Όταν οι Κενεβέζος-Φωτίου αρνούνταν ότι έλαβαν υποσχέσεις του Προέδρου για διορισμό σε νέες θέσεις

Στις 12 Μαρτίου 2014, ο τελών τότε υπό παραίτηση, Υπουργός Άμυνας, Φώτης Φωτίου, απαντώντας σε δηλώσεις του Προέδρου του ΔΗΚΟ, για κάποιους που επιδιώκουν πολιτειακά αξιώματα και καρέκλες, δήλωσε τα εξής: "Αυτό θα το δούμε, και θα απαντήσουμε και σε αυτό την ώρα που πρέπει, αν περί καρέκλας ή όχι, οι λόγοι της παραίτησής μας".

Τρεις ημέρες αργότερα, στις 16 Μαρτίου, ο ίδιος δήλωνε: "Επειδή ακούονται και γράφονται πολλά ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μάς υποσχέθηκε, δεσμεύτηκε μαζί μας, πριν από την αναστολή της συμμετοχής μας στο κόμμα, καμία υπόσχεση, καμία δέσμευση δεν υπήρχε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για κανέναν μας".

Νωρίτερα, στις 12 Μαρτίου, ο τελών επίσης υπό παραίτηση, Υπουργός Παιδείας Κυριάκος Κενεβέζος, απαντώντας στις κατηγορίες ότι θα ευεργετηθούν με διορισμούς σε άλλα αξιώματα, για την υποστήριξη που πρόσφεραν στον Πρόεδρο, απάντησε: "Οι ώρες, οι μέρες, θα δείξουν ποιοι από εμάς επέλεξαν να εκδώσουν ανακοινώσεις και αποφάσεις, σε σχέση με την παρουσία τους στο ΔΗΚΟ, στη βάση της καρέκλας ή του θρόνου που επιλέγουν να διεκδικήσουν".

"Οι ώρες, οι μέρες" απέδειξαν, πράγματι, ότι: Οι κύριοι Φωτίου και Κενεβέζος έλαβαν ως αντάλλαγμα της υποστήριξής τους προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και της ανυπακοής προς το κόμμα τους, δύο καρέκλες. Ο μεν Κενεβέζος διορίστηκε Πρεσβευτής στην Αθήνα, ο δε Φωτίου προαλείφεται ως επικεφαλής του υπό ίδρυσιν Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.

Οι δύο άνδρες διέψευδαν ότι είχαν λάβει υποσχέσεις από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι θα διορίζοντο σε άλλες θέσεις, τη στιγμή κατά την οποία, από τότε, οι πληροφορίες ήταν συνεχείς, ότι ο Κυριάκος Κενεβέζος θα διοριζόταν στη θέση του Πρεσβευτή στην Αθήνα, και ο Φώτης Φωτίου θα ελάμβανε διορισμό σε άλλη θέση.

Άλλωστε κανένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν ξέφυγε του κανόνα, να επιβραβεύει όσους ανήκαν σε άλλους πολιτικούς χώρους από τον δικό του, και τον στήριξαν σε καιρούς δοκιμασίας. Μπορεί αυτό να θεωρείται από κάποιους ως ανθρώπινο στοιχείο, και από άλλους ως επιβράβευση της αποστασίας.

Ο Κυριάκος Κενεβέζος και ο Φώτης Φωτίου είχαν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα να διαφωνήσουν με τις επιλογές του Νικόλα Παπαδόπουλου και να αποχωρήσουν, ακόμη, από το κόμμα. Αλλά ως ''ιστορικά στελέχη", όπως διατείνονται, είχαν υποχρέωση να μην αποδεχθούν άλλες καρέκλες που θα τους προσέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε αντάλλαγμα για τη στήριξη που του πρόσφεραν. Έτσι θα είχαν και το τεκμήριο της προσήλωσής τους σε αρχές. Θα μπορούσαν να βγουν και να πουν στον κόσμο του ΔΗΚΟ, αλλά και ευρύτερα στους πολίτες: "Ιδού, κύριοι, εμείς διαφωνήσαμε με τον Πρόεδρο του κόμματος, για λόγους αρχής. Δεν ανταλλάξαμε, ή δεν δεχθήκαμε να ανταλλάξουμε τη διαφωνία μας με νέες καρέκλες που μας προσεφέρθησαν".

Δεν τον έπραξαν. Και σαφέστατα μένουν εκτεθειμένοι.
Από την άλλη πλευρά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έπρεπε να ενεργήσει κατά τρόπο, ο οποίος μπορεί να ερμηνευθεί ότι επιβραβεύει την αποστασία. Εγράφη ότι με την προσφορά αξιωμάτων στα δύο πρώην ΔΗΚΟϊκά στελέχη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιχειρεί να διατηρήσει γέφυρες με ΔΗΚΟϊκά στελέχη και ψηφοφόρους που διαφωνούν με τον Νικόλα Παπαδόπουλο και την αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση.

Δεν γνωρίζουμε αν αυτές είναι οι προθέσεις και οι σκέψεις του Προέδρου Αναστασιάδη. Εάν είναι όντως αυτές, τότε θα επιβεβαιώσει τις καταγγελίες του Νικόλα Παπαδόπουλου, ότι επιχειρεί να διεμβολίσει το ΔΗΚΟ.
Σε μία περίοδο, όπου το πολιτικό σύστημα αποτελεί για τους πολίτες κόκκινο πανί, πιστεύουμε ότι τέτοιες ενέργειες πρέπει να αποφεύγονται. Δεν προσφέρονται για διόρθωση των στρεβλώσεων.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
 

Κορόιδα

"Βγαίνουμε στις αγορές, εκδίδουμε ομόλογα, κορόιδα. Η οικονομία επανέρχεται στην ανάκαμψη", θριαμβολογεί η Κυβέρνηση.
Τι σημαίνει ''βγαίνουμε στις αγορές και εκδίδουμε ομόλογα";
Σημαίνει είτε ότι ξαναμπαίνουμε σε ένα νέο κύκλο δανεισμού, ή τα λεφτά της Τρόικας δεν επαρκούν και το κράτος ζητά και άλλο χρήμα, για να τα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Επισημαίνουμε ότι το κράτος δεν έχει χρήματα να εφοδιάσει τα νοσοκομεία με αναλώσιμα.
Επιστροφή, εν ολίγοις, στην παλαιά τακτική του ανεξέλεγκτου δανεισμού.