Κύριε Πρόεδρε, αποσυρθείτε...
Δεν υπάρχει πλέον χώρος και χρόνος
για αντιγραφή και συνέχιση πολιτικών
ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ
Aν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θέλει να βοηθήσει πραγματικά τον τόπο και την εθνική του υπόθεση, αλλά και να απαλλάξει τον διάδοχο του από τα πολλά και ασήκωτα βαρίδια της πολιτικής του, τότε όφειλε να αναγγείλει στο διάγγελμα του, ότι αποσύρεται από την προεδρία και προκηρύσσει πρόωρες προεδρικές εκλογές. Μόνο έτσι θα μπορεί να χαραχθεί η κατά το δυνατόν, νέα πολιτική στο Κυπριακό και να περισωθούν όσα μπορούν να περισωθούν από την ολέθρια πολιτική που ασκήθηκε τα τελευταία πέντε σχεδόν χρόνια.
Δεν αμφισβητούμε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ούτε πατριωτισμό, ούτε πατριωτικά κίνητρα. Ούτε και πολιτική ευφυία. Του αποδίδουμε, όμως, καταστροφική εμμονή σε προσωπικές πολιτικές και προσήλωση σε κομματικές φιλοσοφίες, όπως τις κληρονόμησε μέσα από την πολυετή παρουσία του στον χώρο του Δημοκρατικού Συναγερμού. Μία φιλοσοφία αλλοπρόσαλλη και προσανατολισμένη σε κάθε γούστο. Πότε εθνικοφρονούσα, με λάβαρο το ηρωϊκό "την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω", και πότε υποταγμένη στις υποδείξεις των αγγλοαμερικανών, της αποενοχοποίησης της Τουρκίας και των παραινέσεων για αποκοπή του ομφαλίου λώρου, με την Ελλάδα.Με κορωνίδα αυτής της πολιτικής, την αποδοχή του τουρκικού σχεδίου Ανάν και την τελευταία πενταετή πολιτική παράδοσης του Νίκου Αναστασιάδη.
Αυτή η πολιτική, με τόπο ταφής το Κρανς Μοντάνα, εσήμανε το τέλος. Απέδειξε στον Νίκο Αναστασιάδη και τους λοιπούς συνδιαχειριστές του Κυπριακού, αυτά τα οποία όφειλαν να διαγνώσουν από την 20η Ιουλίου 1974. Ότι η Τουρκία ήλθε και έβαλε κρικέλια στην Κύπρο. Ήλθε για να μείνει και όχι απλώς να μείνει, αλλά μέσω μίας τουρκικής λύσης, να επεκτείνει την πλήρη κατάκτηση της Κύπρου, μέχρι την Πάφο. Όσοι αγνοούν ή δεν έχουν διαβάσει το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ, ας επωφεληθούν να το πράξουν. Περιέχεται στο τελευταίο βιβλίο του Κώστα Ν. Χατζηκωστή "Έξι Προεδρικά Πορτραίτα". Ακούσαμε σήμερα, από τον Γιώργο Περδίκη, ότι στη διάρκεια μίας έντονης αντιπαράθεσης του Προέδρου Αναστασιάδη με τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, ο Πρόεδρος του υπενθύμισε το σχέδιο Ερίμ. Καλά, αν το εγνώριζε από καιρό, γιατί χρειάστηκαν πέντε χρόνια να το χωνέψει; Γιατί από την πρώτη ημέρα της ανάληψης της διακυβερνήσεως, δεν εχάραξε πολιτική δια της οποίας θα ανατρέποντο οσα ο επιφανής Τούρκος συνταγματολόγος, προφήτευε για το τραγικό τέλος του κυπριακού ελληνισμού, αλλά αντίθετα ο Πρόεδρος έπραξε ό,τι μπορούσε για να το διευκολύνει;
Εμείς οι Ελληνοκύπριοι είχαμε το θλιβερό, περισσότερο τραγικό προνόμιο, να είμαστε τα θύματα μίας καταστροφικής σκυταλοδρομίας ηγετών μας, οι οποίοι, ξεκινούσαν πάντοτε με τη σκυτάλη μίας πολιτικής την οποία ελάμβαναν από τον προηγούμενο ηγέτη. Ακόμη και οι λεγόμενοι διεκδικητικοί και "απορριπτικοί" ηγέτες, μπορεί να εκκινούσαν στη βάση μίας διαφορετικής πολιτικής, αλλά στο τέλος, για διάφορους λόγους, τα εθαλάσσωναν και επέστρεφαν στη ρομαντική γραμμή των προκατόχων τους. Όλοι οι ηγέτες μας εβαρύνοντο με μία τραγική κληρονομιά. Εκείνη της διζωνικής ομοσπονδίας. Την οποία, τουλάχιστον δεν προσπάθησαν να βελτιώσουν σε μία υποφερτή ομοσπονδία, αλλά αντίθετα την κατέστησαν ακόμη επαχθέστερη συζητώντας λύση δύο κρατών.
Ο κάθε επόμενος ηγέτης, φωνασκούσε σε προεκλογικές περιόδους για το λανθασμένο, το ολέθριο της πολιτικής του προηγούμενου, αλλά με την εκλογή του, έπραττε εκείνο το οποίο κατηγορούσε τον προηγούμενο. Συνέχιζε να φέρει τα δεσμά της πολιτικής του προκατόχου του και σε γενικές γραμμές να κινείται στην πολιτική του προηγούμενου. Φωνασκούσε ο Αναστασιάδης και θεωρούσε καταστροφικές τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ, υπέγραφε προεκλογικά μανιφέστα ότι θα τις απέρριπτε και ιδού σήμερα, τις έχει αποδεχθεί όλες.
Με αυτή τη νοοτροπία όλων σχεδόν των ηγετών μας, ήταν δεδομένο πως θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου, και ο κυπριακός ελληνισμός θα πλήρωνε το βαρύτατο τίμημα και τον ακριβό λογαριασμό. Ο Δημήτρης Χριστόφιας του ΑΚΕΛ ήταν ο προτελευταίος των "Μοϊκανών" . Και ο Νίκος Αναστασιάδης ο τελευταίος. Δεν άφησαν ίχνος ελπίδας στον λαό, ότι μπορεί πλέον να ανατραπούν τα καταστροφικά αποτελέσματα του Βατερλώ του Κρανς Μοντάνα. Έκλεισε ο κύκλος της διζωνικής, έκλεισε ο κύκλος του ψευδεπίγραφου διακοινοτικού διαλόγου, έκλεισε ο κύκλος της ανατροπής των τουρκικών θέσεων. Ο Θεός και ο χρόνος, μας έδωσαν την τελευταία ευκαιρία στα 43 χρόνια να κόψουμε τα κρικέλια με τα οποία η Τουρκία αιχμαλώτισε την Κύπρο, και οι ηγέτες μας σπατάλησαν τον χρόνο σε ψευδαισθήσεις, ευσεβοποθισμούς, παραπλανήσεις και αυτοσχεδιασμούς.
Ο επόμενος ηγέτης θα βρει ερείπια στο Κυπριακό. Θα κληθεί να περισώσει όσα περισώζονται. Και να αντιμετωπίσει άμεσους και ορατούς κινδύνους. Ούτε η διζωνική ομοσπονδία μπορεί πλέον να βρίσκεται μπροστά του, ούτε ο ψευδοδιάλογος να αποτελεί αυτοσκοπό του. Ξεκινά από μηδενική βάση, πλέον το Κυπριακό. Τα ποσοστά επιτυχίας είναι ισχνότατα. Αλλά υπάρχουν ακόμη παράγοντες που μπορούν να αξιοποιηθούν. Υπάρχουν συμμαχίες που πρέπει να αναζητηθούν. Υπάρχει ακόμη Κυπριακή Δημοκρατία που πρέπει να ενισχύσουμε, οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά, θεσμικά. Αλλά ποτέ πια δεν πρέπει να επιστρέψουμε σε πολιτικές Αναστασιάδη και Χριστόφια, ποτέ πια δεν μπορούμε να έχουμε ηγέτες με λάβαρο ενδοτικές, διζωνικές πολιτικές.
Γι αυτό, καλούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να αποσυρθεί. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια επανάληψης και αντιγραφής πολιτικών ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Αυτές οι πολιτικές συνετρίβησαν στο Κρανς Μοντάνα, ετάφησαν και άφησαν πίσω τους ερείπια για την εθνική υπόθεση. Δεν προσφέρονται προς νεκρανάσταση...
