Ενόψει της δεύτερης Γενεύης, η Κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία όφειλαν να βρίσκονται σε διαρκή διαβούλευση προκειμένου να χαράξουν γραμμή έναντι των κρισίμων διλημμάτων, τα οποία θα αντιμετωπίσουν στην, ομολογουμένως,  καθοριστική διάσκεψη. Αντ' αυτού, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δαπανάται σε συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό, φιλοδοξώντας να ξεπεράσει τον μ. Σπύρο Κυπριανού σε αριθμό περιηγήσεων, η δε αντιπολίτευση αρκείται σε ανακοινώσεις, τις οποίες ο κόσμος κουράστηκε να ακούει και να διαβάζει. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου γυροφέρνει από πρεσβεία σε πρεσβεία, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά τετριμμένα, τα οποία έχουν προ πολλού απαξιωθεί από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, και ο Άντρος Κυπριανού ξεκινά πάλιν από την αρχή, μετά το φιάσκο Σπανού για να αναζητήσει άλλον "εθνάρχη" που θα διασώσει το ΑΚΕΛ από τη συντριβή στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.

Αύριο συνέρχεται το Εθνικό Συμβούλιο, αλλά πιστεύουμε ότι, με τον τρόπο που το διαχειρίζεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το τελευταίο που μπορεί να ελπίζει ο λαός είναι να χαραχθεί ρεαλιστική γραμμή αντιμετώπισης των διλημμάτων που θα προκύψουν στη Γενεύη και να διαμορφωθεί πλαίσιο θέσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς. Στην ουσία, το εθνικό θέμα θα αφεθεί και πάλι στους στιγμιαίους αυτοσχεδιασμούς του Νίκου Αναστασιάδη. Και το Κυπριακό έχει οδυνηρές εμπειρίες κάθε φορά που ο Πρόεδρος αυτοσχεδιάζει.

Αίφνης το μείζον ερώτημα -και δίλημμα- που προκύπτει, είναι τούτο: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ουσιαστικά απεμπολήσει τη διαχρονική θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς, "μηδέν εγγυήσεις, μηδέν στρατεύματα". Η πλήρης κατάργηση των εγγυήσεων και η πλήρης αποχώρηση του κατοχικού στρατού δεν βρίσκονται πλέον στην ατζέντα των Ηνωμένων Εθνών, ούτε καν στην ατζέντα του Προέδρου Αναστασιάδη. Από τη στιγμή που ο Πρόεδρος αποδέχθηκε μεσολάβηση του Γ.Γ. και αναγνώρισε ότι είναι και για την τουρκική πλευρά "ζωτικής σημασίας" το θέμα της ασφάλειας, η κατάργηση των τουρκικών εγγυήσεων και η πλήρης αποχώρηση του Αττίλα έχουν ριφθεί στον κάλαθο των αχρήστων. Έγιναν θυσία στον βωμό του ψευδορεαλισμού. Συνεπώς, τι θα πράξει η ελληνοκυπριακή πλευρά, αν στη Γενεύη, ακόμη και στην "καλύτερη" περίπτωση, η Τουρκία αποδεχθεί όπως οι εγγυήσεις της διατηρηθούν επί του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους και, αντί της πλήρους αποχώρησης του Αττίλα, ζητήσει στρατιωτική βάση στην Κύπρο και διατήρηση μικρότερου αριθμού στρατιωτών;

Θα το αποδεχθεί ο Πρόεδρος και θα επιστρέψει πανηγυρίζοντας, όπως πάντοτε πράττει, ότι κατήργησε τις εγγυήσεις και μείωσε τον αριθμό του τουρκικού στρατού; Αλλά τούτο, όχι μόνο δεν αίρει τις ανησυχίες του κυπριακού Ελληνισμού, αλλά τις μεγιστοποιεί. Τουρκικές εγγυήσεις που να καλύπτουν το τουρκικό συνιστών κράτος δεν αποτελούν τίποτε άλλο, παρά αναγνώριση συνομοσπονδίας και όχι ομοσπονδίας. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει ομοσπονδία, της οποίας η μία Πολιτεία βρίσκεται υπό την εγγύηση τρίτης δύναμης. Η ασφάλεια όλων των Πολιτειών βρίσκεται κάτω από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Τουρκική βάση στην Κύπρο με παραμονή ακόμη και ελάχιστου αριθμού Τούρκων στρατιωτών, συνιστά διαρκή και άμεση απειλή κατά του κυπριακού Ελληνισμού.

Το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να δεσμεύσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι δεν θα αποδεχθεί τέτοια "μέση λύση" και να απαιτήσει να έχει ενώπιόν του ξεκάθαρη θέση, πώς θα αντιμετωπίσει τα συγκεκριμένα θέματα. Αυτοσχεδιασμοί της στιγμής και νέα Βατερλώ, δεν μπορεί να αντέξει πλέον η εθνική υπόθεση.

Επειδή έχει διαπιστωθεί από την Ιστορία ότι οι Τούρκοι ηγέτες προηγούνται κατά πολύ σε σχεδιασμούς και αποφασιστικότητα των δικών μας, και είναι πέραν πάσης αμφιβολίας βέβαιο πως στη Γενεύη δεν θα "γωνιαστεί" η Τουρκία, αλλά ο Νίκος Αναστασιάδης, δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως εάν δεν υπάρξει σωστή προετοιμασία, εκ των  προτέρων καθορισμός τακτικής και επίδειξη αποφασιστικότητας από τη δική μας πλευρά, τότε οδεύουμε προς νέο Βατερλώ...