Να κτυπήσουν οι καμπάνες της εκλιπούσας Δημοκρατίας

Η Άγκυρα αντέδρασε «ευγενικά» στη συγχαρητήρια επιστολή του Προέδρου

Γονυπετείς, οι πλείστοι κυβερνήτες του τόπου, εκλιπαρούσαν, κατά καιρούς, συναντήσεις με τον κατακτητή της χώρας τους και τον βαρυνόμενο με εγκλήματα κατά του λαού της, και με τη στρατιωτική κατοχή εδάφους της. Πλημμύριζαν από ευτυχία κάθε φορά που Τούρκος ηγέτης τους χαιρετούσε φιλοφρονητικά σε διεθνείς χώρους.

Ο Γιώργος Βασιλείου, έτρεχε να αποσπάσει μία χειραψία από τον Τουργκούτ Οζάλ, στους διαδρόμους των γραφείων των Ηνωμένων Εθνών.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας εκλιπαρούσε μία συνάντηση με τον Ερντογάν για να φάνε ψάρι στον Βόσπορο και να του εκθέσει το όραμά του για μία επανενωμένη Κύπρο.

Και ο Νίκος Αναστασιάδης, αφού πήγε στην Άγκυρα και συνάντησε τον Ερντογάν, επέστρεψε καταγοητευμένος από τον «εκσυγχρονιστή» ισλαμικό ηγέτη και δήλωνε ότι ο Ερντογάν θέλει λύση του Κυπριακού. Σήμερα, του αποστέλλει, διά του Ευάγγελου Βενιζέλου, συγχαρητήρια επιστολή για την εκλογή του στην Προεδρία της νεο-οθωμανικής Τουρκίας και τον θερμοπαρακαλεί να αναμειχθεί ενεργά στο Κυπριακό. Ωσάν ο Ερντογάν να μην είναι ενεργά αναμεμιγμένος διά της στρατιωτικής κατοχής της βόρειας Κύπρου και διά της υπαγόρευσης της πολιτικής της Άγκυρας, στον υποτελή του Έρογλου.

Επιβάλλεται να δώσει εντολή ο Αρχιεπίσκοπος να κτυπήσουν οι καμπάνες όλων των εκκλησιών στις ελεύθερες περιοχές, διότι, όπως μας πληροφορούν «πηγές του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών», προφανώς ο κ. Βενιζέλος, ότι η επιστολή Αναστασιάδη, βρήκε «ευγενική ανταπόκριση» στην Άγκυρα και μάλιστα ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Αχμέτ Νταβούτογλου (αυτός καλέ που σημειώνει σε βιβλίο του, ότι ακόμη και αν δεν υπήρχε ένας Τουρκοκύπριος στην Κύπρο, η Τουρκία, θα συνέχιζε να έχει επεκτατικές βλέψεις στο νησί μας), διαβεβαίωσαν ότι επιθυμούν λύση στο Κυπριακό. Εκτιμούν, μάλιστα, κατά τις «πηγές του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών», ότι ο Νίκος Αναστασιάδης, είναι αξιόπιστος συνομιλητής.

Ο Πρόεδρός μας, απέσπασε για άλλη μία φορά, τα εγκώμια της Άγκυρας. Όταν είχε εκλεγεί ο κ. Αναστασιάδης, ο Νταβούτογλου δήλωσε ενθουσιασμένος επειδή ένας πολιτικός ηγέτης ο οποίος υποστήριξε το σχέδιο Ανάν, ανέλαβε την εξουσία στην εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία, άλλως ελληνοκυπριακή διοίκηση, άλλως φυλή του Αμαζονίου που δεν αναγνωρίζεται από την Τουρκία ότι αποτελεί κράτος.
Έτσι όμορφα και ωραία, ασκείται η εθνική μας πολιτική, σε συνεργασία με τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, τον κ. Μητσιάλη και τον κ. Γεροντόπουλο.

Τώρα θα περιμένουμε με αγωνία να δούμε τι θα κάμει ο Ερντογάν ο μεγαλοπρεπής και για την Κύπρο. Πόση φιλευσπλαχνία και μεγαλοψυχία θα επιδείξει αυτός ο «εκσυγχρονιστής» ηγέτης, για εμάς, την άγνωστη φυλή που δεν αποτελεί κράτος και που ζει σε μία εκλιπούσα Δημοκρατία. Θα περιμένει ο κ. Αναστασιάδης να δει με αγωνία αν ο Ερντογάν θα αποδεχθεί να σηκώσει το ασκέρι του από την Κύπρο, να αποδεχθεί ένα ομόσπονδο κράτος με μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια, να αποδεχθεί παραίτηση από τα επεμβατικά «δικαιώματα» της Τουρκίας και επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους. Θα αναμένει επίσης, ο Πρόεδρος μας, τον κ. Τζο Μπάιντεν, να πάει στην Άγκυρα και να πείσει τον Ερντογάν να επιστρέψει την Αμμόχωστο χωρίς όρους, στους νόμιμους κατοίκους της και να λύσει το Κυπριακό σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές αξίες. Και μέχρι να περιμένει να τα δει όλα αυτά, αυτό που φοβάται, θα γίνει πραγματικότητα: Η λύση θα μετατεθεί σε βάθος χρόνου, τα τετελεσμένα θα παγιωθούν και η διχοτόμηση θα νομιμοποιηθεί.

Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Σημασία, έχει ότι οι κατακτητές της Κύπρου ανταποκρίθηκαν «ευγενικά» στη συγχαρητήρια επιστολή του Προέδρου της εκλιπούσας Δημοκρατίας μας, και αφού δεν επέστρεψαν την επιστολή στον αποστολέα της, αυτό είναι καλό σημάδι και δημιουργεί ελπίδες...

Θυμάται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, πόσους Προέδρους και πόσους Πρωθυπουργούς άλλαξε η Τουρκία από το 1974; Υπήρξε έστω και ένας που απέστη έστω και κατά ένα ιώτα από την πανεθνική πολιτική που ασκεί η Άγκυρα στο Κυπριακό; Που αποδέχθηκε ένα κράτος, μία κυριαρχία, άρση της στρατιωτικής κατοχής, εγκατάλειψη των ζυριχικών «δικαιωμάτων» της;
Αν διείδε έστω και την παραμικρή ουσιώδη απόκλιση, τότε δικαιούται να ελπίζει. Αν όχι, τότε να αρχίσει να φοβάται ότι συντελείται αυτό που φοβόταν: Η περαιτέρω τσιμεντοποίηση της διχοτόμησης με μη αναστρέψιμα πλέον περιθώρια. Και με δική του συνυπευθυνότητα...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Μας δουλεύουν
Αφού μας κορόιδευαν και συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν ότι οι τράπεζές μας είναι οι ισχυρότερα κεφαλαιοποιημένες τράπεζες στην Ευρώπη, προς τι ο κίνδυνος πτώχευσης και κουρέματος των καταθέσεων; Ποιος κοροϊδεύει ποιον, εκτός όλοι τον λαό;