Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα, οι πολίτες αποκρούουν και το κοινό ανακοινωθέν και την οικονομική πολιτική

Είναι φανερό από τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, ότι οι πολιτικές του Προέδρου Αναστασιάδη και του κόμματός του απορρίπτονται από τους πολίτες. Οι αρνητικές κρίσεις, για τον ίδιο τον Πρόεδρο, είναι περισσότερες από τις θετικές. Συνήθως, οι εκάστοτε Πρόεδροι, στα πρώτα στάδια της θητείας τους, απολαμβάνουν μεγαλύτερα ποσοστά αποδοχής από τους πολίτες.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, από τον πρώτο χρόνο της προεδρίας του, συγκεντρώνει αρνητικές εκτιμήσεις. Καταδεικνύεται, επίσης, μέσα από τις τάσεις, η απόρριψη της πολιτικής του στο Κυπριακό, η απόρριψη των ευρωπαϊκών αγκυλώσεών του και επικρατεί γενικώς η εκτίμηση ότι η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο και οι πολίτες γίνονται φτωχότεροι και δυστυχέστεροι. Όλη η προπαγάνδα του κυβερνητικού και κομματικού μηχανισμού, για τις "θετικές εξελίξεις" στο Κυπριακό και για τη "θετική πορεία" της οικονομίας, δεν αποδίδει.

Μερικά από τα στοιχεία αυτά ανέδειξε και η προχθεσινή δημοσκόπηση του "Σίγμα".
Εντύπωση, όμως, προκάλεσε η προσπάθεια της Ελένης Θεοχάρους να δικαιλογήσει όσα αρνητικά προκύπτουν για την κυβερνητική πολιτική και την Ευρώπη, αναφέροντας για μεν το Κυπριακό, περίπου, ότι είμαστε ακόμη στην αρχή και δεν έχουν διαφανεί τα αποτελέσματα από το κοινό ανακοινωθέν, και όσον αφορά την οικονομία, δεν έχουν ακόμη διαφανεί τα πρώτα σημεία ανάκαμψης.

Η Ελένη Θεοχάρους δεν προσπάθησε, ποτέ, να εκφύγει της αλήθειας και της πραγματικότητας. Ήταν πάντοτε ντόμπρα. Υπήρξε υποστηρικτής της διεκδικητικής γραμμής στο Κυπριακό, και επιτελεί σημαντικό έργο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι γι' αυτό που εκπλήττουν οι σχετικές αναφορές της, κατά τη συζήτηση της δημοσκόπησης του «Σίγμα». Η Ελένη Θεοχάρους δεν μπορεί να παρουσιάζεται υποστηρικτής του κοινού ανακοινωθέντος και να λέγει ότι είναι νωρίς να γίνονται εκτιμήσεις για την πορεία των συνομιλιών. Δεν είναι καθόλου νωρίς. Αντίθετα, νωρίς κτυπά το καμπανάκι κινδύνου για το πού οδεύουμε: Οι τουρκικές θέσεις που κατατίθενται, είναι συνομοσπονδιακές. Η αναβάθμιση του ψευδοκράτους, εμφανέστατη. Η συμπεριφορά της Άγκυρας, έκδηλη. Συνεπώς, μεγαλύτερα δείγματα τού τι θα αποφέρει το κοινό ανακοινωθέν, δεν χρειάζονται. Καλύτερα δεν θα υπάρξουν. Χειρότερα αναμένονται.

Όσον αφορά την οικονομική κατάσταση, είναι και εδώ αρκετά τα δείγματα για το τι απέφερε η εμμονή στις ευρωπαϊκές-τροϊκανές τακτικές. Κουρέματα, 78 χιλιάδες ανέργους, 48 χιλιάδες πεινασμένους, ιδιωτικοποιήσεις πυλώνων εθνικής ασφάλειας, εκποιήσεις σπιτιών, κλείσιμο επιχειρήσεων, χρεοκοπία μικρομεσαίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων και πολλά άλλα. Περιμένουμε, δηλαδή, να δούμε χειρότερα για να αντιληφθούμε πού μας οδηγούν οι ευρωπαϊκές επιλογές;

Αλλά και ο εκπρόσωπος του δεύτερου μεγάλου πολιτικού κόμματος, δεν τα πήγε καλύτερα. Ο Σταύρος Ευαγόρου μάς είπε ότι το ΑΚΕΛ είναι η μόνη πολιτική δύναμη, η οποία μπορεί να αντισταθεί στον οικονομικό αρμαγεδδώνα. Λησμονεί ότι η καταστροφή ξεκίνησε επί διακυβερνήσεως ΑΚΕΛ. Και δεν μπορεί εκείνοι που άνοιξαν τον δρόμο στη δυστυχία του λαού, να προβάλλουν ως σωτήρες. Ούτε νομιμοποιείται ο Σταύρος Ευαγόρου να ρίχνει σε άλλες δυνάμεις τις ευθύνες εκλογής του Νίκου Αναστασιάδη. Τον Νίκο Αναστασιάδη, ανέβασε στην προεδρία του κράτους ο Δημήτρης Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. Με τα ολέθρια λάθη και τις παραλείψεις τους και στο Κυπριακό και στην οικονομία, έστρωσαν χαλί στον Δημοκρατικό Συναγερμό να φθάσει στο Προεδρικό. Η συρρίκνωση των ποσοστών του ΑΚΕΛ δεν οφείλεται μόνο στην απογοήτευση των ψηφοφόρων του από την πολιτική που άσκησε. Είναι και μία μορφή διαμαρτυρίας, επειδή το ΑΚΕΛ έγινε το εφαλτήριο του ΔΗΣΥ.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Η άλωση του ΔΗΚΟ
Όπως κατέδειξε η δημοσκόπηση του «Σίγμα», το ΔΗΚΟ έχει τη μεγαλύτερη διαρροή προς τον ΔΗΣΥ, από όλα τα κόμματα. Γύρω στο 10% κινείται προς τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Αυτή η τάση επιβεβαιώνει πανηγυρικά την εκτίμηση που είχα κάμει σε πολύ παλαιότερο χρόνο, ότι κάθε φορά που το ΔΗΚΟ συνεργάζεται με τον ΔΗΣΥ, αλώνεται εκ των έσω και τα ποσοστά του συρρικνώνονται. Για την τωρινή άλωση, η νέα ηγεσία του ΔΗΚΟ ας αναζητήσει τους υπευθύνους, σε όσους πρωτοστάτησαν στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Αναστασιάδη, όσους συνομολόγησαν την προεκλογική συνεργασία μαζί του, και στους αποστάτες. Ακόμη και σήμερα υπάρχει ομάδα που υποστηρίζει ότι το ΔΗΚΟ έπρεπε να παραμείνει στην Κυβέρνηση Αναστασιάδη. Με όλες αυτές τις τάσεις, πώς μπορεί το ΔΗΚΟ να πάει μπροστά;