Ο μινιμαλισμός σε πλήρη έξαρση

 

Το μόνιμο παπαγαλητό της Κυβέρνησης και των ηγεσιών ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ προς τους διαφωνούντες με την πολιτική τους, είναι τούτο! "Πέστε μας, επιτέλους, ποια είναι η δική σας στρατηγική. Δώστε προτάσεις να τις μελετήσουμε". Στα τεσσεράμισι χρόνια, τα κόμματα που διαφωνούν με την πολιτική Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ έχουν υποβάλει τόσες προτάσεις, και έχουν επαναλάβει τόσες πολλές φορές τις θέσεις τους, ώστε κωφοί αν ήταν οι συνδιαχειριζόμενοι το Κυπριακό, θα άκουαν, και πολιτικά ανάπηροι αν παρουσιάζονταν, θα αντιλαμβάνοντο. 

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού, ούτε ακοής στερούνται, ούτε πολιτικά ανάπηροι είναι. Πάσχουν, όμως, από μία ανίατη ασθένεια. Έχουν αλλεργία σε διαφορετικές, από τη δική τους πολιτική, πολιτικές. Διακρίνονται από τόση αλαζονεία και παπισμό, ώστε μόνο τις δικές τους πολιτικές θεωρούν σοφές. Δεν ανέχονται άλλες, δεν συζητούν καμία άλλη, και μπορεί να φωνάζουν για λόγους εντυπώσεων, πως θέλουν να ακούσουν διαφορετικές στρατηγικές, ωστόσο κάθε φορά που τους υποβάλλονται διαφορετικές στρατηγικές, εξοργίζονται και τις απορρίπτουν προτού καν τις μελετήσουν. 

Πριν από μερικές ημέρες ο Νικόλας Παπαδόπουλος υπέβαλε κοινή πρόταση των κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και Αλληλεγγύης για το ζωτικό θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Ένας υπεύθυνος και σοβαρός Πρόεδρος και δύο υπεύθυνες και σοβαρές ηγεσίες κομμάτων, που ειλικρινά θέλουν να υπάρξει προσπάθεια ενότητας, ενόψει, μάλιστα, της κρίσιμης διάσκεψης στην Ελβετία, τι έπρεπε να πράξουν; Είτε τους ικανοποιούσαν είτε όχι οι προτάσεις αυτές, θα καλούσαν τον Νικόλα Παπαδόπουλο σε συνάντηση για να συζητήσουν την πρότασή του. Δεν γίνεται σε μία ολοκληρωμένη πρόταση να μην υπάρχει έστω και ένα θετικό στοιχείο, το οποίο μπορούσε να αξιοποιήσει ο Πρόεδρος και να το εντάξει στην πολιτική του.

Τι έπραξαν όμως; Ο μεν Πρόεδρος δεν έδωσε καμία σημασία. Συνέχισε να ταξιδεύει. Οι δε ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, από την πρώτη κιόλας στιγμή, χωρίς καλά-καλά να μελετήσουν την πρόταση, ξεκίνησαν μία συντονισμένη εκστρατεία απόρριψής της. Με κύριο επιχείρημα, ιδιαιτέρως από πλευράς ΑΚΕΛ, ότι οι θέσεις είναι μαξιμαλιστικές, θα απορριφθούν από την Τουρκία και θα οδηγήσουν σε κατάρρευση των συνομιλιών!

Ο μινιμαλισμός των δύο ηγεσιών σε πλήρη έξαρση. Δεν τους ενδιαφέρει αν οι προτάσεις είναι σύμφωνες με τα συμφέροντα του κυπριακού Ελληνισμού. Δεν τους απασχολεί εάν διά των προτάσεων διεκδικούνται δίκαια του κυπριακού Ελληνισμού. Ο φόβος και η ανησυχία τους είναι μήπως οι προτάσεις απορριφθούν από την Τουρκία! Εχθρεύονται και πολεμούν όσους διεκδικούν. Θέλουν οι προτάσεις να ικανοποιούν την Τουρκία και να μην απορρίπτονται από την κατοχική δύναμη. Σωστά τα τρία συνεργαζόμενα κόμματα τούς απάντησαν πως "η ηγεσία του ΑΚΕΛ, αλλά και η ηγεσία του ΔΗΣΥ, εδώ και εννέα χρόνια, διαπραγματεύονται μόνο με βάση το τι θα δεχόταν η Τουρκία".

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τόσο το ΑΚΕΛ, όσο και ο ΔΗΣΥ στα χρόνια που διαχειρίζονται το εθνικό θέμα, δεν διεκδικούν δικαιώματα του κυπριακού Ελληνισμού, αλλά η επιδίωξή τους είναι να κάνουν τόσες παραχωρήσεις, ώστε να ικανοποιείται η Τουρκία. Δεν διεξάγουν διάλογο διεκδίκησης. Συζητούν όρους παράδοσης. Γι' αυτό και στα τελευταία εννέα χρόνια έχουν εγκαταλειφθεί όλα σχεδόν τα δίκαιά μας, γι'  αυτό και βρισκόμαστε τόσο κοντά στην τουρκική λύση. Είναι αποτέλεσμα μίας απαράδεκτης φιλοσοφίας, "να σώσουμε ό,τι περισώζεται". Το κυρίαρχο αίτημα δεν είναι να άρουμε τις ανησυχίες και να εξαλείψουμε τους φόβους των Ελληνοκυπρίων, αλλά να ικανοποιήσουμε τις ανησυχίες και να αφαιρέσουμε κάθε φόβο των Τουρκοκυπρίων. Γι' αυτό η πολυμερής έγινε πενταμερής, γι' αυτό η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστη εκλιπούσα από τις δύο διεθνείς διασκέψεις, γι' αυτό τα Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, αφαιρέθηκαν από τη λίστα των συμμετασχόντων, γι αυτό η πλήρης κατάργηση των τουρκικών εγγυήσεων υποβαθμίστηκε σε αντικατάσταση, γι' αυτό η πλήρης και άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων μετατράπηκε σε αποχώρηση κατά... δόσεις, γι' αυτό η πλήρης αποχώρηση των εποίκων εξελίχθηκε σε παραμονή της συντριπτικής πλειοψηφίας τους.

Γι' αυτό φτάσαμε τόσο κοντά σε τουρκική λύση και πλέον οι προσδοκίες του κυπριακού Ελληνισμού δεν επικεντρώνονται στη σωστή κρίση και αποφασιστικότητα της ηγεσίας του, αλλά στην αδηφαγία του Ερντογάν...