Αλληλοκατηγορήθηκαν και αλληλοενοχοποιήθηκαν

Πόσοι πολιτικοί πρέπει να βρεθούν στο εδώλιο για την οικονομική καταστροφή που προκάλεσαν;

Διερωτόμαστε, προς τι όλη εκείνη η παράσταση των βουλευτών στην ολομέλεια της Βουλής και οι κουραστικές, στερεότυπες και χιλιοειπωμένες θέσεις που ακούει ο λαός τα τελευταία χρόνια, σχετικά με το οικονομικό έγκλημα; Για να κάνουν σόου; Ποια ωφελιμότητα προέκυψε; Αρκούσαν μόνο οι ομιλίες των αρχηγών ή εκπροσώπων κομμάτων και η συνεδρία να ελύετο. Δεν εχρειάζοντο όλες εκείνες οι φλυαρίες που ακολούθησαν.
Κατά τα άλλα, τι άκουσαν -όσοι άκουσαν- οι πολίτες; Τίποτε το αξιόλογο, πέραν της στερεότυπης κοινής θέσης «να τιμωρηθούν οι ένοχοι και να υπάρξει κάθαρση». Τι πράττουν, πώς πιέζουν και πώς ενεργούν, οι πολιτικοί για να επιταχυνθούν οι έρευνες; Πέραν των λόγων, πώς συμβάλλουν για να οδηγηθούν οι ένοχοι στο δικαστήριο; Ελάχιστα.

Μέσα όμως από τις ομιλίες και τις αλληλοκατηγορίες, ανεδείχθη η συνυπευθυνότητα των δύο μεγάλων παρατάξεων, στην οικονομική καταστροφή του τόπου. Όσα είπαν εναντίον αλλήλων, οι ομιλητές των δύο μεγάλων κομμάτων, είναι τα περισσότερα ορθά. Άρα; Και οι δύο κυβερνήσεις, τόσο η προηγούμενη, όσο και η σημερινή, άλλη περισσότερο, άλλη λιγότερο, ευθύνονται για την καταστροφή της οικονομίας. Το πολιτικό σύστημα, το οποίο διαπλεκόταν και αλληλοεστηρίζετο με το οικονομικό σύστημα, κατέστρεψαν τον τόπο. Αλλά κανένας, μα κανένας βουλευτής δεν αξίωσε και την τιμωρία του εαυτού του για όσα δεκαετίες ψήφιζαν και οδηγούσαν στη δημοσιονομική λεηλασία. Πότε θα οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης όσοι πολιτικοί, ανεξάρτητα σε ποια πολιτική παράταξη ανήκουν, έχουν ευθύνες για την καταστροφή του τόπου;

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, προς πίστιν του, ανέλαβε τον ρόλο της συλλογικής επίρριψης ευθυνών σε όλους, για την καταστροφή. «Δεν δηλώνω, ούτε εγώ, ούτε η παράταξή μου, αναμάρτητοι», είπε. «Το να ικανοποιούμε αιτήματα και να μετακυλούμε προβλήματα στους επόμενους, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Όλοι κοιτάζαμε την επανεκλογή μας, το πολιτικό μας συμφέρον, αγνοώντας ότι με τις πολιτικές αυτές ομηροποιούσαμε το μέλλον των παιδιών μας... Το πρόβλημα της οικονομίας ήταν η νοοτροπία των Κυπρίων. Όλοι, νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτος, έμαθαν να ζουν με δανεικά, δημιουργώντας μία επίπλαστη ευμάρεια... Καλώ τους πολιτικούς να σταματήσουν να κάνουν τις αθώες περιστερές».

Σε χρόνο ανύποπτο, ο υπογράφων είχε τονίσει ότι η αρχή της οικονομικής καταστροφής της Κύπρου είχε ξεκινήσει πολύ ενωρίτερα και η εκθεμελίωση συνετελέσθη επί κυβερνήσεως Χριστόφια, με την ανεύθυνη διαχείριση των δημοσιονομικών και τα εγκλήματα των τραπεζιτών. Όμως, όλες οι κυβερνήσεις, όλες οι βουλές, όλα τα κόμματα, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, πρόσθεταν το δικό τους καρφί στην ταφόπετρα της κυπριακής οικονομίας. Με τα βολέματα των ημετέρων στον δημόσιο και ημικρατικό τομέα, με τους γενναιόδωρους μισθούς, με τα σκανδαλώδη επιδόματα, με τα σκάνδαλα, τις διαπλοκές τους με το οικονομικό κατεστημένο. Με τις κλοπές, τις ατιμωρησίες, τις σπατάλες, τις κακοδιαχειρίσεις.

Απλώς για να έχουν δικές τους τις μεγάλες δεξαμενές ψηφοφόρων. Άρμεγαν και το τελευταίο ίχνος γάλατος, ενώ πίστευαν ότι οι «παχιές αγελάδες» ήταν ανεξάντλητες, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το πολιτικό τους συμφέρον. Ώθησαν τον λαό στην ίδια συμπεριφορά, στην επίδειξη, στον ατομικισμό, στη σπατάλη και στο εύκολο κέρδος. Μέχρι που στέρεψαν οι βρύσες, μέχρι που οι παχιές αγελάδες κατάντησαν ισχνότατες και δεν είχαν πλέον γάλα. Ήλθε και η παγκόσμια οικονομική κρίση, μας γονάτισε εντελώς, αλλά ούτε και τότε οι πολιτικοί έβαλαν μυαλό. Ούτε και σήμερα, ακόμη, αλλάζουν συμπεριφορές και νοοτροπία. Θυσίασαν τα παιδιά μας, τα έσπρωξαν στην ανεργία, στα κοινωνικά συσσίτια και στη μετανάστευση, αλλά επιμένουν ακόμη και σήμερα να διαπλέκονται και να αναζητούν το κέρδος μέσα από τη δυστυχία του λαού. Προβλέπουμε: Αν ποτέ επιτύχουμε να σταθούμε στα πόδια μας, με την ίδια νοοτροπία θα συνεχίσουν και με τον ίδιο τρόπο θα πολιτεύονται.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Η νέα συμμαχία
Κάποτε, στα χρόνια μετά την εισβολή, ήταν του συρμού το σύνθημα «Ελλάς-Κύπρος-Γαλλία συμμαχία». Τώρα και μετά τις θριαμβολογίες ότι πετύχαμε «στρατηγική συμμαχία» με τη Γερμανία, μπορούμε να αναφωνήσουμε: «Κύπρος-Γερμανία συμμαχία». Άλλωστε, δεν είναι με ψευδαισθήσεις και ευσεβοποθισμούς που συντηρείται αυτή η χώρα;