

Αλλά υπάρχουν και οι εγγυητές. Αναφέρεται χαρακτηριστικά η περίπτωση μίας τραπεζικής υπαλλήλου, που το 2008 συζούσε στο ιδιόκτητο διαμέρισμα του συντρόφου της για το οποίο ήταν εγγυήτρια. Όταν ο σύντροφός της κήρυξε πτώχευση, το όνομά της βρέθηκε στη διαδικασία εκποίησης. Αν και κατάφερε να ξεχρεώσει τις υποχρεώσεις της, τον περασμένο Ιούλιο δικαστικός επιδότης της παρέδωσε αγωγή, που απαιτούσε 91 χιλιάδες δολάρια που της αντιστοιχούν από το υπόλοιπο του στεγαστικού δανείου του πρώην συντρόφου της. Αν η κοπέλα χάσει την υπόθεση, τότε η εταιρεία είσπραξης του χρέους θα μπορεί να παγώσει τον τραπεζικό της λογαριασμό, να εισπράττει 25% του μηνιαίου μισθού της και να κατάσχει και το αυτοκίνητό της.

 

Αυτά όλα δεν αποτελούν μακρινό εφιάλτη για τους Κυπρίους δανειολήπτες. Οι κυβερνητικοί νόμοι, οι προσφυγές του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Ανώτατο Δικαστήριο, οι όλες προθέσεις που δεν αποκρύβονται και το γεγονός ότι οι τράπεζες κινούνται ήδη σε διαδικασίες εκποίησης, συν η σιωπή της Κεντρικής Τράπεζας, προοιωνίζουν την ίδια εφιαλτική πορεία.

 

Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ιρλανδία, σχεδόν όλα τα πιστωτικά δάνεια παρέμειναν στις τράπεζες και λόγω ευαισθησίας της χώρας σε θέματα κύριας κατοικίας, δεν έγινε καμία σχεδόν έξωση από τις τράπεζες. Το μέλος του Δ.Σ. του Δημοσιονομικού Συμβουλίου της Ιρλανδίας, Ντόναλ Ντόνοβαν, τόνισε ότι η χώρα του επέλεξε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τη δημιουργία κρατικής ιρλανδικής εταιρείας διαχείρισης μη εξυπηρετουμένων δανείων. Σε αυτήν την εταιρεία μεταφέρθηκαν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια του κατασκευαστικού τομέα, ενώ σχεδόν όλα τα οικιστικά δάνεια παρέμειναν στις τράπεζες και «λόγω της ευαισθησίας της χώρας σε θέματα κύριας κατοικίας, δεν έγινε σχεδόν καμία έξωση από τις τράπεζες».

 

Επειδή όμως στην Κύπρο δεν υπάρχει καμία ευαισθησία, ούτε από την Κυβέρνηση ούτε από τις τράπεζες, να περιμένουν οι δανειολήπτες και οι εγγυητές μαζικές εκποιήσεις και όχι μόνο θα μείνουν άστεγοι, αλλά θα συνεχίσουν να χρωστούν μέχρι τα εγγόνια τους...