Όλες οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες έχουν κατακρεουργήσει τους αγώνες του κυπριακού Ελληνισμού

«Σε πείσμα της κινδυνολογίας και της πολεμικής, ξεχείλισε η Σαλαμίνα», γράφει σε κύριο θέμα του ο «Πολίτης», προβάλλοντας την αναγνώριση του ψευδοκράτους -και αποενοχοποιώντας την Τουρκία για την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου- από τα επίσημα κρατικά θέατρα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Προχθές βράδυ δόθηκε το μήνυμα σε όλους τους πολιτιστικούς φορείς του κόσμου πως υπάρχει δεύτερο κράτος στην Κύπρο, το οποίο, μαζί με την Τουρκία, σέβεται και συντηρεί την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου. Ανεξαρτήτως του ότι Τουρκία και ψευδοκράτος έχουν καταστρέψει και λεηλατήσει αυτήν την τεράστια κληρονομιά.

Και αυτό το άθλιο μήνυμα δόθηκε από την Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και την Κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη, οι οποίες ενεθάρρυναν, χειροκρότησαν, συμπαραστάθηκαν στην άθλια παράσταση. Ας μας πουν σε ποια κατεχόμενη χώρα, τα κρατικά θέατρα των θυμάτων δίδουν παραστάσεις σε κατεχόμενα αρχαία θέατρα της επικράτειάς τους...

«Ξεχείλισε η Σαλαμίνα», λοιπόν, κορόιδα. Δεν γνωρίζουμε πόσοι παρέστησαν και ποιοι. Άραγε αναλογούν στο ποσοστό του 26%, που ψήφισε υπέρ του σχεδίου Ανάν; Καλό θα ήταν να μάθουμε και ποιοι κομματικοί παράγοντες παρακολούθησαν την παράσταση; Από τον ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ και τα σταγονίδια της Πλατφόρμας προέρχονται;

Στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, όμως, ο Σύλλογος Ελλαδιτών Λεμεσού οργάνωσε εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την ελληνική πρεσβεία, με υποστήριξη του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, του Κινήματος Αλληλεγγύη και του ΕΛΑΜ. Περί αυτού, ουδέν είδαμε στη συνάδελφο.

Και στην εκδήλωση μίλησε και ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, ο οποίος εξέφρασε λύπη, γιατί «η Ελλάδα, ο μεγαλύτερός μας σύμμαχος στις προσπάθειες δικαίωσης του κυπριακού Ελληνισμού, απόψε, για πρώτη φορά αναγνωρίζει τις "αρχές" του ψευδοκράτους. Πολύ φοβόμαστε ότι με την αποψινή, εντελώς λανθασμένη ενέργεια της ελληνικής Κυβέρνησης, θα ανοίξουν οι κερκόπορτες. Θα πάθουμε χειρότερα απ' ό,τι πάθαμε με τη χιαστί διαδικασία», τόνισε.

Σωστά τα είπε ο Νικόλας. Αλλά έχει την εντύπωση πως οι ελλαδικές ηγεσίες, χουντικές και δημοκρατικές, ενδιαφέρθηκαν ποτέ ειλικρινά για τη σωστή λύση του Κυπριακού και συμπαραστάθηκαν πραγματικά του αγωνιζόμενου κυπριακού λαού; Μόνον ο ελληνικός λαός και τα παλληκάρια που αγωνίστηκαν, και πολλοί έδωσαν τη ζωή τους για την ανεξαρτησία του ελληνικού κυπριακού κράτους, συμπαραστάθηκαν στον αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού.

Τι να θυμηθούμε; Τη λιποταξία της ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας στα τελικά στάδια του αγώνα της ΕΟΚΑ; Τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ελλαδικής ηγεσίας για να μας επιβληθούν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου; Την απουσία της Ελλάδας, όταν τα τουρκικά αεροπλάνα σκορπούσαν τον θάνατο στην Τηλλυρία;

Τις διαταγές προς την ΕΛΔΥΚ να μην επέμβει κατά της τουρκικής ανταρσίας του 1963, όταν η ΤΟΥΡΔΥΚ πολεμούσε για την κατάλυση του κυπριακού κράτους; Την ιστορική δήλωση οργής του Γλαύκου Κληρίδη, «ντρέπομαι που είμαι Έλλην», ως αντίδραση στην άρνηση της Αθήνας να βοηθήσει;

Την αποχώρηση της ελληνικής Μεραρχίας; Την άλωση του κυπριακού κράτους, τη στήριξη και επάνδρωση της ΕΟΚΑ Β από τη Χούντα, το πραξικόπημα και την ανατροπή της νόμιμης Κυβέρνησης; Την παρακολούθηση, ως ψυχρού παρατηρητή, της βάρβαρης τουρκικής κατοχής, και το μίζερο και άθλιο επιχείρημα της «μεγάλης απόστασης Κύπρου-Ελλάδας»;

Την τρισαθλιότερη εκείνη ρήση «η Ελλάδα δεν μπορεί να στείλει τα παιδιά της για να εγκλωβιστούν στην Κύπρο»; Τις πιέσεις της Αθήνας να εξορισθούν οι πύραυλοι S300; Την υποστήριξη ελλαδικών πολιτικών ηγεσιών στο σχέδιο Ανάν; Τα ζεϊμπέκικα με τους Τούρκους υπουργούς;

Τις χιαστί συναντήσεις, με τις οποίες η Αθήνα άνοιξε τις επίσημες πόρτες των υπουργείων της στον Τουρκοκύπριο διαπραγματευτή, δίνοντας υπόσταση στο ψευδοκράτος; Ή σήμερα τη συναίνεση στην άθλια απόφαση να δοθεί παράσταση του Κρατικού Θεάτρου της Ελλάδας στο κατεχόμενο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας;

Όλες οι κυβερνήσεις, χουντικές, δεξιές, κεντρώες, ψευδοαριστερές στην Αθήνα, έχουν κατακρεουργήσει σε όλα τα στάδια του κυπριακού αγώνα τις προσπάθειες του κυπριακού Ελληνισμού να υπερασπισθεί την ανεξαρτησία, την κυριαρχία, ακόμη και την ελληνικότητά του. Όλες αυτές οι κυβερνήσεις στήριξαν Κυπρίους ηγέτες, που ασκούσαν ενδοτική πολιτική και εκμεταλλεύονταν τη διαχρονική φιλοσοφία της Αθήνας, πως το Κυπριακό αποτελεί «εθνικό πονοκέφαλο» και πρέπει να επιλυθεί «όπως όπως».

Ας μην έχει, λοιπόν, ψευδαισθήσεις ο Νικόλας Παπαδόπουλος για τη στάση, όχι της Ελλάδας, αλλά εκείνων που κυβερνούν την Ελλάδα. Ηγέτες που εβύθισαν τον ελληνικό λαό στη φτώχια και στην εξαθλίωση, γύρισαν την Ελλάδα στα χρόνια της Κατοχής, είναι δυνατόν να αντιληφθούν τι σημαίνει να δίνει το Κρατικό Θέατρο της Ελλάδας παραστάσεις του Σοφοκλή στο τουρκοκατεχόμενο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας;