Πήγε για μαλλί και έφυγε κουρεμένος ο «μεγάλος φίλος» μας...

Η Τουρκία με στήριξη των ΗΠΑ εισβάλλει στη Συρία και επιστρέφει ως σημαντικός παίκτης με επιρροή στη Μέση Ανατολή. Εδώ οι ρομαντικοί ρεαλιστές ζουν με τον μύθο «απομόνωσης» της Άγκυρας και επενδύουν ελπίδες στον Τζο Μπάιντεν.

 

Απόλυτος... συντονισμός επικρατεί στο Προεδρικό. Ιδού: Στις 20 Αυγούστου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» πως «αυτήν τη στιγμή δεν συντρέχουν οι λόγοι για πραγματοποίηση κοινής συνάντησης του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί στη Νέα Υόρκη».

 

Και τρεις μέρες αργότερα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αντικρούει: Δηλώνει ότι θα πραγματοποιηθεί συνάντηση, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει πρόοδος στις συνομιλίες. Θαυμάστε συναντίληψη μέσα στο ίδιο «σπίτι»: Στις 20 «δεν συνέτρεχαν λόγοι». Στις 23 «συνέτρεχαν»!

 

Αλλά δεν είναι μόνο η απουσία στοιχειώδους συντονισμού που εντυπωσιάζει αρνητικά. Είναι και η απουσία ορθολογιστικής πολιτικής σκέψης και στοιχειώδους πολιτικού κριτηρίου. Τι να υποθέσει κανείς, όταν οι κυβερνώντες επενδύουν ελπίδες στον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, ένα διακοσμητικό, στην ουσία, στοιχείο, στο σύστημα της αμερικανικής διοίκησης; Και μάλιστα ένα διακοσμητικό στοιχείο, το οποίο θα είναι απλός ιδιώτης σε τρεις μήνες.

 

Πήγε στην Τουρκία ο Τζο Μπάιντεν και οι κυβερνώντες επένδυαν ελπίδες σε ένα αυριανό συνταξιούχο. Ανέμεναν πως θα κάμψει την αδιαλλαξία του Ερντογάν στο Κυπριακό! Ποιος; Αυτός που όταν ήλθε στην Κύπρο, μεταφέροντας δήθεν plan 1, για την επιστροφή της Αμμοχώστου, εκδιώχθηκε και ταπεινώθηκε από τον Έρογλου. Τον ψευδοπρόεδρο και όχι τον σουλτάνο.

 

Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων μετέδιδαν σε δραματικό έως ενθουσιαστικό τόνο, πως «ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναμένει στο ακουστικό το τηλεφώνημα του κ. Μπάιντεν για το αποτέλεσμα της συνάντησής του με τον Ερντογάν». Δεν γνωρίζουμε εάν το τηλεφώνημα έγινε, αλλά από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία ειδήσεων πληροφορούμαστε ότι:

 

1. Ο Τζο Μπάιντεν υπέστη αφόρητες πιέσεις από την τουρκική ηγεσία, ώστε οι αμερικανικές Αρχές να παραδώσουν στην Τουρκία τον Γκιουλέν. Δηλαδή, πήγε για μαλλί, όπως τον παρουσίαζε η Κυβέρνηση, και βγήκε κουρεμένος. Πήγε να πιέσει και πιέστηκε, ο καημένος!

 

2. Διαρκούσης της επίσκεψής του στην Άγκυρα, η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία, έχοντας πλήρη πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη από τις ΗΠΑ.

 

3. Με δήθεν προκάλυμμα την απώθηση των τζιχαντιστών, η Τουρκία είχε ως στόχο την απώθηση των Κούρδων της Συρίας, από τα νότια σύνορά της στα ανατολικά του Ευφράτη. Και προσέξτε: Ενώ καλλιεργείτο ο μύθος πως τάχατες οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν τους Κούρδους μαχητές, ξαφνικά ο Μπάιντεν συντάσσεται με την Τουρκία και καλεί τους Κούρδους να αποσυρθούν. Και πάλιν οι ΗΠΑ θυσίασαν ένα μικρό λαό, στον βωμό της αθεράπευτης φιλοτουρκικής πολιτικής τους.

 

4. Όπως επισημαίνουν αναλυτές, ο Ταγίπ Ερντογάν πέτυχε αυτό που ήθελε. Μπήκε στη Συρία με τη στήριξη των ΗΠΑ και την ανοχή της Ρωσίας, και πλέον η Άγκυρα επιστρέφει στη Μέση Ανατολή ως ένας σημαντικός παίκτης με επιρροή. Με την κίνηση της Τουρκίας, οι Κούρδοι της Συρίας περιορίζονται και χάνουν την υποστήριξη των Αμερικανών. Όσοι αιθεροβάμονες επένδυαν στην ψευδαίσθηση περί απομόνωσης της Τουρκίας, η οποία θα υποχρέωνε τον Ερντογάν να δείξει καλό πρόσωπο επιλύοντας το Κυπριακό, πρέπει να αισθάνονται πολύ δυστυχείς. Η Τουρκία, φαίνεται, δεν απομονώνεται. Η Τουρκία απομονώνει.

 

5. Στην κοινή δημοσιογραφική διάσκεψη με τον Τούρκο πρωθυπουργό, ο κ. Μπάιντεν δεν φαίνεται να προβαίνει σε καμία αναφορά στην Τουρκία σε σχέση με το Κυπριακό. Δηλώνει πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα συνεχίσει τη συνεργασία με τις δύο ηγεσίες, για ομοσπονδιακή λύση. Δύο ηγέτες, εννοεί τον νόμιμο Πρόεδρο και τον παράνομο ηγέτη. Περί ευθύνης της Τουρκίας, ουδέν. Περιμένουμε να ακούσουμε τι είπε στο τηλεφώνημά του στον Αναστασιάδη. Ποιες δικαιολογίες θα επικαλεστεί ο υπ' ατμόν «μεγάλος φίλος της Κύπρου»...

 

6. Όπως ανακοινώθηκε, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν μεταβαίνει στις 31 Αυγούστου στην Τουρκία, για να παρακολουθήσει τον αγώνα Ρωσίας-Τουρκίας που θα γίνει στην Αττάλεια. Παρέα με τον Ταγίπ Ερντογάν, σε μία εικόνα πλήρους συμφιλίωσης.

 

Αυτά και άλλα συνετελέσθησαν μέσα σε λίγες μέρες. Αν τα συνέλαβαν οι ηγέτες μας και αν κατάλαβαν, καλώς. Εάν συνεχίσουν να έχουν ψευδαισθήσεις, να πιστεύουν και να καλλιεργούν μύθους και να πιστεύουν σε παραμύθια απομόνωσης της Τουρκίας και περί των «μεγάλων φίλων μας» Αμερικανών, και αν συνεχίσουν να πιστεύουν πως ο Ερντογάν θέλει δίκαιη λύση, τότε... καληνύκτα Κυπριακό, καληνύκτα Κυπριακή Δημοκρατία...