Διακήρυξαν το «εφικτό» και το κατέστησαν ανέφικτο και ευκταίο
Συνυπεύθυνοι με την Τουρκία
Αναστασιάδης, Αβέρωφ και Κυπριανού
Γιατί επικρίνουμε τον Ακιντζί, όταν δηλώνει πως είναι αδύνατο να υπάρξει οποιαδήποτε εξέλιξη εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας στον "νότο";
Ο κατοχικός ηγέτης είπε την αλήθεια. Μπορεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να χειριστεί εποικοδομητικά και σοβαρά το Κυπριακό, φορώντας φουστανέλα;
Δεν είναι το Προεδρικό και ο ΔΗΣΥ, οι οποίοι βυθισμένοι στις ψευδαισθήσεις τους, ήταν έτοιμοι να ζητήσουν αναβολή των Προεδρικών ("για να μην επηρεασθεί το εθνικό θέμα"), εάν ευρισκόμαστε σε ακτίνα συμφωνίας;
Δεν είναι οι ίδιοι που εισηγούντο αναβολή βουλευτικών και δημοτικών εκλογών, προκειμένου να μην επηρεασθούν οι διαπραγματεύσεις και χαλάσει το... εύκρατο κλίμα;
Η προεκλογική περίοδος, είτε το θέλουμε είτε όχι, δεν προσφέρεται για επίλυση σοβαρών προβλημάτων. Είναι περίοδος ανέξοδων υποσχέσεων, επικοινωνιακών πρακτικών, επίδειξης φιλοζωϊκών αισθημάτων και αλίευσης ψήφων.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, πρώτος πετάχτηκε από το μισοβυθισμένο καράβι της χρεοκοπημένης πολιτικής του, όταν αντελήφθη πως η λύση που βρισκόταν μέσα στις ψευδαισθήσεις του, δεν θα εγκρινόταν από τον κυπριακό Ελληνισμό. Και αν το επιχειρούσε, θα εισέπραττε ένα νέο ηχηρότερο χαστούκι, το οποίο θα ενταφίαζε οριστικά την πολιτική του σταδιοδρομία. Έκανε στροφή 180 μοιρών και ενώ πρόβαρε το φέσι, αποφάσισε να ενδυθεί τη φουστανέλα. Ήταν τότε που, ο Νίκος Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ, αποφάσισαν να προχωρήσουν στη μεγάλη μετάλλαξη.
Έχει δίκαιο ο Μουσταφά Ακιντζί όταν δηλώνει πως "από τον Σεπτέμβριο του 2016, ήρθαμε αντιμέτωποι με μία διαφορετική ελληνοκυπριακή ηγεσία. Τον Σεπτέμβριο του 2016 στη Νέα Υόρκη, τον Νοέμβριο του 2016 στο Μον Πελεράν, τον Ιανουάριο του 2017 στη Γενεύη, και τελικά τον Ιούνιο του 2017 στο Κραν Μοντανά, ήρθαμε αντιμέτωποι με έναν συνομιλητή, που δεν είχε πρόθεση, ούτε βούληση για λύση και είχε απομακρυνθεί από την πραγματικότητα και τη λογική...".
Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια. Η Τουρκία και ο Ακιντζί ποτέ δεν είχαν μεταλλαχθεί και ποτέ δεν είχαν αλλάξει πρόσωπο και πολιτική. Πάντοτε ήταν αμετακίνητοι στις αποφάσεις και στους διαχρονικούς τους στόχους. Πάντοτε είχαν ως στόχο, μέσω μίας διζωνικής λύσης, να καταλήξουν στην τουρκοποίηση της Κύπρου. Όσο καιρό διαπραγματευόταν ο Νίκος Αναστασιάδης, διαπραγματευόταν μία λύση θνησιγενή, λύση τουρκικών προδιαγραφών, λύση θανάτου για τον κυπριακό Ελληνισμό. Το γνώριζε. Επιχειρούσε με διάφορες αποφάσεις, διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα, με παραπλανήσεις και διαστρεβλώσεις, να σερβίρει στον κυπριακό λαό μία εικόνα ψεύτικη και ωραιοποιημένη. Διαβεβαίωνε πως διαπραγματευόταν λύση δίκαιη, λύση ευρωπαϊκή, λύση επανένωσης και απαλλαγής από την κατοχή. Ενώ γνώριζε πως διαπραγματευόταν λύση θνησιγενή, λύση ρατσιστική, λύση νομιμοποίησης των τετελεσμένων της βίας και της κατοχής, λύση η οποία θα καθιστούσε την Τουρκία απόλυτο κυρίαρχο στην Κύπρο.
Όταν αντελήφθη πως ούτε μία πρόνοια της συμφωνίας που θα αποδεχόταν, δεν επρόκειτο να γίνει αποδεκτή από τον κυπριακό Ελληνισμό, ξεκίνησε αργά-αργά και μεθοδευμένα, να "κάνει νερά". Να μεταμφιέζεται και να μεταλλάσσεται.
Θυμούνται πολύ καλά οι αναγνώστες της "Σημερινής", ότι φορτικά οι αρθρογράφοι της εφημερίδας τον προκαλούσαμε συχνότατα, αφού διατυμπάνιζε καθημερινά την "ωραιότητα" της λύσης που διαπραγματευόταν, να μη χάνει χρόνο. Να πάει και να την υπογράψει. Και να την παραπέμψει σε δημοψήφισμα ενώπιον του λαού. Δεν το έπραξε. Γιατί; Επειδή εγνώριζε ότι παραπλανούσε και η λύση επανένωσης που προπαγάνδιζε, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά λύση τουρκικών προδιαγραφών.
Δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνη η Τουρκία για το ναυάγιο. Είναι συνυπεύθυνες και οι πολιτικές Αναστασιάδη-Αβέρωφ-Κυπριανού. Η Τουρκία ήταν πάντοτε συνεπής στο διαχρονικό σχέδιό της για τουρκοποίηση της Κύπρου. Ασυνεπείς και ανερμάτιστοι, ονειροπόλοι και αιθεροβατούντες, βυθισμένοι στις ψευδαισθήσεις και στις καταστροφικές κομματικές φιλοσοφίες τους ήταν οι προαναφερθέντες τρεις ηγέτες μας.
Διακήρυξαν και οι τρεις την "πολιτική του εφικτού". Και το κατέστησαν το "εφικτό" τους, ανέφικτο και ευκταίο...
