Πριν από την κρίσιμη πενταμερή του Κρανς Μοντάνα

ο Αβέρωφ Νεοφύτου στέλλει μήνυμα στην Τουρκία ότι

η ελληνοκυπριακή πλευρά εγκαταλείπει το "απόλυτο"

 

O Αβέρωφ Νεοφύτου αποτελεί τον προπομπό των ακραίων ενδοτικών σκέψεων του Προέδρου Αναστασιάδη. Όσα δεν μπορεί να εξαγγείλει ο Πρόεδρος, για να μην εκτεθεί, τα εξαγγέλλει ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Πριν από μερικές ημέρες, μετά τη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, ο κ. Νεοφύτου εξήλθε της αίθουσας και κάλεσε την ελληνοκυπριακή πλευρά "να αφήσει κατά μέρος το απόλυτο" στο θέμα των τουρκικών εγγυήσεων και της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων. Ζήτησε "να προετοιμαστεί η ελληνοκυπριακή πλευρά και για το ενδεχόμενο η Τουρκία να κάμει κάποια κίνηση".

Η σωστή προετοιμασία είναι κάτι το οποίο δεν συζητείται καν. Γι' αυτό και την περασμένη Κυριακή, σε άρθρο μου στη «Σημερινή» της Κυριακής, είχα ζητήσει να υπάρξει σωστός σχεδιασμός από το Εθνικό Συμβούλιο, να χαραχθεί πλάνο αντίδρασης σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο και να είναι έτοιμη η ελληνοκυπριακή πλευρά να απαντήσει με συγκεκριμένα επιχειρήματα, είτε στην περίπτωση που η Τουρκία επιμένει στις αδιάλλακτες θέσεις της είτε κάμει "κάποια κίνηση". Τελικά το Εθνικό Συμβούλιο, μάλλον κατέφυγε σε καφενοκουβέντες, παρά στη χάραξη συγκεκριμένων πολιτικών στην αντιμετώπιση των ενδεχομένων εξελίξεων. 

Το θέμα όμως, είναι, εάν πριν από μία κρίσιμη διαπραγμάτευση νομιμοποιείται ο Αβέρωφ Νεοφύτου να στέλλει μηνύματα στην άλλη πλευρά, ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα επιμένει στις μηδέν εγγυήσεις και στη μηδενική αποχώρηση του Αττίλα, αλλά είναι έτοιμη να συζητήσει άλλες τουρκικές προτάσεις. Και βεβαίως η Τουρκία δεν μας έχει συνηθίσει ποτέ να εγκαταλείπει διαχρονικές απαράδεκτες θέσεις της, όπως η συνέχιση των εγγυήσεων και η  παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

Συμφωνούμε όμως με τον κ. Αβέρωφ ότι η Τουρκία στη νέα πενταμερή, πιθανόν να κάνει "κάποια κίνηση". Είναι πιθανό να κάμει πέντε βήματα μπροστά και ένα πίσω. Δηλαδή να δηλώσει ότι "ανταλλάσσει" τις εγγυήσεις της πάνω σε ολόκληρη την Κυπριακή Δημοκρατία, και τις περιορίζει στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος. Ή να δηλώσει πως δέχεται αποχώρηση στρατευμάτων της, αλλά παραμονή ενός μέρους τους σε τουρκική στρατιωτική βάση. Αυτό διαφοροποιεί κατ' ελάχιστον την παρουσία της στην Κύπρο και μειώνει κατ΄ελάχιστον τις ανησυχίες και τους κινδύνους για την ελληνοκυπριακή πλευρά; Όχι δεν τους μειώνει, αλλά τους πολλαπλασιάζει. Αφενός επειδή τουρκικές εγγυήσεις στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος συνιστούν αναγνώριση ότι η λύση δεν θα είναι ομοσπονδία, αλλά λύση δύο κρατών. Σε κανένα ομόσπονδο κράτος, μία Πολιτεία του τυγχάνει εγγυήσεων από μία τρίτη χώρα. Η ασφάλειά του εξασφαλίζεται από την ομόσπονδη κυβέρνηση. Εξάλλου η νομιμοποίηση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας, μέσω μίας στρατιωτικής βάσης, η παραμονή έστω και ενός Τούρκου στρατιώτη, θα συνιστά εσαεί δαμόκλειο σπάθη επί του κυπριακού Ελληνισμού.

Επειδή η ασφάλεια του κυπριακού Ελληνισμού δεν είναι παίξε-γέλασε, ούτε προσωπικό θέμα του Νίκου Αναστασιάδη και του Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά αφορά το παρόν και το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού και των επόμενων γενιών των Ελληνοκυπρίων, ο κυπριακός Ελληνισμός δικαιούται να ζητά από τους δύο προαναφερθέντες ηγέτες, να του αναλύσουν τι είναι το "απόλυτο" που πρέπει να εγκαταλείψουμε και τι είναι το "εφικτό", το οποίο πρέπει να διεδικήσουμε. Διότι από τη μέχρι τώρα διαχείριση του εθνικού θέματος, η κυβέρνηση και ο ΔΗΣΥ κατέστησαν ακόμη και τα εφικτά, ανέφικτα. Και με τις ενδοτικές φιλοσοφίες τους, τις συνεχείς παραχωρήσεις τους και τις θεαματικές κωλοτούμπες τους έχουν οδηγήσει τις κυπριακές θέσεις τόσο κοντά στις τουρκικές, ώστε είναι θέμα χρόνου να τις προσεγγίσουν πλήρως.

Ο Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ κατηγορούσαν τον Δημήτρη Χριστόφια ότι, χωρίς καμία διαπραγμάτευση και χωρίς καμία πίεση, έσπευσε να αποδεχθεί από αέρος την παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων. Ε, τελικά τον ξεπέρασαν. Προτού καν εισέλθουν σε διαπραγματεύσεις, προτού καν υποστούν την παραμικρή πίεση, αποδέχονται την εγκατάλειψη της διαχρονικής απαίτησης της ελληνοκυπριακής πλευράς, για πλήρη κατάργηση των τουρκικών εγγυήσεων και της άμεσης και πλήρους αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων.

Σε μία διαπραγμάτευση ξεκινάς από το απόλυτο. Κανένας σοβαρός και νουνεχής πολιτικός δεν στέλλει μηνύματα προς τον εχθρό, ότι ξεκινά με παραχωρήσεις. Αυτό έπραξε ο Αβέρωφ Νεοφύτου και αυτό φοβούμαστε πολύ ότι θα πράξει τελικά ο Νίκος Αναστασιάδης. Άλλωστε είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο πλέον, ότι σε κάθε δείπνο και σε κάθε καθοριστική διάσκεψη και συνάντηση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισφραγίζει το τέλος με μία παραχώρηση και μία θεαματική κωλοτούμπα. Αυτό έγινε και στο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου και στα τρία Μον Πελεράν και στη Γενεύη και στην τριμερή της Νέας Υόρκης. Και το  επαναλαμβανόμενο δεν είναι τυχαίο. Γιατί να εξαιρεθεί το Κρανς Μοντάνα;