Η Τουρκία μπορεί, εμείς τολμούμε;

Το ζητούμενο δεν είναι τι θα κάμει η Τουρκία αν βάλουμε τρυπάνι, αλλά εάν η Κυβέρνηση τολμήσει να βάλει τρυπάνι, πριν από τη λύση.

 

Όταν στο χθεσινό άρθρο μας μιλούσαμε για ένα κράμα μινιμαλισμού και τζάμπα μαγκιάς της Κυβέρνησης, στην πολιτική που ασκεί στα εθνικά θέματα, δεν αναμέναμε να έχουμε, την ίδια ημέρα, τόσο πανηγυρική επιβεβαίωση των εκτιμήσεών μας, από τον Πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού.

 

Θεωρούμε τον Αβέρωφ Νεοφύτου σοβαρό άνθρωπο, συντηρητικό στις απόψεις του, ο οποίος δεν συνηθίζει να καταφεύγει σε τζάμπα μαγκιές, για να κερδίσει επικοινωνιακούς πόντους.

 

Εξέπληξαν συνεπώς οι θέσεις που διατύπωσε, όταν προκάλεσε την Τουρκία, στην ουσία, αν έχει κότσια να επιχειρήσει να υλοποιήσει τις απειλές της, όταν θα μπει τρυπάνι στο οικόπεδο 6. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Όταν θα αποφασίσει η Exxon Mobil να βάλει τρυπάνι, να δούμε μέχρι πού θα πάνε οι διάφορες ανακοινώσεις της Τουρκίας».

 

Πρώτιστα θα θέλαμε να ερωτήσουμε, εάν η Κυβέρνηση του κ. Αβέρωφ τολμήσει να βάλει τρυπάνι στην κυπριακή ΑΟΖ, προτού εξευρεθεί λύση. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι η Κυβέρνηση θα επιχειρήσει να βάλει τρυπάνι, ενώ συνεχίζεται η λεγόμενη διαδικασία του διαλόγου. Δεν θα τολμήσει να βάλει τρυπάνι, επειδή δεν θα θελήσει να ανατινάξει τις ψευδαισθήσεις ότι επίκειται λύση.

 

Άλλωστε ο στενός συνεργάτης του Προέδρου του ΔΗΣΥ, βουλευτής Γιώργος Γεωργίου, σε μία ρεαλιστική, τεκμηριωμένη και ειλικρινή παραδοχή του, διαψεύδει τον αρχηγό του. «Δεν μπορούμε να πουλήσουμε ούτε φιάλη φυσικού αερίου πριν από τη λύση», είχε πει σε μία τηλεοπτική συζήτηση.

 

Το ζητούμενο, συνεπώς, δεν είναι τι θα κάμει η Τουρκία εάν εμείς βάλουμε τρυπάνι. Αλλά εάν η Κυβέρνησή μας τολμήσει να βάλει τρυπάνι.

 

Το δεύτερο ζητούμενο είναι: Ακόμη και εάν τολμήσουμε να βάλουμε τρυπάνι, πριν από τη λύση, είναι τόσο βέβαιος ο κ. Νεοφύτου ότι οι Αμερικανοί θα κινητοποιήσουν τον Έκτο Στόλο και θα προχωρήσουν σε πολεμική σύγκρουση με τον στρατηγικό εταίρο τους και σύμμαχό τους στο ΝΑΤΟ, για να διασώσουν το κυπριακό φυσικό αέριο και την Κυπριακή Δημοκρατία;

 

Εάν έχει τέτοιες εγγυήσεις από τον Τραμπ ή τη Χίλαρι ο κ. Νεοφύτου, τότε εμείς πάμε πάσο. Και λέγουμε ότι μακάρι να υπάρξει τέτοιο ενδεχόμενο και μακάρι να επιβεβαιωθεί η εκτίμηση του Προέδρου του ΔΗΣΥ. Αλλά ώς τότε, ας μην κρατούμε ούτε μικρό καλάθι.

 

Άλλωστε υπάρχει και το πρόσφατο προηγούμενο: Όταν η Τουρκία με το «Μπαρμπαρός» και τα πολεμικά της εισέβαλαν στην κυπριακή ΑΟΖ, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κούνησαν το μικρό τους δακτυλάκι για να την υποχρεώσουν σε αποχώρηση. Εξέδιδαν απλώς κάποιες νερόβραστες ανακοινώσεις, ίσων αποστάσεων μεταξύ εισβολέα και θύτη.

 

Δυστυχώς, οι τζάμπα μαγκιές δεν περνάνε στην πολιτική, πολύ περισσότερο όταν οι απειλές της Κύπρου θυμίζουν το ποντίκι που βρυχάται. Οι πραγματικές μαγκιές επιδεικνύονται με πολιτικές πράξεις. Και από τη στιγμή που οι φραστικές μαγκιές μετατρέπονται σε πράξεις πολιτικού μινιμαλισμού και σε αποφάσεις οι οποίες καθιστούν το ψευδοκράτος και την Τουρκία συνδιαχειριστές του φυσικού αερίου, προσφέρονται απίστευτα ερείσματα στην Τουρκία να παρεμβαίνει, να απειλεί και να εισβάλλει, επικαλούμενη ολέθρια λάθη της Κυβέρνησης.

 

Η Κυβέρνηση έχει δεσμευθεί στις συνομιλίες και δι' επισήμων δηλώσεων, ότι το φυσικό αέριο και τα κέρδη του θα διαμοιρασθούν στις δύο κοινότητες, ή στα δύο συνιστώντα κράτη, τα οποία θα δημιουργηθούν μετά τη λύση.

 

Ολέθρια δέσμευση. Διότι αφενός αφαιρεί από την Κυπριακή Δημοκρατία το κυριαρχικό δικαίωμά της να προχωρήσει, πριν από τη λύση, στην εξόρυξη φυσικού αερίου και στην πώλησή του και αφετέρου προσφέρει στην Τουρκία το, κατά την Τουρκία, «δικαίωμα», να μην επιτρέπει στην «ελληνοκυπριακή διοίκηση του νότου» να αξιοποιήσει μονομερώς τον πλούτο της.

 

Και η Τουρκία έχει αποδείξει ότι όταν διεκδικεί αυτά που πιστεύει ότι αποτελούν «εθνικά συμφέροντα», ούτε διεθνείς συμβάσεις αναγνωρίζει, ούτε διεθνές δίκαιο, ούτε ακόμη και τις ίδιες τις συμφωνίες που υπέγραψε.

 

Συνεπώς, το καλύτερο που μπορεί να πράξει ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ είναι να πείσει τον Πρόεδρό του να αναπροσαρμόσει πολιτικές, να αποστασιοποιηθεί από δεσμεύσεις οι οποίες καθιστούν την Τουρκία και το ψευδοκράτος συν-κηδεμόνες του κυπριακού φυσικού αερίου και να θωρακίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αντί να επιδιώκει την αντικατάσταση με τις «Ηνωμένες Πολιτείες Κύπρου».

 

Πώς θα γίνει η διαχείριση του φυσικού αερίου και ποιοι θα το διαχειριστούν και θα επωφεληθούν από τα κέρδη, να αποφασιστεί στο τέλος των διαπραγματεύσεων και εφόσον το Κυπριακό βρίσκεται μπροστά σε λύση...