Ροκανίζουν τον χρόνο οι δύο πλευρές με καταστροφικές συνέπειες για τον κυπριακό Ελληνισμό

Οι Αμερικανοί μάς είχαν συστήσει πριν από την εκλογή Ερντογάν: «Κάνετε υπομονή μέχρι τις τουρκικές προεδρικές εκλογές, και με την εκλογή του Ταγίπ Ερντογάν θ' αλλάξουν τα πράγματα. Θα παρέμβουμε και εμείς και θα δείτε...».

Και είδαμε. Ήλθε ο Ερντογάν στα κατεχόμενα, μίλησε για δύο κράτη, έφυγε και, αντί αλλαγής, είδαμε επανάληψη της άτεγκτης τουρκικής στάσης. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φαίνεται ότι έδωσε πίστη στις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, δήλωσε πως θα αναμένει να δει τι θα φέρει ο Ερντογάν, του έστειλε συγχαρητήρια επιστολή για την εκλογή του, ζήτησε να παρέμβει ενεργότερα στο Κυπριακό, αλλά ο Ερντογάν μάς σνόμπαρε και δήλωσε: «Δεν πήρα τέτοια επιστολή». Ο κ. Βενιζέλος ψάχνει ακόμη να εντοπίσει πού παράπεσε...

Έφυγε ο Ερντογάν από τα κατεχόμενα και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Συναντήθηκε με τον Αντώνη Σαμαρά και, χωρίς ενδοιασμούς, του είπε και αυτού: «Θέλουμε λύση δύο κρατών».
Ούτε αυτήν τη φορά η ηγεσία μας έδωσε σημασία σε ό,τι είπε ο Τούρκος Πρόεδρος. Αυτά, δηλαδή, που για χρόνια ολόκληρα οι Τούρκοι ηγέτες μας λένε και έμπρακτα το επιβεβαιώνουν, με τις προτάσεις που καταθέτουν στις συνομιλίες.

Ατού οι ηγέτες μας. Κάνουν πως δεν ακούουν και συνεχίζουν στην ίδια πολιτική γραμμή.
Έρχεται ο Γ.Γ. του ΟΗΕ και δηλώνει πως πρόκειται να αρχίσει πάρε-δώσε. Η ηγεσία μας δηλώνει αγκρισμένη, ζητά «διευκρινιστική δήλωση», άλλως απειλεί να μην προσέλθει στο γεύμα Άιντα-Έρογλου-Αναστασιάδη.

Τελικά γίνεται η «διευκρίνιση», για πολλοστή φορά τα Ηνωμένα Έθνη παραπέμπουν σε «γλωσσικό ολίσθημα», όλα γίνονται μέλι γάλα, και ο Πρόεδρός μας πάει στη συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη. Την ώρα που ο Αχμέτ Νταβούτογλου, στην παρουσία του στα κατεχόμενα, επαναλαμβάνει ότι η Τουρκία προχωρεί στην ενίσχυση των δομών του ψευδοκράτους, επιμένει στη λύση δύο κρατών, αλλά και για να παίξει και ολίγον επικοινωνιακό παιγνίδι, παραφράζει τον Γιώργο Βασιλείου που ήθελε το 1988 λύση χθες, και δηλώνει πως αυτός θέλει λύση εντός της εβδομάδας. Πραγματοποιείται η συνάντηση, και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης βγαίνει και δηλώνει πως «αναμένει να δει ποια θα είναι η συμπεριφορά του κ. Έρογλου στο τραπέζι των συνομιλιών». Δεν είδε τόσους μήνες που συνομιλεί μαζί του; Δεν άκουσε τους μαστόρους του, Έρογλου, Ερντογάν και Νταβούτογλου, ότι θέλουν λύση δύο κρατών;

Συμφωνείται, τελικά, επιτάχυνση των συνομιλιών. Πόσες φορές ακούσαμε τη λέξη «επιτάχυνση»; Άπειρες. Επιτάχυνση σε βάλτο, δεν υπάρχει.
Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα; Οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι προοπτικές λύσης δεν υπάρχουν, και απλώς ροκανίζουν, με διάφορα εφευρήματα και διάφορες προφάσεις και άλλα τόσα «μομέντουμ», τον χρόνο. Και η μεν τουρκική πλευρά έχει κάθε λόγο να ροκανίζει τον χρόνο και να τον αξιοποιεί για ενίσχυση των δομών του ψευδοκράτους, για αναβάθμιση του ψευδοκράτους και για τσιμέντωμα της διχοτόμησης.

Η ελληνική πλευρά, για ποιο λόγο να συμμετέχει σε διάλογο παρατράβηγμα στον χρόνο; Για να δημιουργεί ψευδαισθήσεις στον λαό ότι «κάτι γίνεται» στο Κυπριακό και πως υπάρχουν προοπτικές; Λησμόνησε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τις διακηρύξεις του για την άκαρπη παρέλευση του χρόνου, τις επιπτώσεις και τις συνέπειές της;

Αλλά υπάρχει και ο κ. Άιντα, ή Άιντε. Αναφέρει ο νέος Ειδικός Σύμβουλος του Γ.Γ. του ΟΗΕ ότι εισερχόμαστε σε νέα φάση «δομημένων συνομιλιών», με τα Ηνωμένα Έθνη να παρουσιάζουν ιδέες για γεφύρωση του χάσματος. Ιδέες, με περίβλημα τα Ηνωμένα Έθνη και περιεχόμενο τις γνωστής φιλοσοφίας αγγλοαμερικανικές εμπνεύσεις, όπως τις είδαμε στο σχέδιο Ανάν. Και το τέλος δεν θα είναι άλλο, είτε από ένα νέο αδιέξοδο, το οποίο θα αποτελέσει την αρχή του τέλους του Κυπριακού και την αναγνώριση του ψευδοκράτους, είτε ένα νέο εφιαλτικό δίλημμα για τον κυπριακό Ελληνισμό, να επιλέξει μεταξύ της τουρκικής λύσης και ενός νέου «όχι» με όλες τις συνέπειές του.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Ολισθήματα
Όταν αντιληφθούμε ότι με τα «γλωσσικά ολισθμήματα» τα Ηνωμένα Έθνη κτίζουν πολιτικές που σπρώχνουν τις τουρκικές θέσεις, τότε ίσως να είναι πολύ αργά...