Γιατί αποδέχθηκε να πάει σε «κοινωνική συνάντηση» που δεν διαφέρει από πολιτικό καραγκιοζιλίκι;

Έστειλε θετικά μηνύματα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, στην ομιλία που εξεφώνησε για τις εθνικές επετείους στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Κατέθεσε μερικές ορθές θέσεις, οι οποίες εάν έστω και σήμερα μεταφρασθούν σε πολιτικές, τότε είναι δυνατόν να ανακοπεί η καταστροφική πορεία που η δική του πολιτική κατέγραψε τα τελευταία χρόνια.

Κάποιες από τις θέσεις αυτές αποτελούν θέσεις της «Σημερινής» και των αρθρογράφων της, οι οποίες έχουν διατυπωθεί επανειλημμένα, αλλά και μόλις χθες στο άρθρο της εφημερίδας, όμως έστω και αργά φαίνεται να γίνονται κατανοητές και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Επανειλημμένα έχει τονισθεί από τη στήλη αυτή, τις στήλες των συναδέλφων και τα άρθρα της εφημερίδας, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί την ασπίδα και το δόρυ του κυπριακού Ελληνισμού, πως συνεχείς βίαιες πράξεις της Τουρκίας, οι οποίες είχαν ως στόχο τη διάλυση του κυπριακού κράτους, απέτυχαν και πλέον ό,τι απέμεινε στην Άγκυρα, ήταν η επιβολή μίας πολιτικής λύσης, η οποία θα διέγραφε από τον χάρτη το κράτος μας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραδέχεται στην ομιλία του πως «η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί την ασπίδα μας απέναντι στις προσπάθειες διχοτόμησης της πατρίδας μας σε κάθε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της δικής μας ταυτότητας».

Η διακήρυξή του αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με παλαιότερη δήλωσή του, στην οποία καλούσε τον λαό «να ξεχάσει την Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία», όπως είχε αποκαλέσει το κυπριακό κράτος. Αλλά η Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία αποτελεί την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι το αποτέλεσμα της αποκήρυξής της από τους Τουρκοκυπρίους και των πρώτων μεθοδευμένων προσπαθειών της Τουρκίας να δημιουργήσει το προζύμι δύο χωριστών κρατών.

Η Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία, η Κυπριακή Δημοκρατία, θα παραμένει ως κράτος και ως ασπίδα του Ελληνισμού της Κύπρου, μέχρις ότου η Τουρκία αποδεχθεί λύση, η οποία θα αποτελεί συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα στεγάσει ένα κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος.

Ας φροντίσει συνεπώς ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να κατοχυρώσει, ως πρώτη παράγραφο της οποιασδήποτε συμφωνίας, τη συνέχιση της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης απέρριψε, επίσης, την αξίωση τού κατοχικού ηγέτη, όπως συζητηθούν στην κοινωνική συνάντηση Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. «Θέλω να κάνω ξεκάθαρο», είπε, πως «εάν ο στόχος ή ο σκοπός θα είναι να συζητήσουμε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, θεωρώ πως είναι καταδικασμένη προσπάθεια εκείνων που δημιουργούν τις προϋποθέσεις επιτέλους να ξαναρχίσει ένας γόνιμος διάλογο

ς. Να συζητήσουμε ΜΟΕ, όπως, παραδείγματος χάριν, τη NAVTEX που εκδίδει κάθε μέρα η Τουρκία; Να συζητήσουμε ΜΟΕ, όπως ο εορτασμός της 20ής Ιουλίου που εισέβαλαν στην Κύπρο; Ή της 15ης Νοεμβρίου 1983;.. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν να θεωρείται σημείο κρίσης, μία απλή αναφορά σε ένα ιστορικό γεγονός που επισυνέβη 67 χρόνια πριν, αλλά να αγνοούνται οι δικές τους ενέργειες που προκαλούν κυριολεκτικά όσους έχασαν τις πατρογονικές τους εστίες, όσους έχασαν το βιός τους, όσους έχασαν τη ζωή τους, όσους ακόμη αγνοούνται».

Υπενθυμίζουμε ότι, στο χθεσινό άρθρο της εφημερίδας μας, είχαμε τονίσει ότι αποτελεί κοροϊδία του χειρίστου είδους, ενώ λέγεται ότι το Κυπριακό έχει φθάσει στο τελικό στάδιο της επίλυσής του, να γίνεται επιστροφή σε κοινωνικά δείπνα και σε ΜΟΕ. Τέτοια Μέτρα είχαν συμφωνηθεί από την πρώτη συνάντηση Αναστασιάδη-Ακιντζί και κανένα δεν έχει εφαρμοσθεί. Σήμερα, τι ΜΟΕ να συζητήσουμε;

Τις τουρκικές κανονιές στην κυπριακή ΑΟΖ, τους προκλητικούς εορτασμούς για τη βάρβαρη τουρκική εισβολή, την επέτειο της ανακήρυξης της απόσχισης, τη μόλυνση του Πενταδακτύλου από το κατοχικό σύμβολο, τις βόμβες ναπάλμ που κατέκαυσαν την Τηλλυρία; Ποια ΜΟΕ να συζητήσουμε;

Αλλά εδώ είναι και το ζητούμενο: Γιατί πάει σε κοινωνική συνάντηση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Τι προσδοκά από μία επανάληψη ενός ψευδοδιαλόγου, ο οποίος θα διεξάγεται κάτω από τις κανονιές τουρκικών πολεμικών στην κυπριακή ΑΟΖ, και υπό την πίεση απαράδεκτων τουρκικών όρων, όπως οι τέσσερεις ελευθερίες στους Τούρκους υπηκόους και οι υπαναχωρήσεις του Ακιντζί από συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν;

Ποία προοπτική υπάρχει από τη διεξαγωγή συνομιλιών υπό στρατιωτικές απειλές, απαράδεκτους όρους, και αναβαθμίσεις τουρκικών αξιώσεων; Γιατί ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού συναντήθηκαν ακόμη και με διαβόλους, για να επιτύχουν ικανοποίηση των όρων του Ακιντζί και να οδηγήσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε συναντήσεις χωρίς ουσία, αλλά με κίνδυνο να υποχρεωθεί σε νέες παραχωρήσεις; Και γιατί ο Πρόεδρος εσύρθη, ή συναίνεσε, σε τέτοια πολιτικά καραγκιοζιλίκια;

Αν ο Νίκος Αναστασιάδης πιστεύει σε όσα είπε στην προχθεσινή ομιλία του, εάν δεν μιλούσε κάτω από τη φόρτιση των δύο εθνικών επετείων και εάν κατενόησε τη χρεοκοπία της πολιτικής του, τότε ένα πράγμα οφείλει να πράξει: Να αλλάξει πολιτικές για να περισώσει τουλάχιστον όσα μπορούν να περισωθούν από την ανερμάτιστη, ευσεβοποθική και επικίνδυνη πολιτική που ώς τώρα ακολούθησε, χέρι-χέρι με τον Αβέρωφ και τον Άντρο...